امسال ما کارگران و معلمان و بازنشستگان و همه حقوق بگیران زحمتکش در حالی به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر، کیفر خواست خود را در برابر ستمگران قرار میدهیم که مرگ ووحشت ناشی از ویروس کرونا و مصائب بی شمار و لاینحل اقتصادی و معیشتی و نبود کوچکترین روزنه ای برای بهبود شرایط موجود و بی تفاوتی حکومتگران در برابر این وضعیت جهنمی، چنان سایه خود را بر بالای سر هست و نیست میلیونها انسان در سراسر کشور گسترانیده است که برای ما کارگران و معلمان و بازنشستگان و دیگر توده های زحمتکش و رنجدیده مردم ایران چاره ای جز در هم شکستن این وضعیت به نیروی متحد و سراسری اعتراضاتمان باقی نگذاشته است.
در این بین آن چیزی که ما شاهد و ناظر آن هستیم نه تنها بی تفاوتی حکومتگران در برابر شرایط موجود، بلکه تلاش مستبدانه آنان برای حفظ و بقایشان بر سریر قدرت و رقابت بر سرآن، و بند و بست با قدرت های بزرگ جهانی و رقیب، به هر قیمتی است.
در یک کلام، آن چیزی که امروز بر ما مردم ایران و پس از گذشت نزدیک به ۴۳ سال پس از انقلاب ۵۷ تحمیل شده است چیزی جز خیانت و تبدیل جامعه ای بزرگ با دارا بودن خیره کننده ترین ثروت های زیرزمینی و منابع انسانی به زمینی سوخته از سوی اقلیتی ستمگر نیست.
به همین دلیل هم است که برای ما، اول ماه مه روز جهانی کارگر و روز معلم و دیگر روزهای تاریخی دیگر نمی تواند صرفا گرامیداشت چنین ایام ستودنی و یا اعلام کیفرخواست مان در برابر ستمگران باشد.
ما برده نیستیم و تن به تداوم این وضعیت نخواهیم داد.
حکومت گرانی که از طریق سرکوب و ساز و کارهای حاکمیتی بر بالای سر مردم به غارت و چپاول ثروت های اجتماعی و استثمار گسترده کارگران و حقوق بگیران بر بستر مناسبات کار مزدی مشغول هستند باید بدانند که نیروی متحد کارگران و دیگر مزدبگیران زحمتکش در مقابل شرایط موجود با قدرت خواهد ایستاد.
از این رو، ما کارگران و تشکل های صنفی و مدنی امضا کننده این قطعنامه با هشدار به حکومتگران برای پایان دادن به شرایط موجود که بطور غیرقابل انکاری در تمامی ارکان زندگی اقتصادی و سیاسی اجتماعی کشور به کلافی سر در گم و بن بستی لاعلاج بدل شده و جامعه ای هشتاد میلیونی را در فرایند فروپاشی و اضمحلال قرار داده است ضمن تاکید بر سازماندهی عاجلانه اعتراضات سراسری و متحدانه، خواستهای حداقلی خود را برای شکل دهی به جامع های نوین و مبتنی بر تضمین پایه ای ترین حقوق انسانی به شرح زیر اعلام میداریم:
۱- افزایش فوری حداقل حقوق کارگران، معلمان و دیگر مزدبگیران شاغل و بازنشسته به بالای ۱۲میلیون تومان در ماه و پرداخت بیمه بیکاری به کارگران و جوانان آماده به کار به میزان حداقل مزد، دستمزد کارگران و دیگر مزدبگیران زحمتکش باید توسط خود آنان تعیین و نهاد دولتی- کارفرمایی “شورای عالی کار” باید منحل گردد.
