«جبهه واحد» یعنی همراهی بر سر یک برنامه عمل مشترک که پیش‌ شرط اساسی وجود سیاست و مبارزه سیاسی است. برای هر حزب و گروه و جریانی باید آزادی بیان، تجمع و سازماندهی مهم باشد چون پیش‌شرط وجودی‌اش است، به جز گروه‌های فاشیستی یا جریان‌هایی که به یک دولت خارجی وصل‌اند و می‌خواهند فقط از طریق خشونت به شکل زیرزمینی به اهداف خود برسند

در عرصه‌ی اقتصادی، چپ پوپولیستی گروه‌های چندگانه‌ی اجتماعی را علیه نئولیبرالیسم، خصوصی‌ سازی، استثمار و برای زمین، کار، اتحادیه‌، و رفاه اجتماعی و اقتصادی بسیج می‌کند. در عرصه‌ی اجتماعی، چپ احترام به تمایزها و حقوق اقلیت‌ها و نیز گسترش فرهنگ همیاری و همکاری در اجتماع را ترویج می‌کند. در عرصه‌ی سیاسی نیز دمکراتیزه کردن ساختار سیاسی و تشویق گروه‌های اجتماعی در مشارکت سیاسی چپ پوپولیسم را تعریف می‌کند. و البته این تنها یک نظریه نیست: از زاپاتیست‌های مکزیک تا نظریه‌پردازان روژاوا و بالاتر از همه جنبش پودموس در اسپانیا از جنبه‌های گوناگون تئوری لاکلاو و موف بهره برده اند و نظرهای آنها را در شرایط ویژه خود به کار گرفته‌اند

بیشترین چیزی که کمونیست سابق می‌داند، یا دقیق‌ تر بگوییم احساس می‌کند بیماری شخص خودش است. چه، او از ماهیت خشونتی که باعث این ضربه شده، هیچ نمی‌داند، تا چه رسد به درمان». اگر نگاهی به برخی از کسانی که از چپ به جبهه محافظه‌کاران پیوستند افکنده شود، شاید بتوان علل تغییر جبهه این افراد را درک نمود. این مسلماً یکی از عوامل جدی است که موجب تضعیف جبهه چپ در طول یک قرن گذشته شده است

مارکس تاکید داشت، این انباشت پیشین مبتنی بر پرهیز نبود که، منجر به « پیدایش سرمایه‌داری صنعتی » شد. بلکه « سلب مالکیت » بود که « نقطه آغاز شیوه تولید سرمایه‌داری » را پایه گذاشت