در مقاله ای که در تاریخ ۲۷ تیرماه ۱۳۹۹ در وبسایت سازمان بین المللی Socialist World در حمایت و همبستگی با اعتصاب کارگران هفت تپه منتشر شده است، به مبارزات مستمر کارگران هفت تپه در سالهای اخیر و به ویژه در سه سال گذشته و دوام مطالبه گری کارگران در این مدت اشاره شده است. همچنین در این مقاله خبر آزادی چهار کارگر آزاد شده در پی اعتصابات کنونی کارگران و همچنین عقب کشیدن حکومت در مقابل استمرار اعتراضات کارگری و طبقه کارگر در ایران گزارش شده است. گوشه ای از نوشته مذکور به شرح زیر است:
«این مبارزه (اعتصابات هفت تپه) به ویژه به دلیل گستردگی مطالبات کارگران هفت تپه از جمله؛ پرداخت دستمزدهای عقب افتاده، بازگرداندن کارگران اخراجی و دولتی شدن مجدد شرکت خصوصی سازی شده قابل توجه است. در اعتصاب قبلی کارگران هفت تپه در انتهای سال ۲۰۱۸، کارگران هفت تپه در رابطه با نحوه اداره شرکت، “اداره شورایی کارخانه توسط کارگران و بر اساس تصمیم گیری جمعی” را مطرح نمودند. مبارزات این کارگران و سایر فعالین، باعث شکلگیری یک جنبش مستقل کارگری شد که هم می تواند رژیم دیکتاتوری را سرنگون کند و هم بعنوان آلترناتیوی سوسیالیستی در برابر سیستم سرمایه داری با هر شکل از آن مبارزه کند.»
در این مقاله به درستی به استیصال کامل جمهوری اسلامی در پی بحرانهای مالی و اقتصادی اشاره شده و در ادامه اعتراضات مردمی در بهبهان، اصفهان، شیراز، تهران و بقیه شهرهای ایران که در پی بحرانهای اقتصادی و اجتماعی که جمهوری اسلامی بر مردم تحمیل شده است را مورد بررسی قرار می دهد. بعلاوه، در این گزارش حتی از سرداده شدن شعارهایی نظیر “مرگ بر جمهوری اسلامی” و “نترسید نترسید ما همه با هم هستیم” نیز یاد شده است. در این گزارش چنین می خوانیم:
«در میان بحران های عمیق اقتصادی و اجتماعی، موج تازه ای از اعتراضات و اعتصابات در بسیاری از مناطق آغاز شده است. در چند روز گذشته اعتراضاتی در تهران، بهبهان، اصفهان، شیراز و سایر شهرها صورت گرفته است. گفته می شود که در بهبهان هزاران نفر در تاریخ ۱۶ ژوئیه تظاهرات کرده اند…»
در مقاله همچنین به صدور احکام اعدام صادره بر سه جوان؛ امیر حسین مرادی، محمد رجبی و سعید تمجیدی از سوی جمهوری اسلامی که موجب اعتراضات میلیونی با هشتک اعدام_نکنید شد، تاکید شده است. در همین رابطه به مساله اعدام اخیر دو فعال کرد هم که به اتهامات واهی چون بمبگذاری جانشان گرفته شده، اشاره شده است.
در پایان نیز در باب اهمیت موقعیت جنبش کارگری در ایران چنین می خوانیم:
«در این موقعیت مسئولیت جنبش کارگری حمایت از حقوق دمکراتیک و حمایت از مبارزات کارگران است… سندیکاهای کارگری و سایر مطالبه گران در پی آزادی زندانیان سیاسی و در پی پایان دادن به سرکوب سازمانیافته اعتراضات و اعتصابات هفت تپه و در پی لزوم همبستگی نیاز به دادن فراخوانهای بین‌المللی است.»
