حکومت در هراس از خیزش مردم، به اعدام جوانان روی آورده است!
احکام اعدام علیه معترضان آبانماه باید ملغی شود!
چهارشنبه ۴ تیر ماه ۱۳۹۹ (۲۴ ژوئن ۲۰۲۰) اعلام شد که دیوان عالی کشور حکم اعدام سه تن از بازداشت شدگان اعتراضهای آبانماه ۱۳۹۸، امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی را تایید کردهاست. روز جمعه ۷ تیر ماه (۲۷ ژوئن ۲۰۲۰) نیز، رئیس دادگستری استان اصفهان از تریبون نماز جمعهی این شهر از صدور حکم «مفسد فیالارض» برای ۸ تن از بازداشتشدگان اعتراضهای سه سال اخیر خبر داد و تهدید کرد در صورت تکرار اعتراضهای مشابه سال ۱۳۸۸، دی ماه ۱۳۹۶ و آبان ماه ۱۳۹۸، با معترضان «قاطعانه» برخورد خواهد شد. هم چنین، هدایت عبدالله پور که در تابستان سال ۹۵ بازداشت شده بود، به رغم ابطال حکم اعدام او در دیوان عالی، دوباره در ۲۰ دی ماه ۱۳۹۶ در شعبه دوم دادگاه انقلاب اسلامی ارومیه به اعدام محکوم شده و بنا به اظهارات خانوادهی او، این حکم بدون اطلاع به خانواده چند هفتهی پیش به اجرا درآمده است.
امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی، سوم اسفند ماه ۱۳۹۸ در شعبهی ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به اتهامهایی از جمله «مشارکت در تخریب و تحریق به قصد مقابله با نظام جمهوری اسلامی ایران» و «محاربه» به اعدام محکوم شده بودند. آن ها هم چنین در این دادگاه به «سرقت مسلحانهی مقرون به آزار در شب» به زندان و شلاق محکوم شده بودند. سعید تمجیدی و محمد رجبی به خانوادههای خود گفتهاند که آنها زیر شکنجه وادار به اعتراف علیه خود و پذیرش اتهامات ناکرده، از جمله «ارتباط با مجاهدین خلق» شدهاند. عفو بین الملل همان موقع، حکم اعدام برای این سه تن را «به شدت ناعادلانه» دانسته و خواستار لغو این احکام شده بود.
هفت ماه از سرکوب خونین اعتراضهای مردم در آبان ماه ۱۳۹۸ می گذرد. در حالی که سازمان عفو بینالملل جزئیات مرگ ۳۰۴ نفر از معترضان را منتشر کرده و خبرگزاریها با استناد به منابعی از درون حکومت، تعداد قربانیان کشتار حکومت را ۱۵۰۰ تن اعلام کردهاند، حکومت خود بعد از ماهها تعداد آنان را بین ۲۰۰ تا ۲۲۰ اعلام کردهاست. جمهوری اسلامی کشتار صدها تن از هم وطنان را کافی ندانسته و می خواهد به کشتار بیشتری دست بزند. تایید احکام اعدام و تهدید به صدور باز هم بیشتر چنین احکامی نشاندهندهی هراس حکومت از خیزش مردم، با توجه به اوضاع نابسامان کشور است. صدور احکام اعدام برای کسانی که اتهامی جز اعتراض به وضعیت فلاکت بار اقتصادی کشور و ایستادن در مقابل تعرض حکومت به سفرهی خالی مردم با سه برابر کردن یک شبهی قیمت بنزین ندارند و تهدید به صدور بیشتر چنین احکامی در موارد مشابه، بیانگر عجز و ناتوانی حکومت در پاسخ به نیازهای مردم و تدارک مقابلهی گستردهتر با آنان در آینده است.
