گروهی از نویسندگان سرشناس ایرانی با انتشار نامه ای خطاب به انجمن جهانی قلم خواهان آزادی فوری سه تن از اعضای کانون نویسندگان ایران، بکتاش آبتین، کیوان باژن، رضا خندان مهابادی و نیز خسرو صادقی بروجنی خبرنگار و پژوهشگر جامعه شناسی، از زندان های جمهوری اسلامی شده اند.
متن این نامه را در زیر می خوانید:
آزادی فوری نویسندگان و روزنامه‌نویسان در بند را بخواهید!
در ماه گذشته، سه تن از نویسندگان، مترجمان و اعضای کانون نویسندگان ایران، بکتاش آبتین، کیوان باژن و رضا خندان مهابادی، و نیز خبرنگار و پژوهشگر جامعه‌شناسی، خسرو صادقی بروجنی، به اتهام‌هایی چون «تبلیغ علیه جمهوری اسلامی» و «اجتماع و تبانی به‌قصد اقدام علیه امنیت ملی»، محکوم و زندانی شدند.
این اتهام‌ها واهی و دروغ محض‌اند. هدف اصلی این محکومیت‌ها و بازداشت‌ها افزایش فشار بر نویسندگان و مردم ایران است.
زندانی کردن نویسندگان در زمانی رخ می‌دهد که جهان با بیماری همه‌گیر کووید۱۹ درگیر است و ایران، و به‌ویژه زندان‌ها در ایران، به‌دلیل شمار روزافزون بیماران مبتلا به ویروس کرونا در وضعیتی بحرانی است.
ما نویسندگان و استادان دانشگاه امضا کننده‌ی این نامه از شما می‌خواهیم که صدای همکاران زندانی ما را به گوش مردم جهان رسانیده و با تمامی امکانات خود آزادی فوری آن‌ها را بخواهید.
با احترام:
یرواند آبراهامیان، داریوش آشوری، سهیل آصفی، بابک احمدی، سهراب بهداد، آزاده پارساپور، اکرم پدرام‌نیا، سعید حریری، نسیم خاکسار، مهرداد درویش‌پور، منیرو روانی‌پور، فرج سرکوهی، رضا علامه‌زاده، مراد فرهادپور، فرشین کاظمی‌نیا، آرش کیا، امیر کیان‌پور، ایمان گنجی، مهران مصطفوی، اکبر معصوم‌بیگی، فرهاد نعمانی، آذر نفیسی، پیمان وهاب‌زاده، محسن یلفانی.
تنگ چشمان نظر به میوه کنند/ ما تماشاگرانِِ بُستانیم/دوران برگردۀ تلاش دیگران جَستن و خود را جار زدن از شگردهای ایام ماضی ست، این کهنه متاع را خریداری در هیچ بازاری دیگر نیست. آن که نامُخت از گذشت روزگار/ نیز ناموزد ز هیچ آموزگار/از این خودبزرگ بینی برخاسته از بیماری خودشیفتگی، آبی برای کسی یا کسانی گرم نمی شود. همین!
هنگامی که کانون نویسندگان ایران در تبعید و انجمن قلم ایران در تبعید در هماهنگی با کانون نویسندگان ایران، با انتشار بیانیه ای در خور و شایسته و با بیش از هزار امضا، خواهان آزادی نویسندگان در بند شده اند، انشتار نامه ۱۶ نفر که بعضا نه سرشناس هستند و نه با نام، از چه مقوله و داستانی ست؟ این لوس بازی ها و تنگ چشمی ها شاید روزگاری پاسخی می داشت. امروز، اما از اینگونه نیست. باشد که دوستان به خود آیند و آب در آسیاب برخی نریزند.