پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳

نشریه ی «کار داخل» دوره ی جدید منتشر شد

نخستین شماره دوره جدید کار داخل بعد از یک دوره توقف منتشر شده است. ناشران در سرمقاله ی همین شماره ضرورت انتشار کار داخل را توضیح داده و در مقاله ی دیگری «ارزش‏های پایه‏ای ما در نشریه «کار» (نشریه فدائیان خلق ایران در داخل کشور)»به مبانی و اهداف انتشار این نشریه پرداخته اند.

در زیر شماره ی اول نشریه ی کار داخل به صورت پی دی اف و در ادامه متن کامل دو مقاله ی مذکور را می خوانید:

برای دیدن پی دی اف در ابعاد بزرگتر، این جا را کلیک کنید

سرمقاله: برآمدی دیگر

     ده سال پیش انتشار نشریه «کار داخل» را پس از ۲۰ شماره در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ متوقف کردیم. در طول سه سال انتشار منظم نشریه، رفقا و دوستان بسیاری حول نام «کار داخل» جمع شدند؛ رفقایی که نه چهره‌شان را دیده بودیم و نه نامشان را می‌دانستیم؛ ولی ارتباط مجازی با هر کدام از آنها، مشوق ما برای ادامۀ راهی بود که آگاهانه برگزیده بودیم.

     نشریه توانست محافلی از هواداران جنبش فدایی را  حول مباحث سیاسی و تئوریک مرتبط با فدائیان خلق شکل بدهد. نشریه، تریبونی شد برای انعکاس صدای فعالین چپ داخل کشور، برای بیان مبارزات طبقاتی کارگران و زحمتکشان و خواست‌های دمکراتیک زنان و دانشجویان، فعالین ملیت‌ها و نیروهای برابری‌طلب و آزادیخواه. بر آن بودیم که چپ را نه آرمانی بر فراز اعتراضات اجتماعی، بلکه نیرویی با خواست‌های اجتماعی و سیاسی مشخص معرفی کنیم. برای اتحاد چپ تلاش ورزیدیم و با انحرافات حاکم بر جنبش چپ مبارزه کردیم. با ارائۀ تحلیل‌هایی از وضعیت اجتماعی کشورمان، تلاش کردیم مسائل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی کارگران و حقوق بگیران، زنان و دانشجویان و فعالین حقوق ملیت‌ها را از منظر فعالین چپ داخل کشور منعکس کنیم.

اسفندماه ۱۳۸۶ که اولین شماره «کار داخل» را منتشر کردیم دلایلی را برای ضرورت انتشار آن برشمردیم. از جمله:

  • فقدان ارگانی مطبوعاتی برای سازماندهی مبارزات رو به تعمیق کارگران و زحمتکشان؛
  • عدم انعکاس شایسته مبارزات فدائیان داخل کشور؛
  • نبود رنگ و بوی مبارزات داخل کشوری در رسانه های اپوزیسیون چپ خارج؛
  • ممانعت از انتشار و انعکاس خواست و نظرات فدائیان کمونیست در رسانه‌ها؛
  • عدم کاربست خلاقانه و پویای آرمانهای بنیانگذاران جنبش فدائی در شرایط کنونی میهنمان؛

امروز علاوه بر دلایل فوق، ضرورتهای دیگری نیز ایجاب می‌کند که به این امر مهم پرداخته شود. بنابر این، در چهل و پنجمین سالروز جان باختن رفیق کبیر، فدائی خلق «حمید اشرف» و یارانش تصمیم داریم انتشار دوباره «کار داخل کشور» را بنا بر ضرورتهای اجتماعی و سیاسی زیر شروع کنیم. البته، کماکان نه ادعا و نه توان پاسخگویی کامل به چنین ضرورتهایی را داریم؛ ولی در حد توان خویش تلاش خواهیم کرد برای تأثیرگذاری بر روند عمومی مبارزات رو به رشد مردم کشورمان و غلبه بر پراکندگی نیروهای چپ و بویژه نیروهای مختلف فدائی خلق، تلفیق مناسبی از یک نشریه مکتوب با ظرفیت‌های فضای مجازی و اینترنتی را عملی سازیم:

