پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

ما می دانیم این بزرگترین تظاهرات تاریخ لبنان بود – عمرالدیب عضو هیات سیاسی حزب کمونیست لبنان

تظاهرات در لبنان

خبرگزاری جهانی کمونیستی – ۲۳ اکتبر ۲۰۱۹ – برگردان : هاتف رحمانی

قیامی که هفته گذشته در لبنان آغاز شد همزمان با برگزاری ۲۱مین همایش  احزاب کمونیست و کارگری ادامه و گسترش یافت. خبرگزاری کمونیستی با عمر الدیب، عضو هیئت سیاسی و مسئول روابط بین المللی حزب کمونیست لبنان در باره رخ دادها و ارزیابی های سیاسی حزب کمونیست لبنان دراین باره گفتگویی انجام داد. این گفتگو در آخرین روز همایش در ۲۰ اکتبر، ساعت ها پیش از فراخوان حزب کمونیست لبنان به اعتصاب عمومی انجام گرفت.

قیام چگونه رخ داد و وضعیت کنونی چگونه است؟

قیام کنونی در لبنان صرفا به خاطر رخ دادهای اخیراتفاق نیفتاده است. مجموعه ای از رخ دادها وجود داشت که به انفجار اجتماعی در جامعه لبنان ختم شد. ما به مدت ۳۰ سال از سیاست های شدید نئولیبرالی اجرا شده از سوی دولتمان رنج می بردیم. سیاست هایی که بر رشد، بر بدهی هایی مانند قرض کردن پول از بانک ها، از نهادهای بین المللی برای ساختن زیر ساخت و دیگر سرمایه گذاری ها مبتنی بود. تمام سیاست های دولت به حمایت از بخش بانک داری، مستغلات و گردشگری گرایش دارد. اما بخش های تولیدی، صنعت، کشاورزی ما به شدت مورد غفلت دولت بوده است. از این رو آن ها اساسا سیستمی بر پایه مصرف، مبتنی بر قرض کردن پول از خارج بدون هیچ تولید واقعی در داخل کشورمان ایجاد کرده اند.

پی آمد این سیاست ها در جامعه لبنان چه بود؟

البته در آغاز، احساس می کنید که رشد اقتصادی وجود دارد و امور بهتر می شوند. اما وقتی که پرداخت سودها را آغاز می کنید، و با کسری عظیم بودجه مواجه می شوید، اوضاع تغییر می کند. به خاطر این سیاست ها، ما به بالاترین سطح بدهی رسیده ایم. ما حدود ۱۶۰ درصد تولید ناخالص ملی بدهی داریم. ۵۲ درصد بودجه ما صرفا برای پرداخت سود این بدهی هاست. تقریبا نیمی از آن چه ما هزینه می کنیم برای سود (وام ها) است. و تمام امور دیگر مانند دستمزدها، مزایای اجتماعی، زیرساخت ها  به تمامی متعلق به نیمه دیگر بودجه است. آن سودها اساسا به بانک های لبنان می روند و بانک ها متعلق به طبقه حاکم سرمایه دار لبنان هستند که با حزب های فرقه گرای عمده متحدند و همین ها کشور ما را از زمان جنگ داخلی اداره می کنند. بنا بر این، اساسا مردم مالیات می پردازند و از طریق همین مالیات ها که به صاحبان بانک ها منتقل می شوند استثمار می شوند. ما یکی از بالاترین سطوح نابرابری را داریم، به این معنی که ثروتمند بسیار ثروتمند است و فقیر بسیار فقیر. لبنان کشوری با در آمد متوسط است. اساسا ما منابع داریم و با منابع کنونی مان می توانیم اقتصاد خوبی داشته باشیم. مشکل آن است که سطح استثمار طبقاتی بسیار بالا ست. یک درصد ثروت مندترین در لبنان مالکیت ۵۱ درصد سپرده های بانکی را دارد. که به این معنی است که بیشترین فرصت تحت کنترل یک درصد است. اگر مثلا به ۱۰ درصد ثروتمندان توجه کنید، ۷۸ درصد سپرده های بانکی به آن ها تعلق دارد. ما داده های آماری بسیاری داریم که نابرابری در لبنان را آشکار می کند. فقر ۳۵ درصدی و مهاجرت بسیار بالاتری وجود دارد. تقریبا یک چهارم مردم لبنان در خارج لبنان هستند. از این رو آن ها برای در اوردن پول و ارسال آن به خانواده هایشان به اروپا ، کانادا، استرالیا، عربستان سعودی مهاجرت می کنند. در هر خانواده، به طور متوسط یک مهاجر وجود دارد. بسیار دشوار است. تمام این شرایط انباشته شده …

