گزارش ها درمورد حکم اعدام برای ۵ معترض دیماه ۹۶ در اصفهان

این ها همه یک چیز را می گویند که نیائید به میدان مبارزه، اکر آمدید ما می زنیم، ما میکُشیم، زندانی می کنیم و اعدام را اجراء می نمائیم و تجاوز می کنیم و… که تا کنون در این امر جنایت کارانه کمکاری ای انجام نگرفته است و یا اینکه وقتی می توانید به میدان مبارزه جدی بروید که آمادگی برخورد با نیروهای سرکوب گر را داشته باشید. هر چند جنبش توده ای خود می تواند در خنثی کردن سرکوب مؤثر باشد، ولی در مقابل نیروهای سازمان یافته مسلح به انواع سلاح ها، باید سازمان یافت و مسلح شد. به باور من، اگر در چند مورد نشان داده شود که حملات بی جواب نمی مانند، هم اعتراض کنندگان جرئت بیشتری پیدا می کنند و بر تعداد شان افزوده شده و کارهای فوق العاده را انجام می دهند و هم صفوف نیروهای سرکوب گر دچار اغتشاش می شود و این ها همه می توانند، زمینه یک جنبش توده ای طبقاتی انقلابی را فراهم نمایند که به پیروزی انقلاب قهری کمونیستی ختم می شوند و یک بار همیشه به وجود این سرکوبگران و چوبه های دار شان خاتمه می دهد. بنا بر این باید از همین الان در فکر سازمان یافتن بیشتر و تشکیل کمیته های سیاسی نظامی منظم تر و با برنامه بهتر بود و تدارک برای قیام مسلحانه توده ای طبقاتی کارگران و زحمتکشان را فراهم ساخت. نیروی مادی جواب نیروی مادی است و نه چیز دیگر! دشمن سعی می کند که هزینه شرکت را در مبارزات زیاد کند و آن را به رخ کشد، در نماز جمعه ها حتی اسامی کسانی که در آینده اعدام میشوند را، پخش می کند، یا به نحوی به بیرون درز می دهد و طوری وانمود می کند که او نبوده است و تاکتیک های دیگر تا ترس و رعب و وحشت را افزودن تر کند و هیچ واهمه ای از محکومیت های توخالی ندارد، فقط باید نیروی اعتراض کننده هم هزینه مادی و معنوی را دشمن را بالاتر ببرد . پراتیک ضد انقلاب مسلح را باید با پراتیک انقلاب مسلح می توان جواب در خور داد و حتی بر آن، پیشی گرفت، چون او می خواهد وضع را نگه دارد، ولی ما، می خواهیم وضع را بنیادا تغییر دهیم و این به نیروی زیادتر، تمرکز بیشتر و سازماندهی و تسلیح بیشتر نیازمند است. رفقا! نقش قهر انقلابی را در یابید و بدانید که : هرگز سلاح نقد جای نقد سلاح را نمی گیرد! البته، در جامعه ی طبقاتی!