جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

کارگران ساختمانی شهریار: ما همه حیدر قربانی هستیم!

جمعی از کارگران ساختمانی شهریار در نامه ای که منتشر کرده اند، ضمن اعتراض شدید به شرایطی که مسئولین برای زندگی آن ها فراهم آورده اند، تاکید کرده اند همه ی آن ها حیدر قربانی هستند. حیدر قربانی کارگران ساختمانی شهریار است که به دلیل اعتراض به وضعیت غیرقابل تحمل زندگی کارگران ساختمانی شهریار دستگیر و زندانی شده است

دیگر تحمل شنیدن زندان کردن همکاران و عزیزانمان را نداریم . بگوش باشید و شرایط ما را جدی بگیرید

دلتنگیم، نگرانیم‌ و این را از طرف تعداد زیادی از کارگران ساختمانی شهریار میگوییم. از طرف تمام کارگران زحمت کشی که با تمام خستگی ها, شرمنده خانواده شده ایم.

ما کارگران از صبح تا شب کار می کنیم و شب خسته و کوفته با صورتی غبار آلود با تمام مشکلات موجود با قبض های آب، برق، گاز و از همه سخت تر کرایه خانه هایی که بر دوشمان سنگینی می کند و با این نگرانی سر بر بالش گذاشته و از شدت خستگی و ناتوانی از اینکه چگونه باید به این قبض های وحشتناک جواب بدهیم, همچون جسدی از فرط خستگی چنان غرق خواب میشویم که نه میتوانیم ساعتی کنار خانواده هایمان باشیم و نه میتوانیم خودمان لحظه ای آرام و قرار بگیریم و با این تورم و گرانی و دستمزدهای ناچیز که نمیتواند به ۶ روز زندگی ما جواب بدهد و زندگی چنان‌ به کاممان ‌تلخ‌ شده که مدام مضطرب و نگران از اینکه اگر خانواده از ما خواسته ای داشته باشد چه جوابی بدهیم که بتواند آنها را قانع کند که نداریم ، نمیتوانیم، دستمزدمان ناچیز است و چند ماه در سال بیکاریم‌. فرزندان ما از شرایط واقعی ما بی خبرند یعنی نمیخواهیم از مشکلات اقتصادی ما با خبر بشوند چرا که فرزندان ما حق دارند با خیال راحت زندگی کنند و عملا پاسخی نداریم بجز شرمندگی پیش خانواده.

ما کارگران اگر به آنجا برسیم و همه تصمیم بگیریم یک روز کار نکنیم در تمام قسمت های مختلف چرخ اقتصاد نمی چرخد و شما آقایان دیگر نمی توانید با نتیجه کار ما سفرهای خارج و بریز و بپاش های آنچنانی داشته باشید .دیگر نمی توانید فرزندانتان را برای تحصیل و خوشگذرانی به کشورهای اروپایی و آمریکا بفرستید. پس بیشتر از این پا رو دم ما نگذارید که بنفع شما هم نیست. ما انسان هستیم. ما به دنیا آمده ایم زندگی کنیم ولی در کشور ما کشوری به این ثروتمندی ما به نان شب محتاجیم. اگر سال های قبل می توانستیم چند ماه یک بار مرغ یا گوشتی بخریم حالا دیگر نمی توانیم یک سال یک بار هم گوشت بخریم، میوه کلا از زندگی ما بیرون رفته و کلا از خریدنش محروم شدیم .

باید بحال امروز کارگران و خودمان خون گریه کنیم که این چه بلایی است دامن مردم فقر زده ایران را گرفته، مگه میشود اینجور زندگی کنیم .ما اعتراض داریم. ما نمی تونیم و نمی خواهیم دیگر با بدبختی زندگی کنیم. حال و روز خانواده هایمان اصلا خوب نیست، ما نمیوانیم دست روب دست بکزاریم و شاهد از بین رفتن زن و بچه هایمان باشیم … این درد را حیدر قربانی هم دارد و به آن اعتراض کرده و حیدر قربانی کارگر شریف و متعهدی که زندگیش بخاطر فشار بیش از حد اقتصادی داغان شده. او هم مثل همه ما کارگران یک ماه کار دارد و سه ماه بیکار می نشیند تو خانه. از کجا و چطور باید زندگی کنیم، اعتراض به این زندگی حق حیدر قربانی و همه ما کارگران و رنج کشیده هاست. چرا حیدر قربانی بدلیل اعتراض به این شرایط زندگی باید دستگیر و زندانی بشود. چرا بجای جواب دادن به زندگی های ما که خودتان بهتر می دانید چطور زندگی می کنیم و چه بلایی به سر ما آورده اید.