جمهوری اسلامی از آغاز تا به امروز هزاران تن از مخالفان و معترضان خود را به جوخه های اعدام سپرده است، اما موقعیت آن نه تنها مستحکم تر نشده، بلکه هر روز شکنندهتر گشته و مشروعیت خود را بیشتر از دست دادهاست. سران جمهوری اسلامی در شرائطی که کشور هم چنان درگیر اپیدمی کروناست و بنا به اعتراف کارگزاران خود در هر ۳۳ ثانیه یک نفر به بیماری کووید ۱۹ مبتلا میشود و هر ۱۳ دقیقه یک نفر جان خود را از دست می دهد، به جای حل مشکلات عظیم معیشتی و بهداشتی مردم و جلوگیری از مرگ و میر بیشتر، مردم را به زندان و اعدام تهدید می کنند. واقعیت این است که جمهوری اسلامی ناتوان از اداره کشور، در صدد است با تهدید به اعمال سرکوب بیشتر، عجز و ناتوانی خود را جبران، از اعتراضهای احتمالی در آینده پیشگیری و ناکارآمدی خود را پشت خشونت علیه مردم پنهان کند. گسترش حوزههای سرکوب و نگرانی از قدرت گرفتن نیروهای مستقل و خارج از حوزه کنترل حکومت تا جایی گسترش یافته است که سازمانهای مردمبنیاد امدادگر چون جمعیت امام علی نیز تحمل نمی شوند که توانسته اند با اتکا به کمکهای مردمی بیش از ده هزار عضو جمع آوری کرده و افراد نیازمند زیادی را تحت پوشش حمایتی قراردهند. حکومت در تلاش است به جای سپردن اداره کشور به دست خود مردم و منتخبان واقعی آنها، در برابر خواست مردم برای تغییر وضعیت کنونی و گذار به یک جامعهی آزاد و دمکراتیک، هر چه بیشتر سد و مانع ایجاد نماید.
ما ۴ حزب و سازمان سیاسی سکولار دمکرات، اعدام زندانیان سیاسی، صدور احکام اعدام علیه بازداشت شدگان اعتراضهای آبانماه و هر گونه تهدید به سرکوب را شدیدا محکوم می کنیم. احکام اعدام باید لغو گردند، به تهدیدها باید پایان داده شود و همهی زندانیان سیاسی بی قید و شرط آزاد شوند. ما کلیهی سازمانهای سیاسی، صنفی، سندیکائی و نهادهای مدافع حقوق بشری را به اعتراض علیه صدور احکام اعدام علیه معترضان آبانماه و دیگر فعالان سیاسی و مدنی، اعمال شکنجه در زندانهای جمهوری اسلامی، پروندهسازی علیه بازداشت شدگان و صدور احکام ظالمانه علیه آنان فرامی خوانیم.
ما بار دیگر از هموطنان می خواهیم که در استقبال از درخواست عفو بین الملل، برای ایجاد زمینهی تحقیق بین المللی در مورد کشتار سازمانیافتهی معترضان در آبانماه، هر چه گستردهتر تلاش نمایند و مخالفت خود را با احکام اعدام اعلام کرده و بویژه اعتراضات فعالی را در جهت جلوگیری از احکام ننگین اعدام علیه سه زندانی سیاسی سازمان دهند.
هیئتهای سیاسی ـ اجرائی
اتحاد جمهوری خواهان ایران
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
سازمان های جبهه ملی ایران در خارج از کشور
همبستگی جمهوری خواهان ایران
۹ تیر ۱۳۹۹ – ۲۹ ژوئن ۲۰۲۰
از دیگر مطالب سایت
مطالب مرتبط با اين مقاله:
- اعلامیه مشترک ۳ سازمان و حزب جمهوری خواه: هشدار نسبت به اقدامات جنگ افروزانه
- اعلامیه ی چهار حزب و سازمان جمهوری خواه: علیه تشدید فشار به فعالان مدنی و سیاسی
- بیانیه ۳ حزب و سازمان جمهوری خواه سکولار دمکرات در محکومیت دروغ گویی و پنهانکاری حکومت
- ۴ حزب و سازمان جمهوری خواه: از درخواست عفو بین الملل برای تحقیق دربارهی اعتراضات آبان ۹۸ پشتیبانی میکنیم!
زبانتان, همخوان با درد و رنج مردم, سرخ نیست! سرِ سبزی هم ندارید که هراسانِ برباد رفتنش باشید!
