روز شنبه ١١ بهمن ماه ١٣٩٩ برابر با ۳٠ ژانویه ٢۰٢١ ، چریکهای فدایی خلق ایران به مناسبت فرا رسیدن پنجاهمین سالگرد رستاخیز سیاهکل و چهل و دومین سالگرد قیام پرشکوه ٢١ و ٢٢ بهمن ١٣۵٧، مراسمی را برگزار کردند. به دلیل محدودیتهای ناشی از شیوع کرونا ، این مراسم از طریق پلتاک برگزار گشت و به طور همزمان از طریق دیگر رسانه های ارتباطی اینترنتی مانند اینستاگرام و فیسبوک نیز به طور زنده پخش شد. مجموعا حدود ۴٠٠ نفر از دوستان و رفقا از کانالهای مختلف موفق شدند تا در این مراسم شرکت کنند. مراسم با خوش آمدگویی رفیق مجری برنامه آغاز و با پخش چند کلیپ و سرود انقلابی در بزرگداشت رزمندگان سیاهکل ادامه یافت. این مراسم با سخنرانی و پرسش و پاسخ ، حدود ۶ ساعت به طول کشید.
سخنران این مراسم رفیق اشرف دهقانی بود که ضمن خوشامد گویی به تمام حضار و سپاسگذاری از ابراز محبتهای آنان به شخص خود و چریکهای فدایی خلق ایران، سخنان مبسوطی را با عنوان “سیاهکل و چشم انداز رهایی طبقه کارگر” ایراد کرد. در این برنامه ، رفیق اشرف مطالب بسیار مهمی را در رابطه با تاریخچه سیاهکل و تئوری مبارزه مسلحانه و شرایط کنونی و چشم اندازهای جنبش انقلابی در شرایط فعلی را در سخنرانی خود و سپس در بخش پرسش و پاسخ با حضار در میان گذارد.
رفیق اشرف دهقانی به مثابه یکی از قدیمی ترین بازماندگان نسل رزمندگان سیاهکل و چریکهای فدایی خلق ایران در دهه ۵۰ در سخنان خود ضمن تشریح اوضاع اقتصادی – سیاسی جامعۀ تحت سلطه ما ، بدنبال کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و دیکتاتوری عریان پس از رفرمهای امپریالیستی سال ۱۳۴۲ ، توضیح داد که چه ضرورتهایی منجر به تشکیل سازمان و عروج چریکهای فدایی خلق ایران شد و چگونه تئوری راهنمای آنان با پاسخ به نیازهای مبارزاتی جامعه بر بستر فداکاری ها و از خودگذشتگی چریکها باعث جلب و رشد بی نظیر حمایت توده ای از آنها در جامعه شد.
رفیق سخنران در ادامه سخنان خود ضمن رجوع به شرایط امروز جامعه تاکید نمود که چطور به دلایل عینی گفتمان اعمال قهر و ضرورت مبارزه مسلحانه هر چه بیشتر به جلوی صحنه آمده و مطرح کرد: “امروز، بعد از قیام توده های دلاور ایران در دیماه ۹۶ که نقطه عطفی در روند مبارزات خلق ما علیه رژیم وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی به وجود آورد، و بعد، قیام خونین آبان ۹۸ ، حالا دیگه هر انسان واقعاً دلسوز کارگران و زحمتکشان و دوستدارِ مردم تحت ستم ایران، از ضرورت مبارزه مسلحانه علیه رژیم حاکم صحبت می کنن. چون همه دیدند که نیروهای مسلح این رژیم، از پاسدار و بسیج و نیروی انتظامی یعنی همان پلیس گرفته تا ارتش، با چه قساوتی به روی مردم بی سلاح، آتش گشودند و در هر کوی و برزن جویبارهای خون به راه انداختند. یک بار دیگه ثابت شد که قهر ضد انقلابی این رژیموُ جز با قهر انقلابی نمی شه پاسخ گفت.”
