یک پست اینستاگرامی فرشته ی حسینی ستاره ی افغانستانی الاصل سینمای ایران از روز گذشته توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این پست اینستاگرامی از یک درد قدیمی در کشور ما حکایت می کند، تبعیض علیه افغانستانی هایی که در ایران زندگی می کنند.
فرشته حسینی ستاره این روزهای سینمای ایران والدینی افغانستانی دارد؛ خودش و خواهرش در تهران متولد شده اند.
او در پست اینستاگرامی خود چنین نوشته است:
امروز صبح وقتی خواهر کوچکم نتوانست در مدرسه‌ی آنلاین شرکت کند، مادرم متوجه می‌شود که سیم‌کارتش مشکلی برایش پیش آمده، به مخابرات می‌رود و مشکل را می‌گوید و طبق معمول به مادرم می‌گویند “ صاحاب سیم‌کارت باید بیاد!”
حالا این صاحابِ سیم‌کارت یک فردی بوده که قادر به خرید سیم کارت بوده و برای مادرم زمانی سیم‌کارت خریداری کرده، چون مادر من خودش نمی‌تواند سیم‌کارت بخرد برای اینکه مدارک اقامتی‌اش “کارت آمایش” است*
و حالا در دسترس نیست این صاحاب سیم کارت!
کارت آمایش کارتی‌ست که افغانستانی هایی که به صورت “قانونی” تاکید می کنم “قانونی” در ایران زندگی می کنند، دارند.
پس مشکل سیم‌کارت مادرم را حل نمی کنند و به او سیم کارت جدیدی هم نمی‌فروشند. مادرم با من تماس گرفت و گفت “امروز روز خیلی بدی داشتم، زهرا نتوانست درس یاد بگیرد و همه‌ی امروز را گریه کرد. گفت من هم امروز در مخابرات گریه کردم چون هیچ کار دیگری نتوانستم بکنم!
.
من اینجا می‌نویسم چون مسئولی را نمی‌شناسم که بروم پیشش و گلایه و شکایت کنم!
اما اینجا می‌نویسم بلکه مسئول یا مسئولینی دیدند!
آقا یا خانم مسئول! خانواده ی من، مادر من، به صورت کاملا “قانونی” و با مدارکی که خود شما هر سال برای تمدیدش مبالغ نه چندان کمی را دریافت می کنید در این کشور زندگی میکنند!
پس چرا حق خرید سیم‌کارت ندارند؟
چرا خواهر من در کشوری که در آن “به دنیا” آمده نباید بتواند با آرامش خاطر درس بخواند و هر روز نگران چیزی باشد؟
آقا یا خانم مسئول بهتر است بدانید که خواهر من حتی فرق نژاد را نمی‌داند و “فارسیِ ایرانی” صحبت می کند پس اگر گریه می کند فقط برای این است که می خواهد درس بخواند.
من در اینجا می‌نویسم و از شما و از هرکسی که کاری ازش ساخته است درخواست می کنم که به این مسئله رسیدگی کنید!
من در این کشور ۲۳ سال پیش به دنیا آمدم و اینجا بزرگ شدم و احساس تعلق خاطر دارم به خیابان ها و آدم هایش.
پس تکلیف مارا مشخص کنید!
اگر مدارک قانونی داریم و قانونی زندگی می کنیم که خب این بازی ها و مشکلات چیست هنوز بعد از سال ها؟
اگر این مدارک از نظر شما نا کارآمد است که خب فکری برای مدارک بکنید؟
مادر من ، عزیز من، امروز در مخابرات گریه کرده برای بی‌ارزش ترین چیز که حتی نباید یک مشکل به حساب بیاید!
من منتظر پاسخی هستم از طرف هر مسئولی!
با همبستگی و همدردی کامل با خانم حسینی عزیز،
این رژیم هم اسلامی و هم رگه های عمیقی از نژاد پرستی دارد. جامعه وتودۀ مردم ما هم، علیرغم ادعای تمدنی، با فرهنگ بودن خود، هنوزکاملاً وارد فرهنگ جهان مدرن نشده اند. تحقیر را فقط زمانی تحقیر می دانند که بر خود آنها روا شود. فقط یادمان نرود: ما پس از سرنگونی رژیم آخوندی با خیلی از مردم بی فرهنگ و بی سرپا سرکارداریم که البته درسخوانده اند وبسیار پرادعا اما بی فرهنگ.