جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

سازمان راه کارگر: خاوران سند جنایت حکومتی، سند ایستادگی و مقاومت یارانمان است؛ باید حفظ شود

از ۲۸ تیر ماه ۱۳۶۰ که رفقا  یحیی رحیمی و رحیم بلند همت را همراه  ۱۲ کمونیست و انقلابی  اعدامی دیگر در گورستانِ خاوران به خاک سپردند و پس از دو هفته ای رفقا سعید سلطانپور، تقی شهرام، شهلا بالاخان پور( طلعت رهنما)، محسن فاضل، منوچهر اویسی، بهنوش آذریان و… را پس از نبش قبر از بهشت زهرا، در این مکان دفن کردند، ۴۰ سال میگذرد. در این گورستان، که “لعنت آباد”  می نامیدند، تنها در دهه خونین ۶۰ به محل دفن هزاران تن از سربداران سرفراز کمونیست تبدیل شد. در این گلزار خاوران، اعدام شده گان سیاسی – عقیدتی  زندانهای تهران، بطور مخفیانه و بدون نام و نشان، درگورهای دسته جمعی مدفون شده اند.

رژیم اسلامی همواره کوشیده است با سیاست انکار، فراموشی، سکوت، سرکوب، سانسور و تهدید، این سند جنایت را پاک کند.  40 سال اذیت و آزار و توهین، ۴۰ سال  تهدید و شکنجه روحی و جسمی خانواده های جانباختگان، ۴۰ سال شکستن سنگ قبرها و آثار و علایم و نامها، ۴۰ سال بولدوزر و بسیجی و پاسدار و اطلاعاتی، ۴۰ سال داستانسرایی های حکومتی نتوانست خاوران و خانواده های خاوران را خاموش کند.

اینک رژیم جنایت و تباهی اسلامی با استفاده از شرایط کرونایی در کشور، با هدف محو آثار جنایات خود در قتل عام زندانیان سیاسی، در حال اجرای توطئه تبهکارانه دیگری است. روز جمعه سوم اردیبهشت ماه ۱۴۰۰، تعدادی از خانواده های خاوران با ناباوری شاهد قبرهای جدیدی در خاوران بودند. ۱۰  گور کنده شده و۲ دفن شده در یک ردیف، نشانه آغاز دور جدیدی از سیاست محو آثار جنایت است.

در سال ۱۳۷۸، زمانی که دو قطعه بهایی‌ها پر شد، فشارها بر خانواده های بهایی افزایش یافت تا فوت شدگان بهایی را در قطعه گورهای جمعی زندانیان سیاسی اعدام شده دفن کنند، مقاومت شریف خانواده های  بهایی در مقابل این سیاست، به نتیجه رسید و زمینی دیگر روبروی گورستان خاوران در جاده پشتی خاوران به آن‌ها دادند و این گورستان راه اندازی شد. اینک باز فشارها بر خانواده های بهایی افزایش یافته و تمهیدات و فشارهای حکومتی برآنان افزون، تا با دفن فوت شده گان بهایی بر مزار بدار آویختگان دهه خونین، سیاست پاکسازی حکومتی را پیش ببرند. برای ما که فرزندان، همسران، خواهران، برادران، رفقا و همرزمانمان در خاوران دفن شده اند، مخالفت و مقاومت جامعه بهائی در برابر فشار و اجبار حکومت اسلامی هم قابل تقدیر است و هم  باید مورد حمایت قرار گیرد. در ایران تحت حاکمیت فاشیسم اسلامی که بهائیان نیز جانباختگان فراوان دارند و در این جهنم جنایت و تباهی، نه تنها زندگان بهائیان بلکه حتی مردگان شان نیز در امان نبوده اند،  دفاع از حقوق شهروندی بهائیان و دفاع از برگزاری آزادنه مراسم و مجالس شان وظیفه ما و هر انسان آزادیخواه و شریف است.

بعد از آن، در فاصله بین جمعه۲۰ دی تا جمعه ۲۷ دی ۱۳۸۷، بازهم ماموران حکومتی،  خاوران را با بولدوزر زیر و رو کردند و درخت و نهال هایی کم جان در آنجا کاشتند، بنرهایی نیز از طرف شهرداری تهران با این عنوان «طرح توسعه و ساماندهی گورستان های اقلیت‌های مذهبی» نصب کردند. تعدادی از خانواده‌های خاوران در ۲۷ دی ۱۳۸۷ که شاهد این فاجعه بودند، خبر را در ابعاد گسترده ای انتشار دادند. با انتشار این  خبر، سازمانهای بین المللی دفاع از حقوق بشر این اقدام را محکوم کردند. همزمان تعدادی از مادران و خانواده‌های خاوران نیز به بهشت زهرا رفتند و شکایتی نوشتند. پس از آن اعتراضات گسترده ، حکومت اسلامی عقب نشست!

اگر بپذیریم که سیاست حکومت اسلامی،‌ محو آثار نسل کشی و ادامه جنایت و پاکسازی های عقیدتی و سیاسی مخالفان است، پس باید اقدامات اعتراضی خود را علیه این سیاست جنایتکارانه گسترش دهیم. با گسترش ارتباطات در داخل و خارج از کشور و همراهی با تلاش بی وقفه خانواده های جانباختگان و حمایت وجدان های بیدار در امر دادخواهی میبایست این اقدام جنایتکارانه رژیم را متوقف کرد. بیش از چهل سال است که  خانواده های جانباختگان و زندانیان سیاسی و جان بدر بردگان و وجدان های بیدار در جنبش دادخواهی با شعار ” نه میبخشیم، نه فراموش میکنیم” خواهان محاکمه و مجازات آمرین و عاملین زندان، شکنجه، اعدام بهترین فرزندان مردم ما بوده اند. باید با آنان همراه شویم.

سرکوب سازمانیافته، ناپدید سازی قهری، پنهان کردن گورهای جمعی، خودداری از ارائه اطلاعات از اعدامیان به بازماندگان و جامعه، بی خبر گذاشتن خانواده ها از سرنوشت عزیزانشان، اذیت و آزار و تهدید مداوم خانواده ها، محو گورهای دسته جمعی و اسناد و گزارشات مربوط به کشتار زندانیان سیاسی، کشتار کمونیستها، بهایی ها، مخالفین سیاسی و عقیدتی در تمام این سالها، نشانه ای از یک جنایت سازمانیافته علیه بشریت است. باید این رژیم را به پای میز محاکمه کشاند، باید خاوران و خاورانهای پنهان و آشکار ایران را بعنوان سند جنایت حکومتی حفظ کرد تا آیندگان بدانند که چگونه حکومت اسلامی بر پایه خون و جنایت و اعدام و کشتار استقرار یافته و حکومت کرده است. برای آیندگانی که آزادی و رفاه و برابری و مدنیت را به تجربه مینشینند باید این اسناد مقاومت و ایستادگی محفوظ بماند. وظیفه ماست که آنرا حفاظت کنیم و در کنار مادران و خانواده های خاوران بایستیم.

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی– زنده باد سوسیالیسمِ

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر

اول ماه مه ۲۰۲۱

https://akhbar-rooz.com/?p=112056 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x