پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

از انبارهای غله، گرسنه گذشتیم – مرضیه شاه بزاز

نفیر توفان بود و                         

والاگهران به سخنوری در خروش                     

گُهَری، ما، حتی به اندک 

نیافتیم

وزوز زنبوری شکفتن اطلسی را مژده داد.             

*

تاریخ را، آستین پر از نیرنگ بود و

تازیانه ی کار بر گرده ی بردگان

فانوس برگرفتیم و

به معدنِ تاریک نقبی زدیم 

گشاده  دل،                                                                      

سلولی از بردگی نیافتیم. 

*

تا دریای خفته اش بیدار کنیم،

به برکه ی اشکها

در آواز شدیم.

خیره بر ما، 

آب را، ماهیان بی باور          

برنیآشفتند و

ما را 

دل، آشوب و گونه به حسرت، خیس شد.

*

از قطب تا به قطب

بازوان جوانِ خود  بگشودیم و   

با مهر، در کمر زمین در آویختیم.

***

باد

از هشت سرای شاد و پر اندوه              

بر بام و

خروسِ بی آواز،  پای بر نیزه ی برنزِ باد

رو به نیِستان، بال خواباند و پر نگشود. 

*

غریقِ آتشفشانِ نگاهها، 

چیزی ندیدیم.

*

در محضرِ زنده دارانِ شب

خمره خمره نوشیدیم

“موی آشفته کردیم، لب، خندان” و 

به تقلید، پیرهن چاک

وهمناک، سرگیجه گرفتیم و به مستی نرسیدیم.

*

به بَست

در چراغخانه ی  پیر و جوان نشستیم  

روان، پریش شد

و منظری برنیفروخت.

*

به هشدارِ آینه

پنجره گشودیم

در باغ

برفِ باریده،

جان گرفته، داشت می رویید

برف!

آتلانتا نوامبر ۲۰۲۰

divanpress.com

https://akhbar-rooz.com/?p=96118 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x