  1. بحران ساختاری موجود در نظام اسلامی حاکم بر ایران در طول چهار دهه گذشته بی‌سابقه است. این بحران تمامی حوزه‌های ساختاری کشور را فراگرفته است. در این میان وضعیت بشدت آشفته‌ی اقتصادی، مهمترین و ملموس‌ترین تظاهر بحران عمومی کشور می‌باشد. روزی نیست که اعتراضات کارگران و زحمتکشان، زنان، معلمان، دانشجویان، فعالین ملی- قومی، کنشگران اجتماعی و فرهنگی و دیگر اقشار اجتماعی مردم حتی بر زمینه مطالبات بحق صنفی و مدنی مورد یورش و سرکوب قرار نگیرند و منتقدین و معترضین به بند کشیده نشوند. با این حال مبارزه مردم ادامه دارد و بیش از پیش نیز عمق می‌یابد. آنها با استفاده از هر امکانی مخالفت خود را با کلیت نظام اسلامی حاکم با صدایی رسا اعلام و رفتارهای سیاسی و مبارزاتی خود را در راستای گذر از کلیت نظام تنطیم می‌کنند. اعتراضات و تجمعات خیابانی شکل سراسری به خود گرفته و علیرغم فقدان تشکل رسمی سراسری، سیاستگذاری اعتراضات و دعوت به حضور در خیابان برای بیان مطالبات و اعلام مخالفت با وضع موجود، توسط رهبران خود ساخته جنبش‌های اجتماعی و کارگری کشور صورت می‌گیرد. این ویژگی، مهمترین مشخصه جنبشهای اعتراضی اقشار فرودست و زحمتکش جامعه در سالهای اخیر بوده که روز بروز نیز تقویت می‌شود و به عنوان یک رفتار سیاسی شاخص معترضین و مخالفین وضعیت حاکم، جهتگیری خود را نشان می‌دهد. اعتراضات و اعتصاب سراسری کارگران شرکتهای وابسته به صنعت نفت و پتروشیمی در روزهای اخیر، از جمله نمونه‌های شاخص این رویکرد اجتماعی و سیاسی معترضین و مخالفین وضعیت حاکم بر کشور استبداد زده ما می‌باشد. پاسخ کوبنده اکثریت واجدین شرایط رای به نظام ولایت فقیهی در جریان رای‌گیری ۲۸ خرداد از طریق تحریم فعال و مشارکت بدون رای در رای‌گیری رئیس جمهوری اسلامی، که از نظر گستردگی و ماهیت مضمونی آن در چهار دهه گذشته بی‌سابقه بود، نقطه اوج این رویکرد جدید در روند مبارزات کارگران، زحمتکشان شهری و روستایی و فعالین جنبش‌های توده‌ای و دمکراتیک می‌باشد. اینک، فصل نوینی از مبارزات مردم ایران شروع شده که بارزترین مشخصه آن عبور مردم از کلیت نظام حاکم فارغ از هر گونه جناح‌بندیهای آن می‌باشد. این وضعیت نشان می‌دهد که در کنار مهیا بودن شرایط عینی گذر از جمهوری اسلامی، تشکل‌یابی و سازمانگری معترضین و مخالفین نظام با هدف تامین شرایط مطلوب ذهنی، به ضرورت روز تبدیل شده است و باید مورد توجه نیروهای ترقیخواه و بویژه نیروهای چپ قرار بگیرد.
  2. جنبش کارگری ما بعد از ۴۲ سال هنوز از یک شرایط ذهنی لازم برای ایجاد دگرگونیهای اساسی در وضعیت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خود به دور است. بیکاری، تشدید روزافزون فقر، تعمیق شکاف طبقاتی، فروپاشی بنیان‌های معیشتی خانوارها در کنار ضدیت  نظام سیاسی و حقوقی حاکم بر کشور با هر گونه تشکل‌یابی و سازمانگری، سلب حق اعتراض کارگران نسبت به سیاستهای ضدکارگری صاحبان سرمایه و ابزارهای تولید، سرکوب بی‌رحمانه حتی مبارزات صنفی آنان، تشدید هدفمند فشارهای اقتصادی و معیشتی بر خانواده‌های معترضین از جمله عواملی هستند که باعث شده‌اند تداوم و استمرار مبارزات و تشکل‌یابی کارگران و زحمتکشان کشور تحت تاثیر جدی قرار بگیرد. در چنین شرایطی بردن آگاهی طبقاتی و دانش اجتماعی به میان توده‌های کار و زحمت، ایجاد شرایط مساعد برای هم‌فکری و تبادل تجارب مبارزاتی، ترویج ضرورت تشکل‌یابی و سازمانگری کارگران و زحمتکشان به وظیفه مبرم نیروهای چپ تبدیل شده است. نشریه «کار داخل» به سهم خود تلاش خواهد کرد در این راستا در کنار کارگران و زحمتکشان، حامیان و مدافعین مبارزات کارگری، فدائیان خلق و دیگر نیروهای چپ انقلابی باشد و در میدان اصلی مبارزه حضور خود را تداوم بخشد.
  3. چپ، همواره نقشی تعیین کننده در تحولات اجتماعی کشور داشته است. متاسفانه پراکندگی سازمانی نیروهای چپ، یکی از آسیب‌های جدی جنبش ضد استبدادی و ضد سرمایه‌داری جاری در کشور می‌باشد که تحت تاثیر عوامل محتلف عینی و ذهنی شکل گرفته و ما در «ارزش‌های پایه‌ای» خود به آنها اشاره کردیم. انتشار دوباره نشریه «کار داخل» در راستای تقویت نقش و تاثیرگذاری چپ در حیات سیاسی و اجتماعی مردم ایران و بویژه مبارزات صنفی، سیاسی و طبقاتی کارگران و زحمتکشان کشور می‌باشد. ما از هر گونه اتحاد مبتنی بر وجوه مشترک سیاسی و برنامه‌ای در بین نیروهای چپ، و از هر اقدام عملی در جهت وحدت سیاسی و سازمانی جریانات فدایی خلق حمایت خواهیم کرد.