او سپس با استناد به تجارب تاریخی استدلال کرد که به عنوان یک هدف اصلی، جنبش توده های تحت ستم ما باید “ستون فقرات” و عامل اصلی بقای رژیم جمهوری اسلامی را نشانه بگیرد. رفیق اشرف گفت: “تاریخ ثابت کرده و مارکسیسم- لنینیسم هم بر این امرِ ثابت شده، تأکید داره که هر طبقه انقلابی که می خواد طبقه حاکموُ از حاکمیت بیاندازه باید ستون فقرات اونو در هم بشکنه. ستون فقرات هر طبقه یِ در قدرت هم، نیروی نظامی اونه. پس طبقه انقلابی باید نیروی نظامی خودشو داشته باشه تا بتونه ستون فقرات طبقه حاکمو بشکنه، اونو ضعیف و نابود بکنه و خودش بیاید بشه طبقه حاکم” و مصداق این اصل را با چند نمونه عینی توضیح داد.
در بخش دیگری از سخنرانی، رفیق اشرف ضمن برشمردن برخی از نمونه های برجسته جنبش کارگران ما از مبارزات قهرمانانه کارگران هفت تپه گرفته تا فولاد اهواز و … با اشاره به واقعیت پراکندگی مبارزات طبقه کارگر ایران بر ضرورت ایجاد تشکل این طبقه به مثابه طبقه ای که رسالت رهبری و پیروزی جنبش انقلابی مردم ما برای رسیدن به آزادی و رهایی را بر عهده دارد عنوان نمود: “اول، روی این نکته باید تأکید بکنم که تئوری مبارزه مسلحانه مورد نظر چریکهای فدائیِ خلق، یکی از مهمترین مسایل استراتژیک انقلاب ایرانوُ، متشکّل کردن طبقه کارگر و برپائی ستاد رزمنده این طبقه می دونه. تا طبقه کارگر ما بتونه بر پراکندگی خودش فائق بیاد و هژمونی خودشو بر طبقاتی که در انقلاب شرکت دارند، اِعمال بکنه. چون طبقه کارگر ایران، تنها موقعی که بتونه همه نیروهای درون صف خلقُو تحت رهبری خودش بیاره، فقط اون وقت قادره به سلطه امپریالیسم در ایران پایان بده و با نابودی سیستم سرمایه داری حاکم بر جامعه، پیروزی انقلابوُ تضمین بکنه.”
رفیق سخنران در انتهای سخنرانی خودش بر راهی که چریکهای فدایی خلق ایران به نیروهای پیشرو و جوانان آگاه مبارز توصیه می کنند پرداخت و گفت: “خلاصه! رهنمود ما امروز برای نیروهای پیشرو جامعه یعنی به کارگران آگاه و مبارز و روشنفکران انقلابی تشکیل گروه های سیاسی – نظامیه، تا راه کمونیستی چریکهای فدائی خلقوُ پی گیری بکنند. مسئله اصلی در هم شکستن ستون فقرات قدرت حاکمه. در رژیم جمهوری اسلامی ،علاوه بر ارتش، سپاه پاسداران هست، بسیج هست نیروی پلیس است و غیره. این ارتش و ضمائمش فقط و فقط به خاطر حفظ منافع سرمایه داران ایرانی و امپریالیستهائی که کشور ما رو حیاط خلوت خودشون می دونن به وجود اومده. و تا اونا این نیروهای نظامی را دارند، مردم ما روی رفاه و آسایش و آزادی روُ نخواهند دید”. با این جمع بندی و تشکر مجدد از حاضرین سخنرانی رفیق اشرف در میان ابراز احساسات و احترام حاضرین به پایان رسید.
بدنبال سخنرانی رفیق اشرف یک برنامه هنری تهیه شده از سوی “گروه هنری وین” که شامل دو ترانه سرود “سراومد زمستون”، “دیر نیست، دور نیست روز رستاخیز خلق” به زبان فارسی ویک ترانه سرود انقلابی تُرکی بود، پخش شدند. این برنامه به دلیل عدم امکان اجرای زنده از قبل به صورت ویدیو ضبط شده بود. گروه هنری وین پیش از اجرای برنامه شان یک پیام همبستگی با رزمندگان سیاهکل و چریکهای فدایی خلق ایران را خواندند و به این وسیله یاد آن انقلابیون را گرامی داشتند.
بخش دیگر برنامه، به روال سنت جلسات چریکهای فدایی خلق ایران ، بخش پرسش و پاسخ بود که در آن به تمام شرکت کنندگان فرصت داده شد تا ضمن طرح پرسش های خود در مورد موضوع سخنرانی و مواضع چریکهای فدایی خلق ایران نقطه نظرات خویش در مورد مسایل مطرح شده را نیز عنوان کنند.
