از ترور “ساموئل پتی” معلم فرانسوی به دلیل توهین به اسلام، بدست مسلمانی افراطی زمان زیادی نگذشته است. این قتل وحشیانه، اولین نبود و متاسفانه احتمالاً آخرین هم نخواهد بود. به نظر می رسد “مسلمان افراطی” به مسلمانی گفته می شود که دقیقاً طبق دستورات اسلام عمل می کند و اوست که مسلمانی حقیقی است و الباقی مسلمانان که در حال زندگی روزمره خود هستند و تمایلی به ترور امثال “علی اکبر سعیدی سیرجانی” و “فریدون فرخزاد” و “محمد مختاری” و “محمد جعفر پوینده” ندارند، از اسلام واقعی دور شده اند و وظایف مسلمانی خود را به درستی اجرا نمی کنند.
این افراد چرا ترور شده اند؟ هیچیک از این افراد حتی مبارزه ی مسلحانه بر ضد حکومت فاشیستی جمهوری اسلامی ایران نداشته اند و فقط افکار و قلمشان بر ضد حکومت جمهوری اسلامی ایران و اسلام بود.
دین اسلام، بر خلاف شعارهای “دین رافت و مهربانی” یا “دین صلح و دوستی”، تحمل فکر و ایدئولوژی مخالف را ندارد و برخورد خشن و حذف فیزیکی را از ابتدای ظهور اسلام، به فرمان محمد در دستور کار قرار داده و هنوز هم اجرا می کند. با سیری در تاریخ اسلام و مطالعه در قرآن و فقه اسلامی و مشاهده ی راه و رسم زندگی بزرگان دین اسلام می توان به این نتیجه رسید. در ادامه، چند نمونه را عنوان می کنم.
“عصماء بنت مروان“، زنی یهودی و شاعر هم عصر محمد و ساکن مدینه بود که در اشعارش سخنان محمد و قرآن را هجو می کرد و از قبایلی که به اسلام گرویده بودند انتقاد می کرد. بدستور محمد و توسط “عمیر بن عدی” شبانه در منزل خودش در حالی که فرزند شیرخوار خود را در آغوش گرفته و خوابیده بود ترور شد. عمیر بعد از انجام این ترور، خود را برای نماز صبح به محمد رساند و به محمد اعلام کرد که عصماء را کشته است. محمد هم بسیار در حق او دعا کرد.
همینطور پیرمرد شاعری بنام “ابوعفک” که به دستور محمد و توسط “سالم ابن نمیر” ترور شد.
مطابق با این دو مورد ترور، محمد به مسلمانان می آموزد که می توان صاحب فکر و عقیده ی مخالف را بدون درنظر گرفتن جنسیت و سن، ترور و حذف فیزیکی کرد و به این وسیله به الله نزدیک تر شد.
در ادامه می توان سرگذشت “کعب ابن اشرف” که از مخالفین محمد و دین نوظهور او بود اشاره کرد که بر خلاف ابوعفک و عصماء بنت مروان که فقط بصورت کلامی مخالفت خود را با اسلام ابراز می کردند، بخاطر آزار و اذیتی که نسبت به مسلمانان روا می داشت، به دستور محمد و توسط مسلمانان ترور شد.
داستان “عبدالله بن ابی سرح” هم در نوع خود گواه و تاییدی بر این مطلب است. ابن ابی سرح از کاتبان وحی و از نزدیکان محمد و برادر شیری عثمان خلیفه ی سوم راشدین بود. بعد از اینکه بعضی از آیات وحی شده به محمد را به دلخواه تغییر می داده (یا حداقل بعد از ارتداد این ادعا را داشته) و آیه ی مربوطه مورد تایید محمد قرار می گرفته یا محمد متوجه تغییرات در آیات ارسالی نمی شده، موضوع را به محمد اعلام می کند و در اینکه آیات توسط الله به محمد وحی می شود تردید می کند. به همین سبب، نفرت پیامبر اسلام را بر انگیخته است و محمد پس از فتح مکه خواستار اعدام او می گردد، ولی با وساطت عثمان، زنده می ماند.
در طول ۲۳ سال ابتدایی تاریخ اسلام، یعنی از ۴۰ سالگی محمد، که خود را فرستاده ی الله خواند تا ۶۳ سالگی و زمان فوتش، بیش از ۱۱۰ جنگ کوچک و بزرگ تحت عنوان غزوه و سریه بین مسلمانان و دشمنانشان که شامل کفار و یهودیان و مسیحیان می شود درگرفته است، یعنی تقریباً ۵ جنگ در هر سال!
در کمتر جنگی سپاه اسلام مورد حمله قرار گرفته است و در بیشتر نبرد ها این سپاه اسلام بوده که به قصد انتقام، تنبیه، حذف فیزیکی مخالفین، فتح سرزمین و تامین منابع مالی، شروع کننده ی جنگ و درگیری بوده است. پس از محمد هم خلفای راشدین و بازماندگانشان هم دائماً در حال جنگ بر سر قدرت و ثروت بوده اند.
از جنگ های صدر اسلام می توان به غزوات “بدر“، “بواط” و “عشیره” که با استراتژی حمله به کاروان های کفار صورت گرفت نام برد. همچنین غزوه ی “بنی قریظه” که به دلیل انتقام و تحصیل مال و برده صورت گرفت.