رفقای فدایی خلق، فعالین چپ، نیروهای آزادیخواه و برابری‌طلب!!

     تجربه چندین سال انتشار نشریه «کار داخل کشور» به ما نشان داد که نشریات مکتوب در کشور ما، کماکان کارآیی، پایداری و توان سازمانگری خود را حفظ کرده‌اند. بویژه آنکه، کافی نبودن پوشش شبکه اینترنتی در کشور، نداشتن توان مالی اکثریت اقشار فرودست و زحمتکش جامعه برای بهره‌مندی از اینترنت، فیلتراسیون گسترده سایت‌های اپوزیسیون بویژه چپ و تهدیدهای امنیتی، امکان برقراری ارتباطی گسترده و مداوم با مخاطبان را عملا غیرممکن و یا ناکارامد کرده است. به همین دلیل، ما «کار داخل کشور» را مجددا به صورت مکتوب منتشر می‌کنیم تا رفقای ما، فدائیان خلق و فعالین چپ داخل کشور، آن را بازنشر کرده و به اشکال مختلف در محیط کار و زندگی خود در اختیار آنهایی که امکان دسترسی به  فضای مجازی و اینترنتی را ندارند، قرار دهند. ما از این طریق تلاش می‌کنیم صدایی باشیم از جانب فدائیان خلق در مبارزات اجتماعی و سیاسی مردم ایران و مبارزات صنفی و طبقاتی کارگران و زحمتکشان میهنمان. ما اقدام خود را مکمل دیگر صداهای چپ کشورمان می‌دانیم.

     نشریه «کار داخل» کارکرد سازمانی و حزبی ندارد و به هیچ وجه به دنبال ایجاد تشکیلات نیز نمی‌باشد. ما بدیل هیچ جریان سیاسی نیستیم و تنها به عنوان گروهی از «فدائیان خلق» تلاش می‌کنیم در چارچوب یک فعالیت رسانه‌ای ضمن حمایت از جنبش چپ و مبارزات آن، کاستی‌ها و انحرافات آن را نیز نقد کنیم. بنابر این، از تمام رفقای فدایی خلق، فعالین چپ، نیروهای آزادیخواه و برابری طلب انتظار داریم که برای پربار شدن و تداوم انتشار آن ما را یاری کنند.

    رویکرد اصلی «کار داخل» انعکاس رویدادها و موضوعات مرتبط با جنبش اجتماعی و سیاسی جاری در داخل کشور هست و فعلا به صورت گاهنامه منشر می‌شود، ولی  سعی خواهیم کرد با نظم‌بخشی به انتشار آن، بطور ماهانه منتشرش کنیم. نوشته‌ها، مقالات، دیدگاه‌ها و رهنمودهای خود را از طریق آدرس ایمیل زیر با ما به اشتراک بگذارید. دستهایتان را رفیقانه می‌فشاریم و چشم انتظار یاری شما رفقا و دوستان عزیز هستیم.

