اعدام نوید افکاری توسط جنایتکاران اسلامی با واکنشهای گسترده در ایران و جهان روبرو شده است. بجز معدودی باصطلاح هنرمند و وابستگان حکومتی که در دنیای ممنوعه های حکومت اسلامی سلبریتی نامیده میشوند، مردم آزادیخواه در تهران و بوشهر و شیراز بلافاصله واکنش نشان دادند و موج وسیعی از نفرت و انزجار میان مردم واکنش اولیه به قتل نوید افکاری بود. شعارنویسی و دیوار نویسی وسعت گرفت. جامعه در منگنه فقر و فلاکت و بیکاری و بیماری با ضربه قتل جنایتکارانه نوید افکاری ملتهب و آماده اعتراض و خیزش مجدد است. در سطح بین المللی سازمانهای حقوق بشری مانند صلیب سرخ، عفو بین الملل و گزارشگران سازمان ملل تا نهادهای ورزشی از جمله رئیس کمیته بین‌المللی المپیک، اتحادیه جهانی کشتی، فدراسیون جهانی فوتبال، ورزشکاران و چهره های سرشناس واکنش نشان دادند. در سوشیال میدیا اعدام نوید افکاری با واکنشهای تند روبرو شد. همه جا جمهوری اسلامی بعنوان یک حکومت آدمکش مورد حمله قرار گرفت. حتی دولتهای غربی که با یکدست زیر بغل جمهوری اسلامی را گرفتند و در مقابل بیشتر جنایتهای این رژیم سکوت میکنند، به اعدام نوید افکاری واکنش نشان دادند. تظاهراتهای اعتراضی در خارج کشور از همان روز شنبه ١٢ سپتامبر که نوید را کشتند، شروع شد و در هفته جاری در کشورهای مختلف ادامه دارد.
مسئله کلیدی برای جمهوری اسلامی در اعدام نوید افکاری، مقابله با امواج قریب الوقوع اعتراضات توده ای و کارگری و مقابله با تداوم جنبش انقلابی سرنگونی آبانماه است. رژیم اسلامی نیاز داشت خون نوید را بریزد تا به نیروهای سرکوب خودش روحیه بدهد، تا بگوید کشته شدن یک عضو امنیتی اش پاسخ میگیرد. بقول نوید آنها “گردنی برای طناب دار می خواستند” و قرعه اینبار بنام نوید افکاری درآمد. روشن است رژیمی که با پرونده سازی و اعتراف قلابی تحت شکنجه حکم صادر می کند و با اعدام یک جوان بیگناه نمایش قدرت میدهد، بشدت ترسیده و نگران برآمدهای توده ای است و در وحشت سرنگونی روز را به شب میرساند. اخبار رسیده از ایران از روز یکشنبه حاکی از استقرار نیروهای سرکوب در محلات و چهار راهها و مناطق حساس است. احضار و تهدید فعالین اجتماعی مجددا شروع شده و رفتار زندانبانان در زندانها وحشیانه تر شده است. جمهوری اسلامی بدنبال اعتراض دهها میلیونی به اعدام و یک عقب نشینی، اینبار نمی خواست کوتاه بیاید و هر نوع عقب نشینی را علامتی برای تعرض بیشتر جامعه و موج جدیدی از خیزشها ارزیابی میکرد. فضای سیاسی جامعه و تناسب قوای کنونی اما آماده آغاز دور دیگری از اعتراضات خیابانی است. اعدام نوید افکاری این فضا را ملتهب تر کرد. خطر اعدام ٣٣ زندانی منتظر اعدام و نگرانی ها در این زمینه نیز به فضای اعتراضی دامن زده است.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست مردم آزادیخواه، کارگران و جوانان انقلابی را به اعتراض خیابانی و تظاهرات در محلات و مناطق و میادین شهرها علیه حکومت اعدام دعوت می کند. ضروری است با ابتکارات مختلف از فضای کنونی بهره برد و تعرضی متقابل را به جمهوری اعدام اسلامی سازمان داد. نوید افکاری و بسیاری از جانباختگان دیماه ٩۶ و آبان ٩٨ از زمره کارگران و زحمتکشان بودند که علیه فقر و اختناق، برای آزادی و برابری و رفاه و برخورداری از یک زندگی انسانی و خوشبخت بمیدان آمدند. این جدال و جنگ با حکومت اسلامی تازه آغاز شده و در گام اول باید زندانیان سیاسی را از زیر تیغ جلادان اسلامی نجات داد. رژیم را وادار به لغو احکام صادر شده اعدام کرد و برای درهم کوبیدن ماشین اعدام و سرکوب دورخیز کنیم. برای اینکار ضروری است بسرعت سازمانهای موجود در محل کار و محلات را تحکیم و همه جا پایه های سازماندهی توده ای را ایجاد کنیم. میتوانیم و باید ماشین جنایت و سرکوب جمهوری اسلامی را متوقف کنیم. در مقابل سیاست رژیم اسلامی برای بقاء با اتکا به سرکوب و شکنجه و پرونده سازی و اعدام، پرچم آبانماه را برافراشته تر کنیم. همه جا بنویسم و فریاد زنیم: آبانماه ادامه دارد! دگر باره برخیزیم و حکومت جنایتکاران اسلامی را سرنگون کنیم!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٢۵ شهریور ۱۳۹۹ – ١۵ سپتامبر ۲۰۲۰