۲- واکسیناسیون کرونا باید فوراً و به صورت رایگان و همگانی انجام گیرد.مراکز کاری از جمله کارخانه ها و کارگاه ها، ادارات و سایر محیط ها در دوره های افزایش شیوع بیماری تعطیل شده و حقوق این ایام و بیمه بیکاری به تمام کارگران و کارمندان پرداخت گردد. همچنین تمامی زندانیان می بایست تا پایان دوران بحران کرونا یا آزاد گردند و یا به مرخصی فرستاده شوند.
۳- پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات سیاسی، صنفی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره علیه فعالان کارگری، معلمان و دیگر جنبش‌های آزادی‌خواه و برابری طلب و آزادی بی قید و شرط همه کارگران، معلمان و فعالان سیاسی و اجتماعی در بند.
۴- آزادی بی قید و شرط ایجاد تشکل‌های مستقل، اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات.
۵- پرداخت فوری مطالبات معوق کارگران، بازنشستگان، معلمان و کارمندان بخش خصوصی و دولتی همراه با خسارت دیرکرد و تصویب قانونی برای جرم انگاری عدم پرداخت حقوق و مزایا.
۶- تامین امنیت شغلی و توقف اخراج سازی‌ها، پایان دادن به هر نوع استخدام غیرمستقیم و غیررسمی، برچیده شدن قراردادهای موقت و شرکت های تامین نیروی انسانی و پیمانکاری، لغو قوانین مناطق آزاد تجاری و ویژه اقتصادی و عدم افزایش مبلغ بیمه کارگران ساختمانی.
۷- قطع دست دولت از صندوق‌های بازنشستگی، سپردن اختیار صندوق سازمان تامین اجتماعی و دیگر صندوق های بازنشستگی به هیات امنایی از نماینده های منتخب اعضا، محاکمه غارتگران صندوق‌های بازنشستگی و جبران خسارت‌های وارده به اعضا، الغای فروش سهام شرکتهای تابعه تامین اجتماعی (شستا).
۸- غارت و چپاول منابع عمومی و تخریب محیط زیست توسط باندهای مافیایی وابسته به مراکز قدرت باید فورا متوقف شود. به کلیه طرح های ضد محیط زیستی از جمله تخریب جنگل ها، کوه خواری، تجاوز به حریم دریا توسط ارگان های نظامی و دولتی و هرگونه طرح غیرکارشناسی انتقال آب به فلات مرکزی که به بهانه تامین آب شرب اما برای تامین آب مصرفی مورد نیاز کارخانجات فولادی متعلق به نهادهای قدرت و مافیای فولاد است باید فورا پایان داده شود.
۹- ممنوعیت کار کودکان و فراهم کردن امکانات زندگی و تحصیل رایگان با بالاترین استانداردهای آموزشی برای همه آنان فارغ از تعلق خانوادگی، جنسیت، قومیت و مذهب.
۱۰- استخدام های غیررسمی و پیمانی از قبیل حق التدریس در آموزش و پرورش و آموزش عالی کشور باید ممنوع و به استخدام رسمی تبدیل گردد، دانشگاه ها و مدارس خصوصی و غیرانتفاعی برچیده شوند و آموزش و پرورش و آموزش عالی کشور مطابق با بالاترین استانداردهای جهانی تجهیز و سازماندهی گردند و تحصیل تا بالاترین مدارج آن رایگان باشد.
۱۱- قانون مشاغل سخت و زیان آور باید پرستاران را نیز در بر بگیرد و تمامی محیط های کار با بالاترین استانداردهای ایمنی تجهیز گردند.
۱۲- برچیده شدن حجاب اجباری و تمامی قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان، برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی.
۱۳- به رسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجرین افغانستانی و دیگر مهاجران و منع هرگونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان.
۱۴- اول ماه مه روز جهانی کارگر باید تعطیل رسمی اعلام و هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز ملغی شود.