با امید به پیروزی کارگران و زحمتکشان



ارزش‏های پایه‏ای ما در نشریه «کار» (نشریه فدائیان خلق ایران در داخل کشور)

درآمد

ما گروهی از فدائیان خلق ایران(داخل کشور) منسوب به جنبشی هستیم که در دهه ۴۰ در پیکار علیه دیکتاتوری شاه با آرمان آزادی و عدالت اجتماعی – سوسیالیسم شکل گرفت و با جانفشانی‌ رهروان خویش برگ نوینی در تاریخ مبارزات نیروهای چپ ایران رقم زد.

ما همانند بنیانگذاران جنبش فدائیان خلق، مدافع آزادی و عدالت، تلاشگر راه ترقی مادی و معنوی توده‌های زحمتکش و مخالف هرگونه بهره‌کشی انسان از انسان هستیم و اندیشه مارکسیسم و سوسیالیسم علمی را عالی‌ترین فلسفه و نظریه برای چنین تلاشی در چشم‌انداز گذر از نظام سرمایه‏داری به سوسیالیسم تشخیص داده و آنرا راهنمای عمل خویش قرار داده‌ایم.

به باور ما، جنبش فدایی به لحاظ عمق تاثیرگذاری خود در مبارزات مردم ایران و پایبندی صادقانه به منافع کارگران و زحمتکشان کشور، به بخش جدایی‌ناپذیر تاریخ سیاسی کشور تبدیل شده است و  هیچ عرصه‌ای از حیات اجتماعی و فرهنگی مردم را نمی‌توان یافت که از تاثیر این جنبش به دور مانده باشد. علیرغم تمام ضرباتی که این جنبش از دشمنان آزادی و عدالت در طول بیش از چهار دهه گذشته متحمل شده است، باز هم فدائیان خلق در بطن زندگی و مبارزات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مردم حضور ملموس دارند. متاسفانه، جنبش فدایی با مشکل تشتت و پراکندگی سازمانی روبروست و انرژی قابل توجهی از گردان‌های این جنبش برای مقابله با همدیگر صرف می‌گردد.

ما به عنوان جمعی از فدائیان خلق ایران در داخل کشور بر این باوریم که علیرغم موانع و مشکلات موجود بر سر راه امر وحدت فدائیان خلق، غلبه بر تشتت و پراکندگی سازمانی می‌بایست در دستور کار جدی تمام آنهایی قرار بگیرد که در درون خانواده فدائیان خلق، دل در گرو تحقق آزادی و عدالت اجتماعی و سوسیالیسم بعنوان نظامی قابل دسترس، دارند. ما از هر اقدامی که در این راستا صورت گیرد حمایت و با آن همراهی و همکاری خواهیم کرد و دست تمامی رفقای فدایی را در این راه صمیمانه خواهیم فشرد.    

ما، «چپ» را نیروی جانبدار و مدافع کارگران و زحمتکشان در مبارزه علیه استبداد، دیکتاتوری و مظالم نظام سرمایه‌داری می‌دانیم. چپ بعنوان رادیکال‌ترین نیروی سیاسی کشور همواره نقشی تعیین کننده در تحولات اجتماعی کشور داشته است. با این وجود، چپ تحت تاثیر عوامل عینی و ذهنی مختلف، از  تشتت، پراکندگی و فقدان انسجام سازمانی رنج می‌برد و همین امر، از دامنۀ تأثیرگذاری و کارآیی سازمانگرانه آن بر روند جنبش سیاسی و اجتماعی رو به رشد در کشور می‌کاهد. برای غلبه بر این آسیب و تقویت نقش و تاثیرگذاری چپ در حیات سیاسی و اجتماعی مردم ایران، آنها ناگزیر از اتحاد بر اساس وجوه مشترک سیاسی و برنامه‌ای در جبهه‌ای واحد هستند. این اتحاد نباید به معنی تلاش تقابل‌گرانه با اتحادهای دمکراتیک با نیروهای ملی و دمکرات تفسیر شود. حضور نیروهای چپ در اتحادهای دمکراتیک به تعمیق و پررنگ شدن دمکراسی‌خواهی، عدالت‌طلبی، حقوق بشر،  مبارزه با ستم‌ و تبعیض ملی، جنسیتى‌، نژادى‌، مذهبى‌ و عقیدتى منجر خواهد شد و باید بعنوان رویکرد موازی «اتحاد چپ» با هدف تاثیرگذاری کارا بر جنبش جاری در کشور مدنظر قرار بگیرد. ما به عنوان جمعی از فدائیان خلق داخل کشور برای تحقق و عملیاتی شدن دو رویکرد «اتحاد چپ» و «اتحاد دمکراتیک» در بین نیروهای چپ و دمکرات کشور تلاش می‌کنیم.

