«خسرو باقرپور»دان ایکی شعر / چئویرن: ائلدار موغانلی
شاعر و مترجم آذربایجانی؛ ائلدار موغانلی، دو سرده ی دیگر از خسرو باقرپور، با نام های: “دیوانه وار دوستت دارم” و “دریا هنوز طوفانی ست” به تورکی ی آذری ترجمه کرده است. این دو سروده در مجله ی “آذری” (ویژه ی “یحیی آرین پور” شماره ی سی و سی و یک) به دو زبان تورکی ی آذربایجانی و فارسی منتشر شده است. نشریه ی اینترنتی ی “ایشیق” نیز به درج این دو سروده اقدام کرده است.
۱- دلیجه‌سینه سئویرم سنی…
۱- (دیوانه وار دوستت دارم…)
سئویرم سنی:
ائله امانسیز،
دنیزلری جوشدوران
صحرالاری یویان
کئفلی یاز یاغیشی‌نین
دلیجه‌سینه یاغماسی کیمی.
سئویرم سنی:
ائله صبیرسیز،
داغ اته‌یی‌نین گئنیش‌لیگینده
یوواسی اوستونده قیرغی دولانان
و جوجه‌لری آچیق آغیزلاریلا
گویون دیمدیگیندن اولوم اودان
آنا کهلیگین اوره‌ک دویونتوسو کیمی.
سئویرم سنی:
ائله آشکار،
اوره‌ییمده گویه‌رن بو وحشی لاله کیمی؛
ائله آیدین،
منی گوزلرینه سسله‌ین بو اولدوز کیمی؛
ائله قیزغین،
سیچراییر کولومدن قیغیلجیم
و یاندیریر گویون سینه‌سینی.
دلیجه‌سینه سئویرم سنی.
۲- فیرتینالی‌دیر هله دنیز…
۲- (دریا هنوز طوفانیست…)
دونن گئجه نه دئدین سن،
هلهده فیرتینالی‌دیر دنیز
و یاغیشلی‌دیر لیمانین‌هاواسی؟
من ماهنیمین وحشی سوسغونلوغوندا
هر گئجه سنین خاطیره بنوشه‌نی
الیمده‌کی گوروش فاناری‌لا
گئجه وورموش دالغالارین گویرمیش ماویلیگیندن درمیشم.
من ساحیلده اولموش میرواری‌لارین اهنگ آهیندا
پریشان غرور اولدوزلارینی تاخمیشام.
دونن گئجه نه دئدین سن،
هلهده اینله‌ییر دنیز؟
و دالغا قیزلاری
سرت قایالارا چیرپیر اوزلرینی
و آخشام قانیندا یویورلار
پریشان ساچ‌لارینی.
منبع: فصلنامه ترکی- فارسی «آذری» شماره ۳۰ و ۳۱- ص ۱۵۰
شعرلرین فارسجا نوسخه‌سینی شاعرین فیسبوک صحیفه‌سینده اوخوماق اولار.
Khosro Bagherpour
ishiq.net
متن فارسی ی اشعار:
دیوانه وار دوستت دارم
دوستت دارم:
چنان بی امان؛
چون بارش دیوانه وار باران:
در اردیبهشتی مست؛
که صحرا ها را می شوید
و دریاهارا می آشوبد.
دوستت دارم:
چنان بی تاب؛
چون تپشِ دلِ کبکِ مادر
در فراخنایِ دامنه ی کوهستان:
که باشه ای بر فرازِ آشیانه اش می چرخد،
و جوجه هایش با دهان هایی باز:
مرگ را از منقارِ آسمان می بلعند.
دوستت دارم:
چنان آشکار؛
چون این شقایقِ وحشی که در قلبم می روید
چنان روشن؛
چون این ستاره که به چشمانِ تو می خواندم
چنان داغ؛
که از خاکستر ام آذرخش می جهد
و سینه ی آسمان را آتش می زند.
دریا هنوز طوفانی ست
تو چه گفتی دیشب؟
که دریا هنوز طوفانی ست؟
و بندر هواش بارانیست؟
من در سکوتِ وحشی ی آوازم؛
هر شب بنفشه ی یادت را
با فانوسِ دیدنِ تو در دست؛
از نیلی ی کبودِ موج های شب زده چیده ام.
من در آهِ آهکی ی صدف های مرده در ساحل؛
ستاره هایِ غرورِ پریشان نشانده ام.
تو چه گفتی دیشب؟
که دریا هنوز می موید؟
و دخترانِ موج؛
خود را به صخره های سخت می کوبند؛
و گیسویِ پریشان؛
به خونِ غروب می شویند؟