در این میان برخورد محمد پیامبر اسلام، دین مدعی رافت و مهربانی با پیمان شکنان بنی قریظه بسیار سخت و خشونت بار بود.
در جنگ “خندق (احزاب)” و در طول دو هفته‌ای که مدینه تحت محاصره ی احزاب مخالف اسلام بود، لشکر احزاب با “بنی قُریْظه” که در جنوب مدینه ساکن بودند وارد مذاکره شدند و آنان برخلاف پیمانی که با محمد بسته بودند، جانب دشمنان او (احزاب) را گرفتند. محمد از این موضوع آشفته شده و برخی از رهبران مسلمانان را برای صحبت با سران بنی قریظه فرستاد که نتیجه ای نداشت.
پس از پایان جنگ و پیروزی مسلمانان، آنان به قلعه‌های یهودیان بنی قریظه حمله بردند. بنی قُریْظه به مدت ۱۵ روز یا ۲۵ روز، در تیراندازی شدید در برابر مسلمانان مقاومت کردند. ولی در نهایت یهودیان به این نتیجه رسیدند که باید تسلیم شوند؛ قُریْظیان اعلام کردند حکمیت سعد بن معاذ را می‌پذیرند و محمد نیز حکمیت سعد بن معاذ را پذیرفت. سعد رأی بر این داد که همهٔ مردان بنی قریظه باید اعدام شوند و زنان و فرزندان به عنوان اسیر جنگی به بردگی گرفته شوند. محمد نیز گفت که حکم سعد مطابق حکم خداوند است.
بدستور محمد و بحکم خداوند، همه ی اسیران مرد به دست “علی ابن ابی طالب” و “زبیر ابن العوام” گردن زده شدند. در روایات مختلف تعداد اسیرهایی که به قتل رسیدند، متفاوت است. برخی گفتند ۵۵۰ نفر، برخی گفتند ۸۰۰ نفر قتل عام شدند.
خمینی، رهبر حکومت اسلامی ایران، با تاثیر از این برخورد خشونت بار با مخالفین در صدر اسلام، مجوز قتل و عام معاندین جمهوری اسلامی ایران که تحت عنوان منافقین یا مجاهدین در زندان های جمهوری اسلامی ایران در حال شکنجه بودند را در سال ۱۳۶۷ صادر کرد و بیشتر آنها که حدود ۲۷۰۰ نفر بوده اند قتل عام شدند.
یا با توجه به مضمون آیه ی ۳۴ سوره ی مائده، بسیاری از سران رژیم شاهنشاهی پهلوی که به اسارت انقلابیون در آمده بودند، توسط حکم شیخ صادق خلخالی اعدام شدند.
با مطالعه ی متن قرآن نیز می توان به این خشونت مستتر در بطن دین اسلام پی برد. برای مثال، قرآن بطور واضح در سوره ی “مائده (سوره ی پنجم)” آیات ۳۳ و ۳۴ اعلام می کند:
“سزاى کسانى که با [دوستداران] خدا و پیامبر او مى جنگند و در زمین به فساد مى کوشند جز این نیست که کشته شوند (زجرکش شوند!) یا بر دار آویخته گردند یا دست و پایشان در خلاف جهت یکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید گردند این رسوایى آنان در دنیاست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت (۳۳) مگر کسانى که پیش از آنکه بر ایشان دست یابید توبه کرده باشند پس بدانید که خدا آمرزنده مهربان است (۳۴)”
همچنین باز در سوره ی مائده آیه ی ۵۱ اعلام می کند: “اى کسانى که ایمان آورده اید، یهود و نصارى را دوستان [خود] مگیرید [که] بعضى از آنان دوستان بعضى دیگرند و هر کس از شما آنها را به دوستى گیرد از آنان خواهد بود آرى خدا گروه ستمگران را راه نمى نماید (۵۱)”
برداشت من بعنوان کسی که سال هایی از عمرم را به نماز ایستاده بودم و روزه گرفته بودم و مسلمان بودم، این است که یک “مسلمان افراطی” هیچ افراط و زیاده روی در اسلام ندارد و در حقیقت دارد وظایف مسلمانی خود را انجام می دهد و به الله و رسولش یاری می رساند و از دید خودش زمین را از شر کفار! و منافقین! پاک می کند و اگر هم در این راه شهید شود، در حقیقت نمرده و نزد خدای خود روزی می خورد و محشور با حوریان بهشتی می شود! و اوست که یک مسلمان واقعیست.
گروه های اسلام گرایی مثل داعش، القائده، طالبان، بوکوحرام، سپاه سحابه و … در خارج از مرزهای جغرافیایی ایران و انصار حزب الله و سپاه پاسداران در داخل و خارج از ایران به این مهم! یعنی نگهداری و پاسداری از دین اسلام به وحشتناک ترین و خشن ترین و غیرانسانی ترین شیوه ها مشغولند.
در انتها توصیه می کنم متن فارسی قرآن را مطالعه فرمایید. الله که تقریباً در ابتدای همه ی ۱۱۴ آیه ی قرآن، خود را بخشنده و مهربان معرفی می کند و هر جا فرصت داشته باشد خود را دانا و حکیم معرفی می کند، بسیار با مخالفین خودش به شدت برخورد می کند (اشداء علی الکفار).