ما معتقدیم، در نظام سرمایه‌داری تنها درصد ناچیزی از مردم، آن هم صاحبان سرمایه و قدرت و نخبه‌گان مورد حمایت آنها از حقوق و آزادیهای سیاسی و اجتماعی برخوردارند. ما از برقراری شرایط لازم جهت بهره‌مندی تمامی شهروندان بویژه زحمتکشان و محرومین جامعه از آزادیهای سیاسی و اجتماعی حمایت می‌کنیم و بر هماهنگی متوازن و متعادل میان جامعه و فرد در راستای رشد آزادانه انسان و جامعه تاکید داریم.

 ما، جمهوری اسلامی را پاسدار نظام سرمایه داری، مانع پیشرفت و توسعه کشور و عامل اصلی بی‌عدالتی، تعمیق شکاف طبقاتی، سرکوب آزادیهای سیاسی و نقض حقوق بشر می‌شناسیم. جمهوری اسلامی، رژیمی مستبد دینی مبتنی بر سرمایه‌داری است که باقتضای استبدادش و اسلامی بودنش سرکوبگر دگراندیشان – بویژه نیروهای چپ و سکولار- منادی ستم و تبعیض جنسیتی و مذهبی می‌باشد. این رژیم بنا بر ماهیت سرمایه‌دارانه‌اش دشمن طبقه کارگر و توده‌ تهیدست و مزدبگیر و اقشار زحمتکش جامعه می‌باشد. ساختار سیاسی- حقوقی این رژیم ناقض آزادیهای اجتماعی و فردی مردم ایران هست و هر گونه مداخله و مشارکت مردم در تعیین آزادانه سرنوشت خویش را عملا غیرممکن کرده است. این رژیم، نظامی اصلاح‌ناپذیر، ارتجاعی و واپسگراست. ما با هر گونه حکومت دینی و موروثی مبتنی بر استثمار و سرکوب طبقاتی مخالفیم. ما می‌خواهیم این رژیم به دست خود مردم ایران از میان برداشته شود و نظمی دموکراتیک، مترقی، معاصر و عدالت‌محور به جای آن مستقر شود. ما در کنار نیروهای ترقیخواهی هستیم که مقدم‌ترین وظیفه خود را برکناری این رژیم با تکیه بر اراده مردم ایران قرار داده‌اند.

انتشار «کار داخل» (نشریه فدائیان خلق ایران در داخل کشور) که از ۱۹ اسفند ۱۳۸۶ شروع و تا تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ با انتشار بیستمین شماره آن ادامه یافت، ابزار رسانه‌ای مبارزه ما فدائیان خلق ایران در داخل کشور بود. این رویکرد، در شرایط جدید مبارزات اجتماعی و سیاسی مردم ایران و تحولات صورت گرفته در درون جنبش چپ، بویژه جنبش فدائیان خلق ایران نیز ادامه خواهد یافت. هدف از شروع دوره دوم انتشار «کار» (نشریه فدائیان خلق ایران در داخل کشور) همچون دوره اول آن، نه افزودن نامی بر نام‌های موجود در جنبش فدائیان خلق، بلکه تلاشی است پویا برای بازسازی آن جنبش و احیاء آرمانهای نامیرای بنیان‌گذارانش در شرایط جدید و در راستای کمک به شکل‌گیری «اتحاد چپ» با تاکید بر «وحدت فدائیان خلق» و تاثیرگذاری بر مبارزات جاری کارگران و زحمتکشان و مبارزه مردم ایران علیه کلیت رژیم اسلامی و استبداد دینی حاکم.

ما به ارزش‌های پایه‌ای زیر معتقدیم و  نشریه «کار داخل» را نیز ارگان رسانه‌ای تمام فدائیان خلق ایران در داخل کشور می‌دانیم:

  1. سوسیالیسم 

به باور ما، سوسیالیسم آلترناتیو انقلابی و نقد رادیکال نظام اقتصادی، اجتماعی و فکری سرمایه‌‌داری و ضرورتی برای فرا رفتن از معضلات و خلاصی از بحران‌‌ها و مصائب ناشی از آن است. سوسیالیسم نظامی است انسانی و دمکراتیک که انسان در مرکز توجه آن قرار دارد و جامعه برآمده از آن با حداکثر مشارکت مردم اداره می‌شود. راه دستیابی به سوسیالیسم، مبارزات پیگیر طبقاتی کارگران و زحمتکشان و روشنفکران ترقیخواه است. ما خود را بخشی از رهروان این راه می‌دانیم.

