جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

نهادهای همبستگی: از اعتصابات کارگران صنایع نفت “کمپین ۱۴۰۰” قویا حمایت می کنیم!

کارگر نفت ما رهبر سر سخت ما 

سه شنبه اول تیرماه کارگران پالایشگاه نفت تهران همراه کارگران پروژه ای پتروشیمی گچساران و کارگران پروژه ایی پتروشیمی ها دست به اعتصابات سراسری زدند. امروز چهار شنبه دوم تیرماه به صنایع نفت تهران دیگر صنایع نفت و پتروشیمی در شهرستانها هم ملحق شده اند. دامنه اعتصابات و اعتراضات بسرعت دارد گسترده تر میشود.

این اعتصاب به دنبال فراخون شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت آغاز شده و قرار است یک هفته به طول انجامد. شورای سازماندهی این اعتراضات اعلام کرده است که از کارگران پیمانی و پروژه ای از روز نهم تیر ماه به اعتصاب کارگران رسمی نفت خواهند پیوست. اعتصاب کارگران رسمی نفت قرار است از روز ۹ تیر ماه آغاز شود.

مسئولین پالایشگاه تهران در واکنش به اعتصاب کارگران بخش “اورهال” این پالایشگاه، دست به اخراج هفت صد کارگر زده اند. کارفرمای پالایشگاه با این کار قصد دارد تا کارگران را وادار به پایان اعتصاب نماید.

در پنجم خرداد ماه هم کارکنان نفت در چندین شهر از جمله : تهران، آبادان،اهواز، ماهشهر، مجتمع دریایی ابوذر، شرکت نفت فلات قاره بهرگان و گچساران دست به تجمعات اعتراضی و راهپیمائی زدند این تجمعات بنابر فراخوان از پیش اعلام شده کارگران رسمی نفت صورت گرفته بود. کارگران نفت به حقوقهای معوقه، دستمزدهای زیر خط فقر اعتراض داشته و خواهان افزایش دستمزدهایی هستند که جوابگوی تورم و گرانی سرسام آوری باشد که معیشت خانواده های کارگری را تامین نماید.

کارگران رسمی و غیر رسمی صنایع نفت خواهان افزایش دستمزدها تا ۱۲میلیون تومان، حق ایجاد تشکلهای مستقل از دولت و کارفرما هستند. آنها به  ناامنی محیط کار، قوانین وحشیانه مناطق ویژه اقتصادی، دور بودن محلات کار از شهر و امکانات شهری، وجود پیمانکاران سودجو و چپاولگر، پایین آمدن هر روز بیشتر قدرت خرید کارگران و کل جامعه، عدم اجرای پروتکل های سازمان بهداشت جهانی و از جمله سرباز زدن از واکسیناسیون رایگان و سریع مردم، دزدی‌ها و اختلاس ها، امنیتی بودن محیط های کار اعتراض دارند. اضافه بر این کارگران غیر رسمی تحت استثمار مضاعف از طرف پیمانکاران سود جود اند، هیچگونه امنیت شغلی ندارند و همواره زندگی و معیشت آنها در خطر جدی است. کارگران نفت تحت اعتراض وسیعی که در شهرهای نامبرده انجام گرفت، خیلی مصرانه بر خواستها و مطالباتشان پافشاری نموده و شعار ” ما برده نیستیم و دیگر به این بردگی تن نخواهیم داد” را سر دادند. در ادامه اعتراضات خرداد ماه روز سه شنبه  اول تیر ماه دور جدیدی ار اعتراضات و اعتصابات کارگران نفت و پتروشیمی بنام ” کمپین ۱۴۰۰” شروع شده است. و کارگران با شعار ” همه می شینیم تا حقمونه بگیریم”! به میدان آمده اند. 

اعتراضات دو روزه کارگران نفت و پتروشیمی که بطور وسیعی در حال گسترش است و میرود برای روزها ادامه یابد یک تو دهنی محکمی به نخستین روزهای ریاست جمهوری رئیسی و جمهوری اسلامی زده است. رئیسی که با فریب و توطئه تحت نام ائتلاف با کارگران در تلاش است در جنبش کارگری رخنه کرده و این حرکتها را درهم بشکند، اعتراضات و اعتصابات این دو روزه  کارگران نفت و پتروشیمی سیاستهای ضدکارگری اش را افشاء نمود. این اعتصابات و اعتراضات آنچنان بعد از انتخابات سریع بوقوع پیوست، که سبب غافیلگیر شدن رژیم شده که مدتها است با یکدست نمودن دستگاه حاکمه و گرفتن آرایش طبقاتی جدید خود را برای سرکوبهای بیشترحرکتهای اعتراضی آماده نموده است. صاحبان سرمایه و دولت مستاصل از اتحاد و همبستگی طبقاتی و گسترش این حرکتها دست به اخراج سازی کارگران زده اند.  برای خاتمه دادن به این حرکت عظیم  و ایجاد رعب و وحشت و تلاش برای متوقف نمودن این اعتصابات کارفرماها هفت صد کارگر  از کارگران را اخراج نموده اند.. کارگران در طول مبارزات خود این را تجربه کرده اند که با اتحاد و مصمم بودن در ادامه مبارزه طبقاتیشان خواهند توانست دشمن را وادار به تسلیم نموده ، نه تنها جلو اخراجها را بگیرند بلکه به خواستها و مطالبات خود هم دست یابند.