ما کارگران را می گیرید و زندان می کنید تا کی و تا کجا این وضعیت را ادامه می دهید ، صدای ما به وقت خود خیلی خیلی از سرکوب شما رساتر و کوبنده تر است.

آقایان مسئول چرا صدای ما را نمی شنوید چرا حق طبیعی و قانونی ما را برای زندگی که آرامش داشته باشیم را از ما می گیرید و ما را وادار به اعتراض می کنید. آقایانی که آن بالا نشستید و دستور سرکوب کارگران و مزدبگیران را می دهید و برایمان پرونده سازی میکنید؟ این شرایط مطمئن باشید برای شما هم زیاد دوامی ندارد. ما سال هاست با این شرایط زندگی کرده ایم.

یک کلام دیگر, نمی توانیم به این زندگی مرگبار ادامه بدهیم. نه امنیت کاری و معیشتی داریم نه امنیت جانی داریم نه پشتیبانی مالی داریم نه هزینه دکتر و دارو داریم. شما آقایان راه دیگری را به جز اعتراض و اعتصاب و تجمع برای ما نگذاشته اید، ما را به فقر و بدبختی کشانده اید و اعتراض به فقر و بدبختی ما را علیه امنیت کشور می خوانید. این شمایید که بر علیه امنیت ملی کشور طی این همه سال این چنین کار کردید نه ما، نه حیدر قربانی ها.

حیدر قربانی مثل تمام ‌کارگران و زحمتکشانی که زندگیشان به فلاکت کشیده شده به این نوع زندگی اعتراض کرده، ما همه مثل حیدر اعتراض داریم. حیدر و حیدرها گناهشان این است که می خواهند زندگی کنند تا بتوانند به خانواده امکانات و آرامشی بدهند. فرق بچه های ما با شما آقایان مسئول چیست که فرزندان شما در عرش اعلا و فرزندان ما در زیرزمین و بدون هیچ امکانی زندگی می کنند؟ چرا باید حیدرها روانه زندان بشوند؟ شک‌ نکنید این همه فشار یک جا تمام میشود و شما آقایان بانی و باعث تمام ‌این مشکلات هستید و بی شرمانه ما کارگران را سرکوب و از زندگی ساقط کردید و طلبکار این فاجعه ای که بر زندگی ما تحمیل کرده اید باز همچنان‌ شما هستید و این ادعا که کارگران ومعلمان و دیگر مزد بگیران بر علیه امنیت ملی اقدام کرده اند ادعایی پوچ و تهی و بی معنی است که دیگر این حنا رنگی ندارد و همه مردم از آن آگاهند.

حیدرها هیچ جرمی مرتکب نشده اند ما همه حیدر قربانی هستیم و دیگر ادامه اینگونه زندگی برایمان امکان ندارد. حیدر ها باید آزاد زندگی کنند بیشتر از این ما کارگران را تحت فشار نگذارید. دزدی ها، اختلاس ها، زمین خواری ها را از ما بهتران انجام میدهند و آزاد هستند و دارند دزدی هایشان را ادامه میدهند و ما باید زندان برویم و حبس بکشیم. ادامه این وضعیت برای هیچ انسانی ممکن نیست چون سفره ها کاملا خالیه و دیگر راه دیگری جز اعتراض، اعتصاب برایمان نگذاشته اید.

ما همه حیدر قربانی هستیم و به جای اینکه برایمان پرونده سازی بکنید باید به شرایط فلاکت بار ما جواب بدهید .باید جواب بدهید.

جمعی از کارگران ساختمانی شهریار

https://akhbar-rooz.com/?p=92829 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x