  • سرمایه‌داری

نظام سرمایه‌داری سرمنشاء ستم طبقاتی، جنسی، نژادی، بی‌عدالتی، بهره‌وری غارتگرانه از طبیعت، جنگ و بیکاری فراگیر و منشا بسیاری از نابسامانیها و ناهنجاری‌ها است. نظام سرمایه‌داری بنا به ماهیت ذاتی خود استثمارگر است و برای تنطیم مناسبات درونی خود جهت غلبه بر بحران‌های ذاتی‌اش بی‌رحمانه به غارت منابع طبیعی و استثمار نیروی کار می‌پردازد و ارزش تولیدی کارگران را به یغما می‌برد. به باور ما جامعه طبقاتی و تبعیضات بیدادگرانه ناشی از استیلای نظام سرمایه‌داری شایسته شأن انسان نیست. ما علیه این نظام و به موازات آن برای اشاعه و نهادینه شدن اندیشه‌های آزادیخواهی، عدالت‌طلبی، برابری‌خواهی و تنظیم پایدار رابطه انسان با طبیعت نیز مبارزه می‌کنیم.

  • امپریالیسم

امپریالیسم که بمثابه تظاهر بارز تراکم و تمرکز سرمایه و تولید و ظهور انحصارهای بزرگ مالی در سالهای اولیه قرن بیستم بوجود آمد، بر سر تصاحب هر چه بیشتر بازارهای جدید فروش و سرمایه‌گذاری، مواد خام و نیروی کار ارزان، جهان را با انسان‌ها و ثروتهایش دوبار در آتش جنگی عالمگیر به خاکستر تبدیل کرد. سرمایۀ مالی و شرکت‌های فراملیتی به عنوان وجوه مشخصه امپریالیسم، اکنون نیز با ولع سیری‌ناپذیری تولیدات مادی و منابع کشورهای پیرامونی را می‌بلعند و با تحمیل سیاست فاجعه‌بار تعدیل ساختاری به این کشورها بحران ذاتی خود را نیز به آنها منتقل می‌کنند. ما با هر گونه زورگویی، سرکوبگری، جنگ افروزی و سلطه‌جویی امپریالیستی مخالفیم و علیه این مداخلات – به هر بهانه‌ای که باشد- مبارزه می‌کنیم.

  • جهانی‌شدن- جهانی‌سازی

«جهانی شدن» از مشخصات دوران کنونی است و می‌تواند ابعاد مختلف زندگی بشر و ‌کره‌زمین را تحت تاثیر قرار دهد؛ اما پروژه‌ای که امروزه در سطح جهان جاری است نه جهانی شدن، بلکه «جهانی سازی» تحمیلی با ویژگیهای امپریالیستی است. جهانی‌سازی فرایندی ارتجاعی و در عین حال تحریف شده از جهانی شدن می‌باشد. نئولیبرالیسم با در هم ریختن مرزهای «جهانی شدن» در پی آن است که منطقی بودن و ناگریزی «جهانی سازی» سرمایه‌داری را نتیجه بگیرد و آن را به‌عنوان واقعیت و الزام اجتماعی به جهانیان بقبولاند. نئولیبرالیسم و نو محافظه‌کاری، ایدئولوژی مدافع جهانی‌سازی سرمایه‌داری هستند. چهره دیگر جهانی‌سازی سرمایه‌داری و سیاست‌های نئولیبرالیستی – نو محافظه‌کار، آمریکایی شدن است. ما علیه این گرایش ارتجاعی مبارزه می‌کنیم.

  • همبستگی بین‌المللی کارگران

با شکل‌گیری سرمایه جهانی و درهم نوردیده شدن مرزهای ملی و تهاجم به طبقه کارگر در ابعاد جغرافیایی و ایدئولوژیک، قدرتهای امپریالیستی و انحصارهای سرمایه مالی بشریت را در داخل «نظم نوین جهانی» و «جهانی‌سازی» سرمایه‌داری تعریف می‌کنند. در چنین شرایطی تنها آلترناتیو جهانی‌سازی سرمایه‌داری، همبستگی بین‌المللی کارگران و زحمتکشان در چارچوب انترناسیونال کارگری جدید می‌باشد. ما پایبند اصل همبستگی بین‌المللی کارگران و زحمتکشان هستیم و میهن‌پرستی و همبستگی بین‌المللی با مبارزین راه رهایی طبقه کارگر و زحمتکشان از یوغ استثمار سرمایه را پیوندی جداناپذیر از همدیگر می‌دانیم.