دوستانِ گرامی, نوشتارهای شما (تنها کاری که از راه دور در رابطه با جنبش های مردمانمان انجام می دهید) نومید کننده اند!
یکبار دیگر این گفته ی خود را بخوانید که حکومت اسلامی “هر روز شکنندهتر گشته و مشروعیت (؟!) خود را بیشتر از دست دادهاست. سران جمهوری اسلامی … به جای حل مشکلات عظیم معیشتی و بهداشتی مردم و جلوگیری از مرگ و میر بیشتر، مردم را به زندان و اعدام تهدید می کنند. واقعیت این است که جمهوری اسلامی ناتوان از اداره کشور، در صدد است با تهدید به اعمال سرکوب بیشتر، عجز و ناتوانی خود را جبران، از اعتراضهای احتمالی در آینده پیشگیری و ناکارآمدی خود را پشت خشونت علیه مردم پنهان کند… (این) حکومت در تلاش است به جای سپردن اداره کشور به دست خود مردم و منتخبان واقعی آنها، در برابر خواست مردم برای تغییر وضعیت کنونی و گذار به یک جامعهی آزاد و دمکراتیک، هر چه بیشتر سد و مانع ایجاد نماید.”
چند نکته درین گفته ی شما بسیار آزارنده است:
۱ – چرا از “مشروعیت” که واژه ای آخوندی-مذهبی ست استفاده می کنید؟ بجای آن می توانید واژه واره ی “مردم پذیری” را بکار بگیرید.
۲ – آیا حکومت اسلامی “ناتوان از اداره کشور” است یا تبهکارانه در پی ویرانی ایران با دزدیهای افسانه ای و پایان ناپذیر و بخشش های تروریستی خود از منابع مردم؟
۳ – آیا براستی شما “سپردن اداره کشور به دست خود مردم” را در سرشت و توانِ تاریخی چنین حکومت قرنِ پنجمی می بینید؟ اگرنه, چرا از آن سخن می گویید؟!
۴ – مگر دستگاه فریبکاری هفت-رنگ و “نظارت استصوابی” این رژیم ننگین و پست اجازه انتخابات آزاد میدهد که شما از “منتخبان واقعی” مردم برای سپردنِ (حتما از روی لطف!) اداره کشور به آنان سخن می گویید؟!
۵ – آیا پس از چهل سال, شما هنوز چشم در راه آن هستید که حکومت فریب و جنایت و ویرانگری “گذار” آرام و متمدنانه ای از خود بسوی “یک جامعهی آزاد و دمکراتیک” به مردم هدیه دهد؟!
شما “در کجای جهان ایستاده اید”؟ در جاییکه حکومت اسلامی جنبش میلیونی و “سکوت-پیشه”ی ۸۸ را درنده خویانه بخون کشید؛ با آنکه مردمان صد شهر کشورمان در دیماه ۹۶ پایان ماجرای اصلاح طلب-اصولگرا را اعلام کردند؛ پس از اینکه جنبش آبان ۹۸ در سراسر کشور مرگ بر دیکتاتوری اسلامی را فریاد کرد؛ آیا گمان می کنید که مردمانِ کشورمان چشم در راه شمایند که سوار بر “اسب سپید” خود برای نجاتشان (بخوان کنترل و آرام کردن آنان) از راه برسید؟
چگونه ست که شما از چنین رژیمی هنوز انتظار “سر عقل آمدن” دارید؟!
در نگاه شما, بر بنیاد کدامین نشانه های همخوان با جنبش های مردم ایران, راهى جز سرنگونى این رژیمِ دینى ترور و وحشت باقى مانده است؟
اگر به دلائلی نمی توانید سرنگونی این نظام ننگین ضد انسانی و ضد ایرانی را فریاد کنید, دست کم شعار برقراری حکومت مردمی (نه با موافقت و اجازه ی حکومت اسلامی) را در دستور کار خود بگذارید! وگرنه همچنان, در حال گفتگوی چهارسویه ی خود, بدنبال جنبش مردمانمان نفس زنان روان خواهید بود…
گزینش از آنِ شماست: به خود آیید و همراه مردم شوید و یا, با گذار زمان, به افسانه ها بپیوندید!