در این بخش ده ها سئوال ، چه از سوی شرکت کنندگان در برنامه پلتاکی و چه حاضرین در شبکه های اینستاگرام و فیس بوک مطرح شد و رفیق اشرف با گشاده رویی تا ساعتها به پرسشهای حاضرین پاسخ داد.
نکته دیگری که در مورد مراسم بزرگداشت پنجاهمین سالگرد رستاخیز سیاهکل وجود داشت، حمله گروهی از چماقداران اینترنتی رژیم به زباله دان تاریخ پرتاب شدۀ سلطنت شاه در همکاری با عمال سایبری جمهوری اسلامی به این مراسم بود که چند بار کوشیدند با غصب میکروفون و نثار ناسزاهای رکیک به چریکهای فدایی خلق ایران و تمامی دیگر مبارزین، بویژه توده هایی که با مبارزات و قیام خود، اربابان این ارذل و اوباش و اسلاف برحق رژیم جمهوری اسلامی را به زباله دان تاریخ پرتاب کرده بودند، به اصطلاح انتقام بگیرند و مراسم را مختل کنند. اما این نقشه کثیف، با هشیاری گردانندگان اتاق و رفقای شرکت کننده، جامۀ عمل نپوشید.
مراسم بزرگداشت حماسه سیاهکل و قیام شکوهمند بهمن با سرود انترناسیونال و در فضایی صمیمانه به پایان رسید.
سهیلا – ۱۴ بهمن ۱۳۹۹
اشرف دهقان انسانی مبارز و قابل احترامی است اما متاسفانه تحول جهان را درک نکرده است او می گوید راه حل ماسیاسی – نظامی است . این در حالیست که حتی یک گروه چریک فدایی در ایران امکان انجام اینکار را ندارد . اصلا در ایران حضور ندارند تا بتوانند برنامه ای نه سیاسی نظامی و نه به مانند آنچه در دهه پنجاه کاربست داشت را پیش ببرند . علتش نه مشکلات امنیتی است و نه کمبود نیروهای رادیکال و مارکسیست – لنینیست . علتش در عدم پذیرش این تفکر از سوی مردم است درست عکس دهه پنجاه. مردم از جنگ خیابانی مجاهدین چه سودی بردند؟ اساسا از جنگ داخلی چه بهره ای به مردم رسید؟مردم درعین ترقیخواهی و آزادی و خدالت خواهی اسایش طلب و صلح جو هستند. به زور نمی شود مردم خسته از جنگ و خونریزی را به کار نظامی علیه سیستم واداشت. جنبش چریکی در ایران تمام شده است . این را هم واقعیت موجود می گوید و هم تجربه ی دیروز . ستون فقرات جمهوری اسلامی را با جنگ چریکی نمیشود شکست ستون فقرات جمهوری اسلامی را در انقلاب بهمن نیز جنگ چریکی نشکست بلکه قیام توده ها بود که هم ستون فقرات و هم کل نظام شاهنشاهی را به زیر کشید . اعتصابات کارگری و بستن شاهرگ اقتصادی حیات شاه . تنها راه برای پیروزی مردم علیه ستم طبقاتی و به سود عدالت و آزادی و صلح و سوسیالیسم کار مستمر و آگاهی بخشی در میان توده ها برای دخالتگری در تعیین سرنوشت خودشان به دست خودشان است
متاسفانه این “فرمایشات”، بیش از هر چیز عمق نابینایی سیاسی و فقر نظری کسانی را نشان می دهد که به جای استدلال در مقابل مخالفین خود مجبورند به اعماق “تاریخ” ظلمانی پیشکسوتان این شیوۀ برخورد یعنی حزب توده بروند و ناشیانه همان فرمایشات “توده ای” ها را علیه نسلی از فرزندان صادق مردم ایران تکرار کنند. به قول همان مثل قدیمی “آب تان را میل بفرمایید”
همان فرمایشات ” کیوان ع ” .
خوبى نظرات خانم اشرف دهقانى این است که تاریخ ندارد. یعنى ایشان به احتمال قریب به یقین عین همین سخنان را دهمین سالگرد یا سى امین سالگرد سیاهکل، یا حتى دیگر مراسم سازمان متبوعشان در این چهل و دو سال بیان کرده اند. کنسرو ماهى تن را هر وقت که باز کنى یک شکل است.