در بینِ اهلِ درد،کَسی مثلِ ما نبود
با درد خو گرفته ولی بی صدا، نبود
گفتند عاشقند، همین خائنینِ عشق
شعر و حدیث و قافیه شان جز ریا نبود
ای روزگار،قامتِ لیلی خمیده است
زخمِ تَبر،به جانِ صنوبر ،روا نبود
شیرین،ایاغِ خسرو، و فرهاد غرقِ خون
تیشه به فرقِ عاشقِ صادق،سزا نبود
ما ایستاده ایم به عهد و وفای خویش
چون ما، کسی به دردِ وفا مبتلا نبود
پیراهنی که از تنِ یوسف نشانه داشت
ای داد، ای دریغ، که هیچ اش بها نبود
خون می چکَد زِ زخمِ دلم، ای دلیلِ راه
با اذنِ دوست،طوفِ حرَم، سهمِ ما نبود
از دوست، انتظارِ سخاوت نداشتیم
در دوره ای که صحبتی از کیمیا نبود
عمری تباه کردم و عشقی تباه تر
یاغی به جُرمِ عشق،تباهی بنا نبود
—
کریم سهرابی – ۲۰۲۰-۱۲-۱۲
