اینجانب آرش هنرور شجاعی فعال سیاسی و وبلاگ نویس و زندانی سیاسی عقیدتی زندان اوین در دهه نود هستم. بنده در سال۸۹ از طرف نیروهای وزارت اطلاعات بازداشت شدم و حدود هشت ماه و نیم در بند۲۰۹ در حبس انفرادی بودم و تحت شکنجه های جسمی و روحی فراوان قرار گرفتم و تا کنون همچنان به سبب آن عوارض، تحت مداوا هستم. روی هم رفته پنج سال و سه ماه به اتهاماتی از قبیل اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی برای براندازی جمهوری اسلامی، توهین به بنیان گذار جمهوری اسلامی، و حتی جاسوسی برای دولت آلمان و برخی اتهامات واهی دیگر، در زندان اوین به سر بردم و همچنان دو پرونده ی مفتوح سیاسی دیگر دارم.
سرانجام بر اثر فشارها و محرومیت ها و آزارهای گوناگونی که پس از آزادی از زندان زندگی مرا مختل کرده بود به ناچار در سال گذشته خانه و کاشانه خویش را رها کرده و به صورت قاچاق با مشکلات فراوان به کشور ترکیه آمدم. پس از فراز و نشیب های بسیار و بیش از سه ماه تحمل حبس در بازداشت گاه های ترکیه و حکم بدوی دادگاه مبنی بر لزوم اخراج من از کشور و رد تقاضای پناهندگی من، دادگاه و اداره مهاجرت ترکیه شرایط پناهندگی بنده را احراز نموده و در دادگاه تجدید نظر این درخواست را پذیرفتند. اما با این وجود، اینک پس از گذشت یک سال، دادگاه باز حکم به بازداشت اداری و دیپورت من صادر کرده است و پرونده پناهندگی من ناتمام مانده و علی رغم بیماری، حدود چهل روز دیگر هم در سال جاری در حبس به سر بردم و تازه در هفته گذشته با تلاش های وکیلم و فشار رسانه ها و تلاش های فعالان سیاسی و اجتماعی و نهادهای حقوق بشری موقتاً آزاد شدم اما پروسه دیپورت من هنوز هم متوقف نشده است و کماکان در جریان است.من تحت هیچ گونه حمایتی از سوی دولت ترکیه و سازمان ملل از نظر حقوق قانونی و انسانی و معاهدات و قوانین بین المللی نمی باشم و بلکه از حقوق اولیه و طبیعی خود نیز محروم هستم.
اینجانب از تمامی نهادها و سازمان های حقوق بشری و فعالان سیاسی و اجتماعی و روزنامه نگاران و رسانه ها درخواست می کنم که در راستای احقاق حقوق مسلم و تحقق خواسته های انسانی من و کسانی که در ترکیه مشکلات و شرایطی از همین قبیل دارند و سال هاست که در میهن خودمان ایران از آنها محروم بوده ایم تلاش کنند و حالا که در کشور ترکیه نیز وضعیت مشابهی داریم به یاری مان بیایند .امیدولرم و از خداوند خواستارم که این گونه تلاش ها به ثمر بنشیند تا شاید پس از سال ها رنج تحمل زندان و بیماری های سخت و محرومیت از حقوق اولیه انسانی، کشور ثالثی مرا بپذیرد و حقوق و نیازهای اولیه انسانی مرا به رسمیت بشناسد.
گوشزد می کنم که در صورت دیپورت و بازگشت به ایران هر گونه عواقب این اقدام دولت ترکیه و هر مشکل قضایی و سیاسی و اجتماعی که برایم پیش بیاید مسوول آن را تنها و تنها دولت ترکیه می دانم که طبق قوانین بین المللی و معاهدات خود باید از من حمایت می کرد و در جهت دستیابی من به حقوق انسانی و برخورداری من از امنیت عمل می نمود و گمان نمی کنم که افکار عمومی هم قضاوت دیگری بکنند.
دولت ترکیه که مدعی اسلام گرایی مدرن است و سودای پیوستن به اتحادیه اروپا را دارد تا زمانی که حقوق بشر و حقوق اقلیت های قومی و نژادی را نقض کند و زندان هایش پر از روزنامه نگاران و فعالان سیاسی و اجتماعی باشد و قوانین بین المللی و تعهدات خود در قبال پناهجویان و مهاجران را انجام ندهد، باید رویای نقش آفرینی منطقه ای و شعار الگوی ترکیه و نظریه عمق استراتژیک خود را فراموش کند.
از همه عزیزانی که در این مدت با تلاش های خود به یاری ام آمده اند یا خواهند آمد صمیمانه و صادقانه تشکر و قدردانی می کنم.به امید روزهای آزادی و آبادی و شادی در ایران.
آرش هنرور شجاعی – استانبول اردیبهشت۱۴۰۰