  • برابری و عدالت

برابری و عدالت، شاخص‏ترین ارزش پیروان سوسیالیسم علمی و انقلابی می‌باشد. ما بر توزیع عادلانه ثروت و تحقق عدالت برای همه مردم و بویژه زحمتکشان جامعه تأکید داریم. بر این باوریم که اشکال مختلف لیبرالیسم اقتصادی به تشدید نابرابری، تبعیضات و شکاف طبقاتی در جامعه منجر می‌گردد. ما برابری و عدالت را از تامین حقوق دمکراتیک زنـان، جوانان، ملیت‌ها، گروه‌های قومی و مذهبی و نهادهای مدنی مردم جدا نمی‌دانیم.

  • صلح

سرمایه‌داری برای سلطه بر جهان، دنیا را نظامی کرده است. میلیتاریسم امپریالیستی به مثابه بازوی مسلح «جهانی‌سازی سرمایه‌داری» عملکرد سیستماتیک و هدفمندی یافته و مقاومت در مقابل «جهانی‌سازی» نهایتاً با جنگ از طرف امپریالیستها روبرو می‌شود. از سوی دیگر کارتل‌های اسلحه بمثابه بخشی از نظم سرمایه‌داری، برای فروش سلاح محتاج جنگ و یا فضای تشنج‌اند. رفتار جنگ‌طلبانه قدرتهای ارتجاعی منطقه‌ای در نقاط مختلف جهان در ایجاد جنگ و تنش‌های منطقه‌ای نیز سودرسان امپریالیسم در این راستاست. بنابر این، صلح‌ در مقیاس‌ ملی‌ و بین‌المللی‌ خواست‌ بزرگ‌ انسان‏ها و لازمه فراهم شدن شرایط شایسته زندگی انسانی برای بشریت است‌. ما تلاش‌ جهانی در تامین صلح را ارج می‌نهیم و خواهان صلح پایدار جهانی، زدایش جنگ از حیات بشری، خلع سلاح همگانی، لغو پیمانهای نظامی و توقف تولید سلاحهای کشتار جمعی و هوشمند هستیم. ما بر این باوریم که دفاع پیگیر از استقلال کشور و منافع ملی با دفاع از مناسبات برابرانه و برادرانه میان همه ملل جهان پیوند ناگسستنی دارد.

  • دمکراسی و مدرنیته

دمکراسی از دستآوردهای بزرگ بشریت و نتیجه قرن‏ها تلاش فکری و عملی و بیش از همه حاصل جنبش‏های آزادیخواهانه، روشنگرانه و مبارزات کارگران، زنان و روشنفکران می‌باشد. تعمیق و تأمین مشارکت هرچه بیشتر مردم در حیات سیاسی و تحقق عدالت اجتماعی ضامن دوام و پویایی دمکراسی خواهد بود. ما قدرت را ناشی از اراده و انتخاب‌ آزادانه مردم‌ می‌دانیم و ضمن دفاع از آن، خواهان گسترش و تعمیق دمکراسی مشارکتی، مستقیم و اجتماعی هستیم. به باور ما، مدرنیته نیز تلاشی بر خاتمه دادن به فشارهای اجتماعی بر مردم و توسعه همه جانبه؛ تلاشی انتقادی به وضع موجود و دگردیسی مستمر در روابط اجتماعی برای تغییر جهان است. از این‌رو پیکار برای‌ آزادی و برابری‌ در دفاع از مدرنیته و نوسازی همه جانبه و همگون فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مبتنی بر آزادی، دمکراسی، سکولاریسم، عدالت اجتماعی و حفظ محیط زیست و‌ جدایی‌ دین‌ از دولت، تجلی می‌یابد‌‌.