مردم بحران را کی حس کردند؟

دوسال قبل دولت ما وام های بیشتری خواست. اما بانک ها تمایلی به دادن وام های بیشتر نداشتند، بازپرداخت آن برای دولت دشوار شد. از این رو آن ها کنفرانسی بین المللی، کنفرانس سدر، را با شرکت بانک های لبنان، صندوق بین المللی پول، برخی دولت های اروپایی و برخی دولت های عربی در پاریس سازمان دادند. کنفرانس برای گرفتن وام های بیشتر سازمان داده شده بود و وام دهندگان گفتند “ما برای ارائه وام ۱۲ میلیاردی و ۵ ساله در شرایطی که کسری بودجه را به نصف کاهش دهید آماده ایم. و برای انجام این کار باید روی سوخت، برق، ارتباطات مالیات ببندید تا هزینه های خدمات عمومی را پایین تر بیاورد. پس از آن دولت اجرای این شرایط را برای گرفتن پول از کنفرانس آغاز کرد. سال گذشته، در بودجه ۲۰۱۹، آن ها برای اعمال برخی از این مالیات ها تلاش کردند. اما حزب ما و اتحادیه های کارگری تظاهراتی را علیه آن سازمان دادند. شرکت در تظاهرات بیروت ۱۰- ۱۵ هزار نفر بود و کارمندان دولت نیز اعتصاب هایی را انجام دادند. در پایان، دولت نتوانست برخی مالیات ها را، جز تعدادی اندک اعمال کند. از این رو آن ها خشم مردم را خنثی کردند.

ماشه قیام علیه بودجه را چه چیزی چکاند؟

در آن زمان ما می گفتیم که سرانجام به فروپاشی مالی خواهیم رسید. ما هشدار دادیم که سیاست های جدیدی مورد نیازند. ماه آخر، زمانی که آن ها بودجه ۲۰۲۰ را آماده می کردند دو باره گفتگو در باره اعمال مالیات ها را آغاز کردند و این حدود یک ماه طول کشید. آن ها تمام مالیات ها را مانند بودجه های اولیه پنهان نگه داشتند. روز آخر، آن چه رادر سر داشتند اعمال کردند. این بودجه به رای گذاشته شد و همان روز به مجلس ارسال شد. پنج شنبه گذشته بود. مردم ناامید و عصبانی شدند، بدون هیچ امید دیگری بدون هیچ اعتمادی، و باز هم در رنج، از این رو فراخوان “بیایید اعتراض کنیم، مالیات ها را رد کنیم” را آغاز کردند. ما نیز مردم را به تظاهرات دعوت کردیم. پنج شنبه شب ما چند هزار نفر در محل های مختلف داشتیم. روز جمعه تعداد بیشتر شد و مردم به مشارکت دعوت شدند. تظاهرات روز جمعه به شهرهای بسیاری گسترش یافت، تریپولی در شمال، صیدا در جنوب. در جنوب، وقتی که تجمع بزرگتر شد، میلیشا (نیروهای شبه نظامی) برای سرکوب مردم تلاش کردند. آن ها دست به اسلحه بردند، و مردم را تهدید کردند یا خیابان ها را ترک کنند یا آن ها را دستگیر خواهند کرد …

