رفقای عزیز حزب کمونیست ایران با درودهای رفیقانه
کشور ما در آستانه تحولات عمیق و دامنه داری قرار دارد که پیامدهای آن می‌تواند از یک سو نتایج مثبتی برای احیاء و تجدید آرایش چپ دربر داشته باشد و از طرف دیگر می‌تواند هم‌هنگام بار دیگر ما را در چشم‌انداز آتی به جریان حاشیه‌ای تبدیل کند و باعث عروج جریانات دست راستی شود.
مدتی بود که اختلاف در میان حزب کمونیست ایران خصلت بیرونی پیدا کرده بود و جنبه‌هایی از آن در معرض دید همگان قرار گرفته بود، اما در ادامه و در لحظه حاضر این اختلافات به وضعیت بسیار حاد و بس نگران کننده ای گسترش یافته است .
ما بدون اینکه در این باره دست به قضاوت زنیم، یا درباره صحت دیدگاه‌های طرفین داوری کنیم، قصد داریم توجه همه رفقای حزب کمونیست را از هر گرایشی که باشند در شرایطی که کشور ما آبستن توفان است به نکته‌ای جلب کنیم که عنایت به آن از منظر ما امری ضروری به شمار می‌رود.
اختلاف برنامه‌ای، سیاسی و تاکتیکی لزوما نباید به انشعاب و جداسری منتهی شود، هرآینه اگر سازوکارهایی در تنظیم مناسبات تشکیلاتی تعبیه کنیم که بتواند این تفاوت‌ها را در خود حل کند و «دیگری» را بیگانه نپندارد و اشتراک نظرات را از دیده فرو ننهد.
هم اکنون حفظ فیزیکی حزب کمونیست ایران از اهمیت بالایی برخوردار است و هرگونه آسیب بدان ضربه‌ای بر پیکر کل چپ مجسوب می‌شود. در دوره‌ای که حزب‌گریزی، انفرادمنشی و فرقه‌گرایی همچون بیماری مزمن چپ، موجب ریشخند دشمنان ما شده است، ما رفقای حزب کمونیست را دعوت می‌کنیم بدون پرنسیپ فروشی، سعه صدر داشته باشند و با سازوکارهایی مناسب اختلافات را به رای و رای‌کشی سوق ندهند. گاهی اوقات زمان برای حل اختلافات بهترین داور است و امکان برخورد صبورانه با مسایل را فراهم میکند.
اصول، برنامه و هویت چپ، مقدم بر تشکیلات است. و ساختارهای سازمانی اصولا باید تابع آنها باشد، اما تاریخچه چپ در ایران نشان می‌دهد که پرونده جداسری نیروهای چپ متاسفانه هرروز قطورتر می‌شوند. این واقعیت نکته‌ای را به ما یادآوری میکند که انشعابات بیش از آنکه ناشی از صف‌بندی‌های واقعی طبقاتی باشد ریشه در فرقه‌گرایی بیمارگونه دارد که هر گرایش خود را «ته تاریخ » می‌پندارد.
ما از رفقای حزب کمونیست میخواهیم با احساس مسئولیت به اختلافات خود برخورد کنند، منافع عمومی چپ را درنظر بگیرند و در حفظ تشکیلات حزب کمونیست که صرفا محصول تلاش آن رفقا نیست بلکه همچنین فراورده و ثمره فعالیت عزیزانی است که دیگر در میان ما نیستند و در پیکار علیه استبداد و بهره‌کشی به خاک افتاده‌اند.
در این راستا سازمان ما آمادگی کامل دارد تا از طریق رایزنی و مذاکره با گرایشات درونی حزب، بر زیانبار بودن انشعاب تاکید کند. ما در عین حال از سایر نیروهای چپ و کمونیست میخواهیم که در برخورد به این مسئله، بر منافع عمومی جنبش سوسیالیستی و کارگری پای بفشارند و خواسته یا ناخواسته هیزم بر آتش این اختلافات نریزند.
برای سربلندی و حفظ تشکیلات حزب کمونیست ایران، آرزوی موفقیت داریم و امیدواریم این تند پیچ بدون انشعاب به مسیری درست برای حل اختلافات منتهی شود .
دستتان را به گرمی میفشاریم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
بهمن ۱۳۹۹ – ژانویه ۲۰۲۱