جنبش کارگری سالها است وارد یک نبرد طبقاتی با رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی شده است، در این راستا کارگران هزاران اعتصاب و اعتراض برای کسب خواستها و مطالباتشان انجام داده اند. در طول دو دهه اخیر، رشد و گسترش روزافزون مبارزاتی جنبش کارگری چشمگیر بوده است. با نگاهی به گذشته مبارزه کارگران معدن خاتون آباد، مبارزه مصمم معدن‌چیان بافق و چادرملو در استان یزد و مبارزات پتروشیمی‌ها، هپکو، فولاد اهواز، آذر آب اراک، کارگران سیمان مسجد سلیمان، اعتراضات گسترده کارخانه ایران‌ترانسفو در زنجان و اعتصابات پر شکوه نیشکر هفت تپه، اعتصابات کارگران نفت و پتروشیمی در دور اول ( مرداد١٣٩٩) و معدن کرومیت آسمینون در کرمان که مدت زیادی نیست اتفاق افتاده است. هر کدام از این اعتراضات و اعتصابات کارگری تاثیرات بسزایی در رشد جنبش کارگری از خود بجا گذاشته اند. اما در چند سال اخیر اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه به دلیل ویژگیها و خواستهای مشخص و مبارزه بی امان و مصمم کارگران هفت تپه، درس‌های بزرگی از شکل و ماهیت اعتراض و چگونگی سازمان‌یابی برای طبقه کارگر بر جا گذاشته است. پیروزی اخیر هفت تپه و بازگشت آن از بخش خصوصی به دولتی، زمینه ساز تقویت مبارزات کارگری شد و توجه بخشهای دیگر صنایع را به این طرح نئولیبرالیستی و خانمان سوز که معیشت و زندگی میلیونها کارگر و زحمتکش را در معرض خطر و نیستی قرار داده است را جلب نمود. اعتراض کارگران نفت یکی از کلیدی ترین صنایع ایران را باید امروز در تداوم اعتراضات جاری بازنشستگان، معلمان ، پرستاران و کارگران نیشکر هفت تپه دید. 

 اعتراض به دستمزدهای زیر خطر فقر، خصوصی‌ سازی‌ها و حق داشتن تشکل، پرداخت حقوق‌های معوقه، اخراج و بیکارسازی، امروز خواست و مطالبات مشترک تمام بخشهای طبقه کارگر ایران است.

درطی عمر ننگین نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی با جناحهای موجود آن، افزایش قدرت منطقه ای و استبداد لجام گیسخته، کارگران  و سایر مزدبگیران درمعرض بیشترین آسیب ها ی اجتماعی قرار گرفته اند.  حاکمان سرمایه  با دست بردن در قانون کار موجود، خصوصی سازی و افزایش اخراج و بیکاری، تعرض به دستمزدها و حمله به معیشت کارگران، تحمیل قراردادهای موقت و سفید امضاء، سرکوب تشکل ها، اعتراضات و تجمعات کارگری، دستگیری فعالین و نماینده گان کارگری، شکنجه و آزار کارگران زندانی و فشار به خانواده های آنان، در نیل به استراتژی خود از هرگونه تلاشی دریغ ننموده اند.  تا به انتخابات این دوره  بر میگردد حکومت با یکدست نمودن حاکمیت و آرایش جدیدی که بخود گرفته، در پی آن است با سرکوب شدید اعتصابات و اعتراضات، جنبش کارگری و جنبشهای دیگر اجتماعی را به مصاف بطلبد. کارگران هم  در مقابل چاره ای جز اعتراض و مبارزه برای دفاع ازحق کار و معیشت نداشته و ندارند. بر این مبنا است که بیانیه تشکلهای اول ماه مه ۱۴۰۰ بیانگر یک آلترناتیو کارگری است که مبارزه کارگران و دیگر مزد بگیران حول آن متشکل شود. با فائق آمدن طبقه کارگر به این پراکنده گی ما بین بخشهای مختلف بتواند تشکلهای مستقل خود را برپا نماید. در پیوند این تشکلها و سراسری نمودن آن تشکلی به نام ” شورای همکاری ”  تحت عنوان حلقه اصلی کار سازمان‌دهی در جامعه و در بین کارگران و زحمتکشان در تقابل با صف آرایی دشمن طبقاتی بتواند شکل بگیرد. بر داشتن گام‌های موثر در بازستانی حقوق و مطالبات و ایستادگی در تعرض به معیشت کارگران و دیکر مزد بگیران، قطعا در گرو چنین تشکلی خواهد بود.

به میدان آمدن کارگران نفت و گاز و پتروشیمی یکی از مهمترین ترین صنایع ایران که با اعتصاب آنها بود که حکومت سلطنتی پهلوی به زباله دان تاریخ فرستاده شد، امروز نقطه عطفی در تاریخ جنبش کارگری ایران است که تداوم آن خواهد توانست با به میدان آوردن دیگر بخشهای جنبش کارگری یاری رسانده، و در به سرانجام رساندن متشکل شدن طبقه کارگر حول آلترناتیو کارگری و تغییر قوا به نفع جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی بیشترین نقش را داشته باشد.

ما نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران –خارج کشور حمایت خود را از اعتراضات و اعتصابات کارگران صنایع نفت و گاز و پتروشیمی قویا اعلام میکنیم، و در تقویت و همسویی با این مبارزات با تمام توان تلاش خواهیم نمود.

پیش بسوی تشکلهای کارگری و شوراهای همکاری

زنده با اتحاد جنبش کارگری و دیگر جنبشهای اجتماعی

نابود باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی

نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور

۲ تیر ماه ۱۴۰۰–۲٣ ژوئن ۲۰۲۱

https://akhbar-rooz.com/?p=117378 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x