این میلیشیاها کیستند؟

در جنوب یک میلیشیای فرقه ای است. جنوب پایگاه حزب الله و امل است. امل نیرویی است که مردم را سرکوب کرد. اما، این سرکوب سبب خشم بیشتر شد و شگفت انگیز بود که مردم وقتی که با میلیشیا ها مواجه شدند مرعوب نشده بودند.آن ها نترسیدند و خیابان ها را ترک نکردند. غیرنظامی هایی بودند که با افراد مسلح بحث می کردند. ویدیو های بسیاری از آن ها وجود دارد که می گویند “باید شرم کنید، اگر می خواهید به ما شلیک کنید، ما نخواهیم رفت.” از این رو میلیشیا های مسلح نیز حیرت کرده بودند. آن ها به تعداد زیاد گرد آمدند و به مردم حمله کردند، نه با شلیک گلوله، بلکه با زدن آن ها به نحوی که مردم پراکنده شدند. صبح شنبه مردم دوباره آمدند و در جنوب بزرگراه را بند آوردند و از هر حرکتی در جنوب جلو گیری کردند. بعد میلیشیا ها با اتوموبیل ها آمدند، سلاح های خود را بلند کردند و هر کسی را که کلمه ای علیه رئیس مجلس که (رهبر)حزب سوم، امل است، بگوید تهدید به مرگ کردند.
اما باز مردم بیشتری آمدند و آن ها وادار به ترک محل شدند. چند ساعت بعد، نزدیک ظهر، سخنگوی مجلس بیانیه ای صادر کرد. او اعتراض کننده ها را به “اقدام های فردی” دعوت کرد، آن ها را محکوم کرد و از مردم خواست خیابان ها را ترک کنند. اما وقتی این بیانیه منتشر شد، افراد بیشتری به خیابان ها هجوم آوردند، ده ها هزار نفر در جنوب در خیابان ها بودند. مردم مناطق دیگر که آن چه را رخ می داد می دیدند– چون اکنون همه چیز در شبکه های اجتماعی است – شاهد بودند که چگونه مردم در جنوب توانستند با میلیشیاها مقابله کنند. مردم سراسر لبنان انگیزه پیدا کردند. ما  بعد از ظهر آن روزحدود ۵۰ هزار نفر در بیروت داشتیم. مردم به این ترتیب امیدوارتر شدند. 

ما می دانیم که حزب الله بین مردم جنوب محبوب است، رویکرد آن چه بود؟

نصرالله دبیر کل حزب الله دیروز در تلویزیون سخنرانی کرد. در لبنان افراد بسیاری نصرالله را به عنوان شخصیت مقاومت دوست دارند، حتی اگر سیاست های او را نپذیرند. و این افراد گفته او را که “ما اکنون دولت را تغییر خواهیم داد، ما اصلاح خواهیم کرد” پذیرفته بودند. اما او بعدا گفت، بسیار خب، ما مالیات ها را لغو می کنیم، اما دولت باید باقی بماند، در غیر این صورت دچار هرج و مرج خواهیم شد.” مردم ناامید شدند، حتی پایگاه او هم راضی نبود. رویکرد “ما می خواهیم دولت را حفظ کنیم، ما می خواهیم رئیس جمهور را حفظ کنیم” بود. این امر مردم را عصبانی کرد و سبب شد مردم بیشتری، حتی افرادی  از حزب الله به اعتراضات بپیوندند.