امضا کنندگان به ترتیب حروف الفبا:
اتحادیه آزاد کارگران ایران
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه
انجمن صنفی معلمان کردستان ـ مریوان
تشکل مستقل دانشجویان پیشرو دانشگاه اصفهان
سندیکای نقاشان استان البرز
شورای کارگری بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی (بستا)
کارگران غیر رسمی نفت
کارگران مستقل گروه ملی صنعتی فولاد ایران (اهواز)
کانون انجمن های صنفی کارگران ساختمانی استان کردستان
کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز
کانون صنفی فرهنگیان گیلان
کانون مدافعان حقوق کارگر
ندای زنان ایران
کارگران و زحمتکشان در برابر وضعست کنونی چاره و علاجی ندارند که گوش به هیچ فریب کاری و در هر لباسی نام ننهند که کارگران و زحمتکشان برا به ملجاء وجود خویش تبدیل کرده اند و در کارگران هنوز با زبانی خیلی فریب کارانه ایت توهم را موجودیت که این دولت می تواند، زندگی آنها را بهبود بخشد، در صورتی خانه از پای بست ویران است و نمی شود مثل [واجه به فکر تعمیر ایوان است، ماند، باید در اسرع وقت تلاش نمایند و حزب مخفی را بوسیله ایجاد کمیته های مخفی – کمونیستی موجودیت دهند، خود را سازمان دهند و مسلحانه، برای به پیروزی رساندن انقلاب قهری کمونیستی برخیزند، دولت مسلح کارگران و زحمتکشان را ایجاد نمایند و نظام سیاسی اقتصادی موجود سرمایه داری را واژگون نمایند و اگر نه، باید بدانند و آگاه که دیگر دولت – رژیم جمهوری سرمایه داری – می خواهد و نه می تواند، کاری به نفع کارگران و زحمتکشان انجان دهد و باید منتظر قتل عام همگانی بوسیله و با وجود این دولت و کرونا و یا بدون آنها باشند. نظام سرمایه داری در بن بست تاریخی است، ویرانه ایست که باید با خاک یکسان نمود و بر آن جامعه ای ساخت که همه چیز آن متفاوت با امروز است. باید جامعه کمونیستی ساخت تا از مرگ و ذلت و فجایع طبیعی و غیر طبیعی نجات یافت! رفقا و دوستان کارگر از تشکلات و سازمان های علنی دیگر کاری ساخته نیست! جامعه نیازمند کمونیسم است و کمونیسم چیزی نیست که جریانات علنی در شرایط دیکتاتوری لجام گسیخته اصولا و اساسا قادر به آن باشند. تشکلات علنی و صنفی بد نیستند و در شرایطی هم خیلی ضروری اند و اما در شرایطی که بر جامعه ی دیکتاتوری لجام گسیخته، حکومت پلیسی و جاسوسی حاکم است، در شرایطی که زنبورهای حکومتی در هر لانه پیدا میشوند، در شرایطی که فقط انقلاب کمونیستی و آنهم انقلاب مسلحانه ضرورت فوری پیدا کرده است، این نوع تشکلات خود متأسفانه به مانع انقلاب تبدیل شده اند و در آینده هم میشوند، چون مجبور هستند که با غرو لند و نفرین و نفرت نسبت به اوضاع بد و بدتر شونده، نسبت به دولتیان قاتل و جا نماز آبکش، ولی در نهایت از دولت متقاضی شوند و نه دولت را بخواهند که درهم شکنند و با دولت مسلح کارگران جانشین نمایند. انقلاب تشکل انقلاب را لازم دارد که مخصوصا در جامعه ای همچون ایران فقط می تواند، تشکلات مخفی و بویژه حزب مخفی -سیاسی کارگران آگاه، انقلابی و کمونیست باشد. بدون حزب مخفی، پیروزی انقلاب کمونیستی – جنگ طبقاتی میسر نمی شود، بدون پیروزی انقلاب کمونیستی، تغییری به نفع کارگران و زحمتکشان اتفاق نخواهد افتاد. باید نظام موجود را لغو کرد! که انقلاب قهری پیشقراول آن است!