  • محیط زیست

سرمایه‌داری جهانی شده و نئولیبرالی با تهاجم سودجویانه به تمامی عرصه‌های محیط زیست انسان‌ها بر روی کره زمین، حیات بشر و موجودات دیگر زیستکره را با خطر نابودی جدی روبرو ساخته است. بهره‌برداری‌ غارتگرانه‌ از منابع‌ طبیعی زیستکره با هدف تامین عرصه‌های جدید سودآور، از ماهیت نظام سرمایه‌داری ناشی می‌شود و تبعات ویرانگر آن امروزه گریبانگیر بشریت شده است.  حفاظت از محیط زیست، پایدارسازی منابع زیستی و تضمین سهم آیندگان از این منابع به یکی از اهداف‌‌ بزرگ بشریت تبدیل شده و برای تحقق آن همبستگی بین‌‌المللی در دفاع از محیط زیست را در دستور جامعه جهانی قرار داده است. ما خود را در صف ملی و بین‌المللی مبارزه با بهره‌کشی غارتگرانه و ناپایدار از منابع انسانی و طبیعی کره زمین، می‌بینیم.

  1. زنان

رژیم دینی حاکم بر ایران در طول عمر بیش از چهار دهه‌ای خود نشان داده که یکی از ارتجاعی‌ترین رژیمها در تحمیل هنجارها و قوانین ضد زن می‌باشد. قوانین مدنی این رژیم بویژه در ارتباط با نهاد خانواده، نمونه بارز نابرابری میان زن و مرد و محدودیتهای اجتماعی و فرهنگی اعمال شده بر زنان یکی از اصلی‌ترین اجزای نظم دینی حاکم شده بر جامعه ایران هست. ما برای رفع ستم جنسیتی و کسب برابری حقوق زنان و مردان کشورمان مبارزه و از مطالبات کوشندگان برابر حقوقی جنسیتی حمایت می‌کنیم؛ چرا که معتقدیم سخن گفتن از دمکراسی، برابری اقتصادی و عدالت اجتماعی، بدون‌ تامین برابر حقوقی زنان و مردان در تمامی عرصه‌ها بیهوده خواهد بود.

  1. جوانان

جوانان نیروی محرکۀ عرصۀ تولید، علم، پژوهش، هنر، ورزش و سیاست هستند و اکثریت جامعۀ ما را تشکیل می‏دهند. ما معتقدیم، عدم اهتمام حکومت در پرورش جوانانی شاداب و پرطراوات، با فرهنگ، امیدوار و دارای روحیه فداکاری، وظیفه نیروهای سیاسی دمکرات، بویژه نیروهای چپ را در پرداختن به این موضوع دو چندان نموده است.

  1. ملیت‌ها و اقوام

«ستم ملی» واقعیت انکارناپذیر کشور کثیرالملله ایران و «مسئله ملی» مسئله جدی، عمومی و سراسری جنبش ضد استبدادی و ضد ارتجاعی مردم ایران می‌باشد. شوونیسم و ستم بر ملیتها و گروههای اتنیکی کشور، از اجزای ایدئولوژی دولتی رژیم اسلامی حاکم بر ایران است. این رژیم به خاطر شوونیسم به ارث برده از رژیم پیشین، ناقض حقوق ملیتها و گروههای قومی و فرهنگی کشور و مجری سیاستهای مبتنی بر تبعیض و تمرکزگرایی افراطی می‌باشد.

ما حق ملیتهای ایران در تعیین آزادانه سرنوشت خود را به رسمیت می‌شناسیم و از تامین حقوق فرهنگی و دموکراتیک دیگر گروه‌های قومی فرهنگی کشور دفاع می‌کنیم. ما، ایجاد ایرانی آباد، آزاد، دمکراتیک و فدرال را به سود ملیت‌های بلوچ، آذربایجانی، ترکمن، عرب، کرد و کل مردمان کشور می‌دانیم و معتقدیم، دفاع از برابر حقوقی ملی یکی از پیش شرط‌های دفاع از آزادی و عدالت است‌ و باید جزو وظایف برنامه‌ای سازمان‌های سراسری چپ قرار بگیرد.

https://akhbar-rooz.com/?p=118336 لينک کوتاه

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest

4 نظرات
تازه‌ترین
قدیمی‌ترین بیشترین رأی
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
Syros
Syros
2 سال قبل

چرا امکان دانلود قرار نمی‌دهید ؟ آیا ادامه انتشار این نشریه در سایت شما خواهد بود ، یا خودش مستقلاً دارای آدرس است ؟

خواننده
خواننده
2 سال قبل
پاسخ به  اخبار روز

سلام. من از بسیاری شنیده ام که در پیدا کردن متن کامل دچار مشکل اند. لطفا لینک پی دی اف نشریه را در جایی قرار دهید که خواننده علاقمند بتواند بدون مشکل پیدایش کند. ممنون

خبر اول سايت

آخرين مطالب سايت

مطالب پربيننده روز


4
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x