به نظر می رسد این نقطه عطف باشد. و پس از آن، اوضاع چگونه پیش رفت و نقش حزب کمونیست لبنان در این تحولات چه بود؟

دیشب ما نتوانستیم تعداد رابر آورد کنیم اما می دانیم که بزرگترین تظاهرات تاریخ لبنان بود. چون تمام بیروت پر بود، برآورد متوسط می گوید ۳۰۰ هزار نفر در بیرون بودند. و ما حداقل ۱۰۰ هزار نفرشرکت کننده در سراسر کشور در جنوب و در شمال داشتیم. تمام مردم لبنان حمایت می کردند. حزب ما حضور خوبی را به نمایش گذاشت، دبیرکل ما در تظاهرات بود و مردم ما را ستایش می کردند. ما کاملا درگیر بودیم، به ویژه در جاهایی که مقابله وجود داشت، برای بستن جاده، برای بستن بزرگراه، برای سازمان دادن مردم روستا… تقریبا همه چیزی که در خارج از بیروت رخ داد با کمک کادرهای ما بود. در بیروت، خیلی مردمی بود، هرکسی آن جا بود جدای از ما بود. اما ما تنها حزب سیاسی هستیم که به مشارکت دعوت می کنیم.

آیا می توانید درباره خواسته حزب کمونیست لبنان و راهبردی که تعقیب خواهد کرد به ما بگویید؟

اکنون ما به کنار گذاشتن دولت، برای اصلاحات عمیق در رژیم، به دولتی موقت با قدرت ایجاد اصلاحات اقتصادی فرا می خوانیم. ما برنامه ای را با مالیات های بدیل علیه سرمایه دارها، علیه بانک ها، علیه مصرف کنندگان سپرده های بانکی پیشنهاد می کنیم. ما مردم را به حمایت از این خواسته ها دعوت می کنیم. ما به اصلاحات سیاسی، به قانون انتخابات نمایندگی و سازمان دادن انتخابات طبق چنین قانونی فرا می خوانیم.اما به گام های بیشتری در راستای توانایی سازمان دهی این خواسته ها نیاز داریم. ما نخست به وادار کردن دولت به استعفا نیازمندیم. دولت هنوز در مقابل استعفا مقاومت می کند. به نظر ما، اگر بتوانیم هفته آینده ادامه دهیم اعتراضات روزهای کار، سازمان دادن اعتصاب سراسری، بستن تمام جاده ها و بزرگ راه ها، می توانیم آن ها را وادار به استعفا کنیم. اعتراضات بزرگی در طی آخر هفته رخ داد و گرد آوردن مردم در روز های کار برای ما دشوار است، اما بسیار مهم است. ما بستن خیابان های اصلی  رادر ساعت ۶ صبح آغاز خواهیم کرد و برای اعتصاب تلاش خواهیم کرد و مردم را به مشارکت در طی روز دعوت خواهیم کرد. ما تنها گروه سازمان یافته در تظاهرات هستیم، از این رو مردم به ما نیاز خواهند داشت و اگر ما بتوانیم صبح فردا این کار را انجام دهیم و مردم شرکت کننده را بعد ازظهر، فردا شب حفظ کنیم ، فکر می کنیم که دولت در عرض چند روز استعفا خواهد داد. طول نخواهد کشید. وقتی که دولت استعفا دهد امید بیشتری خواهد داد. ما خواهیم توانست روی آن امید بسازیم.

آیا ارزیابی ای از مخاطرات این راهبرد دارید؟

زمانی که دولت ببیند نمی تواند کاری انجام دهد، آن ها دو گزینه دارند. یا استعفا می دهند یا تلاش خواهند کرد وحشیانه سرکوب کنند… آن ها به ارتش اجازه خواهند داد به مردم تیر اندازی کند و این به هرج و مرج کامل منجر خواهد شد. ما آن را غیرمحتمل نمی دانیم. بسیار خوب، احتمال زیادی دارد که استعفا خواهند داد، یا به صورت مسالمت آمیزی می توانند مقاومت کنند، اما این احتمال نیز وجود دارد که ممکن است برای حمله تلاش کنند. این امری خطرناک است، از این رو ما خواهان حمایت بین المللی هستیم، از طرف های همسایه، لبنانی هایی که درخارج زندگی می کنند می خواهیم تا در مقابل سفارت خانه های لبنان تظاهرات کنند تا این موضوع را همه جا مطرح کنند، تا چشم هایشان را نسبت به آن چه جریان دارد باز نگه دارند، فشار بیشتری وارد کنند تا اقدام احمقانه دولت را دشوارتر کنند. بنا براین امروز، جایی که مردم لبنان زندگی می کنند تظاهرات های بزرگی داریم، در لندن، در پاریس، در سیدنی، در هر شهر سه یا ۵ هزار نفر زندگی می کنند. ما اعتراضات کوچکتری درآتن، در اوتاوا داریم. ما حداقل ده حزب از احزاب عربی را داریم که بیانیه های همبستگی فرستاده اند.

