روز چهارشنبه ۶ مردادماه ۱۴۰۰ طرح “صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی” از سوی نمایندگان مجلس به کمیسیون ویژه ارجاع داده شد. طبق این طرح قرار است که سرویس‌های خدمات دهنده اینترنتی مانند گوگل، اینستاگرام و واتس‌اپ و … فیلتر شده و یک مونیتورینگ و محدویت حساب شده روی سطح ارتباطات مردم با هم، چه در داخل و چه در خارج از ایران را اعمال کند.
طرحی که مهره‌ها و شخصیت‌های رژیم تاثیرات “ویرانگر” آنرا بر حیات جمهوری اسلامی هشدار می‌دهند. هشدارهایی چون “اینترنت را قطع کنید تا راهی جز ریختن در خیابان برای مردم باقی نماند” یا “ضامن نارنجک را نکشید” از طرف یکی از نمایندگان مجلس و فرمانده قرارگاه سایبری سپاه، بیان هراس ماشین سرکوب، از مجلس تا سپاه است.
واقعیت اینست که کفه سیاسی ترازو در ایران، از دیماه ۹۶ به این سو، روز به روز با بیداری مردم و با تکان خوردن غول طبقه کارگر در صحن جامعه کاملا تغییر کرده است. بویژه بعد از گذشت بیش از یکماه از اعتصابات وسیع کارگری در بخش‌های کلیدی مانند صنعت نفت و هفت‌تپه و به دنبال خیزش اخیر مردم خوزستان و موج همبستگی سراسری مردم ایران با این خیزش، بحران دامن‌گیر حاکمیت، عمیق‌تر و بغرنج تر و شکاف و چنددستگی در بالا شدیدتر شده است. باید منتظر سرباز کردن تشتت و اختلافات بیشتری در بالای حاکمیت بود. این داستان بن‌بستی است که این نظام از اقتصاد تا سیاست و ایدٸولوژی و فرهنگ و اداره امور جامعه به آن دچار شده است. این نظام با هر دو جناح آن و با تمام متعلقات آن، نه فقط از نقطه نظر مردم ایران فاقد یک روز ماندن در مسند حاکمیت است، بلکه در امر حاکمیت کردن و تقابل با جنبش آزادیخواهانه مردم در ایران هم ناتوان و مستاصل است.
جامعه به تنگ آمده ایران، طبقه کارگر آگاه و متوقع آن، کمونیست‌ها و سوسیالیست‌هایی که سطح مبارزات امروز در جامعه را به هم بافته‌اند و صف گسترده اعتراضات مردم را آبدیده و متشکل می‌کنند، حاکمیت را در این شرایط بحرانی مجبور به آزمایش کودتای اینترنتی علیه مردم کرده است. رهبران سوسیالیستی که آلترناتیو “اداره شورایی جامعه” را به اهتزاز درآورده‌اند و حلقه محاصره را روز به روز بر جمهوری اسلامی تنگ‌تر کرده‌اند، بن‌بست لاعلاج این نظام را هم تشدید کرده‌اند. پارادوکسی که امروز جمهوری اسلامی در آن گیر کرده است اینست که: باز گذاشتن اینترنت و شبح “سرنگونی” در منازل سران نظام همان، و بستن اینترنت و راه ارتباط و “کشیدن ضامن نارنجک” و باز کردن راه خیزش‌های مردمی و زمین لرزه‌های بعدی همان!
مردم آزادیخواه!
سیاست نظام برای قطع ارتباط با هم را باید به شکست کشاند. با متشکل شدن و متحد شدن در شوراهای مردمی در محلات زیست و کار می‌توان ادامه مبارزه و حفظ ارتباطات سراسری در مبارزه را نه فقط تضمین کرد، بلکه آنرا به سطح به مراتب عالی‌تر و سازمان‌یافته‌تری از نبرد علیه جمهوری اسلامی کشاند؛ محلات زیست و کار را باید به محلات تصمیم‌گیری زنده و حی‌وحاضر مردم در مورد چند و چون اداره امور زندگی در شهرها تبدیل کرد. هیچ نیرویی قادر به محدود کردن و از میان بدر کردن ارگان‌های اعمال قدرت مستقیم مردم نیست؛ هیچ قدرتی نمی‌تواند مکانیسم زنده و پویای ارتباطات توسط مجامع عمومی و شوراهای مردمی را مسدود کند.
“طرح صیانت” نشانه و شاخص دوران جدیدی در تلاش برای متحد کردن و سراسری کردن جنبش آزدیخواهانه مردم است. رهبران و دست‌اندرکاران مبارزات اجتماعی مردم باید هرچه زودتر دست بکار ساختن ابزارها و مکانیسم‌هایی در محل شوند که در صورت هر تعرضی از طرف حاکمیت، تضمین می‌کنند که کوره مبارزات مردم در پایین داغ و متشکل می‌ماند.
حزب حکمتیست (خط رسمی) شما را به تشکیل و برپایی شوراهای مردمی جهت مقابله امروز با جمهوری اسلامی با هدف تضمین پیروزی جنبش‌مان برای “آزادی، رفاه و اداره شورایی” فرا می‌خواند!
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۳ اوت ۲۰۲۱
