رابرت دسترو، معاون امور دموکراسی، حقوق بشر و کار وزارت خارجه آمریکا، در توییتی، از جامعه بین‌المللی خواست جمهوری اسلامی را وادار به پذیرش درخواست‌های سازمان ملل درباره اعدام‌های دسته‌جمعی و مفقود شدگان سال ۱۳۶۷ درایران کند.
رابرت دسترو در توییتی نوشت: «ایالات متحده درخواست سازمان ملل متحد برای تحقیقات مستقل در مورد ناپدید شدن‌های دسته‌جمعی و اعدام‌های سراسری در سال ۱۹۸۸ در ایران را تکرار می‌کند.»
گروهی از کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل در نامه‌ای به حکومت ایران هشدار داده‌اند تخلفات حقوق بشری پیشین و ادامه‌دار این کشور در مورد پرونده کشتار زندانیان در تابستان ۱۳۶۷ می‌تواند جنایت علیه بشریت محسوب شود.
این کارشناسان نوشته‌اند اگر این تخلفات ادامه یابد، تقاضای تحقیقات بین‌المللی خواهند کرد.
براساس برخی از برآوردها، در فاصله اوایل مرداد تا اواسط شهریورسال ۱۳۶۷ حدود پنج هزار نفر از زندانیان سیاسی هوادار سازمان مجاهدین خلق و گروه‌های چپگرا مانند فداییان خلق، حزب توده ایران و دیگر گروه‌های مخالف در زندان‌های ایران به دستور روح الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی و با تشکیل هیئتی مشهور به «هیئت مرگ» اعدام شدند.
مقام‌های جمهوری اسلامی به ندرت درباره اعدام دسته جمعی زندانیان در تابستان سال ۶۷ سخن گفته‌اند و همچنین محل دفن این زندانیان نیز هیچگاه به صورت رسمی اعلام نشده است.
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت
به نظر می رسد که مانور اخیر ایالات متحد در مورد قتل و عام سال ۶۷ زندانیان سیاسی بخشی از یک پروژه ی کلی باشد که احتمالا تا بیستم ژانویه باید اجرا شود، پروژه ای که یا جمهوری اسلامی را وادار به تسلیم کند یا وادار به فرار به جلو و آغازیدن یک جنگ تمام عیار؛ که این دومی کمال مطلوب ترامپ جهت بازی های انتخاباتی او ست. در این صورت ارتش ایالات متحد به ناگزیر درگیر جنگ خواهد شد و امکان مانور ترامپ در بازی انتخاباتی را بیشتر می کند، یا دست کم در صورت عدم تمایل و عدم تبانی دموکرات ها با جمهوری خواهان، ادامه ی جنگ تنها گزینه ی رئیس جمهور بعدی بشود.
تحرکات اخیر علیه جمهوری اسلامی: پرواز بمب افکن های امریکایی و همپیمان های عرب او در آسمان نزدیک به مرز ایران، عادی شدن روابط مراکش با اسرائیل، سوء استفاده یا تبانی ترکیه با ایالات متحد مرتبط با شعرخوانی اردوغان به منظور تحریک جدا طلبان ترک ایرانی، موضع گیری اخیر وزیر خارجه آلمان و لبیک گفتن بخشی از چپ به آن از یک طرف حکایت از فشار همه جانبه به جمهوری اسلامی دارد و از طرف دیگر حکایت از ایجاد شکاف در چپ جهت ایجاد یک آلترناتیو راست پرو غرب و تکرار سناریوی انقلات ۵۷.