اگر دولت استعفا دهد راهبرد سرمایه دارانی که اساسا مسئول این سیاست ها هستند چه خواهد بود؟

من فکر می کنم اکنون آن ها در تنگنا قرار دارند. چون همه مردم می گویند “شما کسانی هستید که باید تاوان پرداخت کنید”. حتی نخست وزیر برنامه جایگزین در باره مالیات ها منتشر کرد، عدم افزایش مالیات برای مردم اما افزایش مالیات بر بانک ها. بنا بر این او برای فرونشاندن خشم تلاش می کند. اما احساس عمومی در بین مردم بسیار پیشرفته تر است. آن ها گوش نمی دهند. آن ها دیگر از سیاست مداران حمایت نمی کنند. همه شرکت کنندگان خواهان استعفای دولت هستند، اما زمانی که از بدیل صحبت می کنند (مفهوم آن) روشن نیست. اول، بسیاری از مردم سیاسی نیستند. مورد دوم آن است که شما بدیل ها را چگونه اجرا خواهید کرد؟ قانون اساسی وجود دارد، پارلمان وجود دارد، شما چگونه می توانید تغییر سیاسی ایجاد کنید؟ این یک قیام است، اما انقلاب نیست.  

آیا شما برنامه بدیلی  دارید؟

ما برنامه بدیل خود را داریم. امروز ما بیانیه ای منتشر خواهیم کرد که می گوید ما آماده ایم بخشی از دوران انتقالی، برای اداره کردن بحران با برنامه ای اقتصادی و سیاسی باشیم. در کوتاه مدت اجرای مالیات بر بانک های بزرگ، و در طولانی مدت، حمایت از بخش های تولیدی اقتصاد، برای بهبود مزایای اجتماعی مردم، به ویژه برای حمایت از صنعت و کشاورزی در راستای بهبود نیروهای تولیدی مان، برای داشتن جنبش کارگری و طبقه کارگر پیشرفته تر. آن را در اقتصاد صرفا مبتنی بر خدمات چگونه می توانید عملی کنید؟ ما مبارزه ای نیز برای نقش بخش دولتی داریم. در برنامه حریری، مالیات ها بر بانک ها است اما هم زمان، او خواهان خصوصی سازی بخش های بیشتری برای کسب پول است. از این رو یکی از بدیل های ما اول حفظ بخش دولتی، دوم ملی کردن – بدون استفاده از کلمه – برای بر گرداندن شرکت های اصلی مانند ارتباطات به بخش دولتی، عمومی ساختن مالکیت عمومی آن ها است. بنا براین این یکی از تفاوت های اصلی ایدئولوژیک ما در چگونگی کنترل مالکیت عمومی ابزار تولید است. اما برای فراتر رفتن ما به تعادل قوای متفاوتی، نه تنها در لبنان نیاز داریم. این بلند پروازانه ترین چیزی است که در حال حاضر می توانیم بگوییم.  

https://akhbar-rooz.com/?p=9409 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

1 دیدگاه
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
کیا
کیا
4 سال قبل

نسیم سباحی به سمت شرق است!
مبارزه برای عدالت و دمکراسی و تا حدی سوسیالیسم از لبنان شروع شده است و نوید گسترش به منطقه را می دهد.

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


1
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x