زنده باد خیابان!

مردم، جنبش سبز، زندانیان و رهبران آن را فراموش نمی کنند

۱.
انتخابات تا امروز هیچ نشانه ای از جنبش سبز، به مثابه بزرگترین جنبش اعتراضی مردم ایران در دوران جمهوری اسلامی، نداشته است. جنبش سبز در کلام و اقدام هیچ یک از کاندیداهایی که شورای نگهبان به آن ها اجازه ی شرکت در انتخابات را داده است، حضور نیافته است. کاندیداها؛ جنبش سبز، سازندگان آن، زندانیانش، کشته شدگانش را فراموش کرده اند، شرط شرکتشان در انتخابات، فراموشی جنبش سبز و دشمنی با آن بوده است. انتخابات طوری صحنه آرایی شده است که جنبش سبز به یاد نیاید، اعتراضات خیابانی سال ٨٨ به یاد نیاید و بر چهره ی رهبران و زندانیان آن گرد فراموشی بنشیند.
هدف انتخابات ۹۲ به فراموشی سپردن انتخابات ٨٨، اعتراضات مردمی و سبعیت حکومت در سرکوب آن بوده است. قرار است با انتخابات ۹۲ همه ی آن جنایت ها به فراموشی سپارده شود و هر «رای» یک «رای» به مشروعیت حکومت باشد.

۲.
امروز در اصفهان، خیابان، جنبش سبز را به یاد آورد و آزادی رهبران و زندانیانش را فریاد زد. خیابان، محل تولد جنبش سبز! خیابان، محل تولد جنبش مستقل مردمی، خیابان، محل تولد رهبران مردمی، امروز خود را به یاد آورد.
خیابان جایی است که شباهتی به انتخابات نمایشی و بازیگرانش ندارد… خیابان محلی است که مردم گوش به وعده های پوچ و حقیرانه نمی دهند، خود بی واسطه حرف می زنند و خواسته های خود را فریاد می زنند، و این خواسته ها، حمایت از رهبران و زندانیانشان و ادامه ی راهی است که در سال ٨٨ شروع کردند.
امروز، خیابان بغضی را که انتخابات در صدد خفه کردنش بود، فریاد زد. در روزهایی که همین «خیابان» از ترکیه تا آلمان، دارد راه دیگری را به جز آن چه «سیاستمداران» و «عقلا» می گویند، برای ایستادگی، اعتراض و مقاومت نشان می دهد.
پس زنده باد خیابان! جایی که مردم بلاواسطه حرف می زنند و برای رضایت شورای نگهبان و رهبر، حقیر و کوچک نمی شوند. جایی که جنبش سبز هنوز نفس می کشد و رهبران و زندانیان خود را به یاد می آورد.

چاپ کن