رنگِ دریا می پرد!
وقتی فارغ از آبی ی خاموشِ خویش
مبهوتِ آمدنِ ماه می شود.
اندوهِ ژرفِ دَرّه هایِ جهان را
انبوهِ استخوانِ پلنگان
پُر می کند
و ماه هنوز
در کارِ جادویِ پلنگِ جوانی است
که مغرور وُ مُصَمَّم
قُله را دارد
برای جهیدن
فتح می کند.
آی ماه، آی ماه،
آه!
