آگاهی یافتیم که دوست و یار دیرین ما، فرهاد عاصمی، پزشک و مبارز سیاسی توده ای پس از تحمل سالیان دراز بیماری در یازدهم سپتامبر در آلمان درگذشت.
فرهاد عاصمی از همان دوران کودکی با مبارزات سیاسی آشنا شد. خانه ی پدری او در تهران محل برگزاری همایش های حزبی دوران مبارزات علنی حزب توده ی ایران در سال های بیست بود. فرهاد عاصمی در دوران تحصیل فعالانه در مبارزات دانش آموزی، توزیع اعلامیه های شورای صلح ایران شرکت می کرد. او پس از مسافرت به آلمان برای تحصیل در رشته ی پزشکی در مبارزات دانشجویی علیه رژیم شاه شرکت کرد و به تدریج به یکی از سازماندهان دانشجویان توده ای در این کشور تبدیل شد.
فرهاد عاصمی در سال های اواخر دهه ی چهل و پنجاه شمسی، با گسترش فعالیت های مخفی حزب توده ایران در درون کشور، دست به کار کمک رسانی به این فعالیت ها گردید و دیری نگذشت که به یکی از فعالان اصلی آن تبدیل شد. تهیه و ارسال مخفی نشریه های حزبی به ایران، در کنار کار شغلی بعنوان یک آسیب شناس، یکی از پهنه های کنشگری او بود.
فرهاد عاصمی پس از پیروزی انقلاب عازم ایران شد. در ابتدا او را می شد در کانون گفت و شنود های پرشور و پر شمار دانشگاه تهران سراغ گرفت. او سپس برای سازماندهی فعالیت های حزبی به استان مازندران اعزام شد. با پیچیده تر شدن اوضاع سیاسی در ایران فرهاد عاصمی به خارج از کشور آمد و ماموریت تدارک از سرگیری فعالیت گسترده حزبی در خارج از کشور را به عهده گرفت. زمینه چینی برای انتشار نشریه “راه توده” از جمله این وظایف بود که به عهده او گذاشته شده بود.
فرهاد عاصمی، که در پلنوم وسیع هفدهم کمیته مرکزی حزب توده ایران ـ که این بار نیز در خانه ی پدری او برگزار گردید ـ، به عضویت مشاور کمیته مرکزی حزب توده ایران برگزیده شده بود، در کنار تجدید سازماندهی سازمان های خارج از کشور حزب توده ایران، انتشار مرتب نشریه “راه توده” را مرکز توجه فعالیت های سیاسی خود قرار داد. پس از دستگیری رهبران حزب توده ایران در تهران و منع فعالیت حزب در ایران، این نشریه به تنها بلندگوی تبلیغاتی حزب برای افشای جنایاتی درآمد که در حق یکی از وفادارترین نیروهای سیاسی به انقلاب بهمن ۵۷ صورت می گرفت.
پس از یورش به حزب و بازسازی رهبری حزب در پلنوم هجدهم و کنفرانس ملی، فرهاد عاصمی به عنوان عضو کمیته مرکزی بتدریج به دلیل برخی اختلاف نظرهای سیاسی و سازمانی از فعالیت های حزبی کنار گذاشته شد. این عمل نه تنها او را از ادامه فعالیت سیاسی باز نداشت، بلکه حتی با مبتلا بودن به بیماری سخت و جانکاه و با صرف انرژی فراوان به فعالیت ادامه داد.
او هیچگاه، حتی در آخرین روزهای زندگی با بیرون ماندن از صفوف حزبی که با آن بزرگ شده بود سر آشتی نداشت و از هر فرصتی استفاده می کرد تا به فعالیت های سازمانی خود بازگردد.
از این راه، ما جمعی از دوستان و یاران دیرین دکتر فرهاد عاصمی، مراتب همدردی خود را به خانواده و هم اندیشانش ابراز می داریم. یادش گرامی باد.
فریده فرید تنکابنی، مریم سطوت، مهدی فتاح پور، داریوش یوسفی، منوچهر رحیمی دوگاهی، سعید الموتی، مجید بیات، محمد صادق علی اصغری، سهیل کشاورز، سیاوش قائنی، محسن بابایی، مسعود مردوخی، داریوش پارسا، اسدالله کشتمند، علی صمد، ویگن کشیش زاده، واهیک کشیش زاده، بهروز مطلب زاده، امیر رحمانیان، توفیق سهرابی، فرهاد فرجاد، منوچهر نوروزیان، حمید عمرانی، بیژن پور بهنام، فرهاد سارایی، جمشید خون جوش.
