۱.
همه جا هفت تپه
خوزستان، اراک، فارس، اصفهان، بوشهر، کنگان، عسلویه و …
کارگران همه جا خروشیده اند. درود بر توان و آگاهی و قدرت شماو درود بر اراده تان عزیزان، همکاران، هم طبقه ای ها! چقدر زیباست وقتی من و تو، ما می شویم، وقتی اتحاد در خیابان و صحن کارخانه جاری میشود، راه می افتد و سیل میشود و ما با مشت گره کرده فریاد میزنیم: مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر!
همه جا علیه خصوصی سازی، علیه شرکتهای پیمانی، لاشخورها و دلالها، زالوهای واسطه، علیه قراردادهای موقت و سفید، علیه عدم پرداخت حقوق، علیه گرسنگی و فقر! ما چقدر به هم شبیه هستیم، چقدر دردمان از یک جنس است و یکی است و چقدر اتحاد ما مثل نان شب واجب!
همکاران عزیز در سراسر کشور! اکنون وقت خروش ماست؛ ما که مانند بردگان، اسیر و مزدبگیر ِ یک مشت مفت خور سرمایه دار شده ایم! باید برخیزیم علیه کسانی که جان و نان ما را گرو گرفته اند. چقدر دلم لک زده برای اینکه دخترک نازنینم، پسر دلبندم، فرزندانمان دلی از عزای نداری دربیاورند، یک دل سیر بخندند و در محبت غرق شوند! لعنت بر شماها که همه چیز را از ما گرفته اید، لعنت، لعنت، لعنت!
فردا و فرداها باز به پا خواهیم خاست و خواهیم خروشید! باید بخروشیم، ما تسلیم نمی شویم، ما ناچاریم به جنگیدن و تسلیم نشدن! ما ارتش کار، ما بردگان مزدی و صاحبان واقعی کارخانه ها و کشتزارها و همه ثروت و نعمت، ما کارگران! ما به فرزندانمان، به خودمان، به امروزمان و به آینده بدهکاریم، ما تسلیم نمی شویم، ما می جنگیم!
چه خوب است که همه جا هفت تپه است، کران تا کران هفت تپه!
۲.
دیگر برای همه مشخص شده است که کارگران کشور و رسانه های دنیا به اعتصاب های هفت تپه دقت میکنند. به اعتصاب کارگرانی که همیشه پرشور بوده ولی از هدف اصلی خود منحرف نشده است.
همکاران ! خلع ید بخش خصوصی و پایان دادن به فساد دولتی تنها یک شعار نیست، بلکه نشان دادن عامل اصلی فلاکت است. با وعده ی توسعه آمدند ولی عرضه ندارند حتی دستمزد بدهند. هزاران کارگر هفت تپه و همکاران در اراک و اصفهان و پالایشگاه ها حتی حقوق ندارند تا اختلاسگران و همدستان فاسدتر از خودشان ، میلیاردها دلار به جیب بزنند. مانند اسدبیگی ها و هم قطارانش در همه جای کشور مثل مار بیابان رشد کرده است و منابع و زمین ها و جنگل ها و کوه ها را می بلعند. اکنون که با وجود اعتصاب کارگران و کارمندان صنایع و تولیدات مختلف ثابت شده است که فساد دولت و بخش خصوصی و پیمانکاری موجب بی حقوقی تمام کارگران است، جایگاه اعتصاب ما مشخص میشود. کارگران دیگر نیز نگاهشان به اعتصاب های زنجیره ای و مسیر اعتراضات ما است. امروز که اعتصاب های کارگری یکی پس از دیگری اتفاق می افتد وقت آن است بلند تر از همیشه فریاد بزنیم :
خصوصی سازی در هیچ شکلی نمیخواهیم.
سرنوشت کارگران در جاهای مختلف به هم گره خورده است و امروز همه بر روی هم تاثیر میگذاریم. باید نشان دهیم چه کسانی و چه سیاست هایی باعث شده امروز اوضاع تولید کشور آشفته شود. با تجمع هماهنگ تر و گسترده تر میتوانیم همه جا را صدای حق خواهی کارگران کنیم.
شعارهایمان را دقیق تر سر بدهیم که صدایمان در جنوب و تا تهران هم برود و نمایندگان کارگران را همراهی کند : ثروت های اختلاس شده را بازگردانید.
همکاران و دوستان! ما اگر فقط نظاره گر دست و پا زدن های اسدبیگی و دولت باشیم چیزی گیرمان نمی آید. قوه قضاییه هم اگر به فکر ماست یه قدم کوچک بردارد و ثابت کند که قرار است کاری کند و فعلا حقوق ها را تسویه کند و کت و شلوار را از تن قاچاقچیان درآورد. دولت هم با بدهی های مکرر خود به دست درازی مشغول است. اینها فقط میخواهند ما از اعتصاب دست بکشیم و همراه هزاران کارگر از گرسنگی بمیریم! آقایان ندیده اند چگونه نبض کارگران با هم میزند؟ اینهمه فلاکتی که به بار آورده اند را در صدای پای کارگران در کارخانه ها و شهرها و خیابانها نمی شنوند؟
اگر تا کسب مطالباتمان کوتاه نیاییم ، هم کارگران دیگر به ما خواهند پیوست و به طور هماهنگ مانع از واگذاری ها و بی حقوقی های تکراری و مشابه میشویم. الان زمان این است که هم قدم باشیم تا این فاسدان بی همه چیزی که قدرت و اعتبارشان را هم مدیون ما هستند را بیرون کنیم. در این مرحله تاکید میکنیم لغو فوری خصوصی سازی! و واگذاری شرکت به دولت با نظارت خودمان!
مسئولان رنگارنگ دولتی و قضایی و مجلسی! باور کنید اگر سرسوزنی از این خواسته های ما عملی نشود باز هم ما را خواهید دید در خیابان ها. ماییم کارگران هفت تپه، یعنی پایتخت اعتصاب جهان!
منبع: هفت تپه – کانال مستقل کارگری