این روزها در گرماگرم قیام و خونفشانی ملت ایران, متاسفانه عده ای تلاش دارند تا با پیش کشیدن بحث های انحرافی اذهان جامعه را مشوش کرده و از تمرکز بر روی دشمن اصلی باز دارند, تا بار دیگر انقلاب و فداکاری و جانفشانی مردم ما به مسیر انحرافی برده شود و مجددا دیکتاتوری در لباسی دیگر و در شکلی دیگر حاکم گردد و انقلاب را بر سر صاحبان ان خراب کنند.
عده ای به قیام کنندگان نصیحت و رهنمود پرهیز از خشونت می دهند, باید ابتدا پرسید خشونت را چه کسی دارد اعمال می کند؟ در این میان ابتدا باید مشخص کرد چه کسی جلاد و کدام قربانی است؟
هدف این نصیحتگران در واقع جابجا کردن جای جلاد و قربانی با یک ترفند و فریبکاری است و در خوشبینانه ترین حالت محصول ایستادن در یک فاصله برابر بین جانی و قربانی است, که در هر حال نتیجه ان در خدمت جنایتکاران می باشد.
ملایان از ابتدای شروع اعتراضات و به خیابان امدن مردم کلیه ارتباطات اینترنتی را بطور کامل قطع کردند, هدف از این اقدام البته محاصره و ایزولاسیون انقلابیون و جلوگیری از هر گونه امکان پوشش رسانه ای وقایع اعتراضات بود.
اقدامات ایزوله کردن قیام کنندگان تنها به قطع ارتباطات اینترنتی محدود نشد, بلکه مطبوعات داخل کشور را هم شامل شد و مطبوعات داخلی البته با دستور حکومتی ابتدا در برابر رویدادها باید سکوت می کردند و اخبار قیام را پوشش نمیدادند, این موضوع حتی به برنامه های صدا و سیما هم تعمیم یافت به طوری که صدای بسیاری از هموطنان از یک بام و دو هوایی صدا و سیما در امد و می گفتند که از خیابانها صدای گلوله می اید و ملت را می کشند ولی صدا و سیما موسیقی کلاسیک پخش می کند!
جالب توجه این که رژیم ملایان تنها به عدم پوشش وقایع قیام اکتفا نکرد, بلکه در راستای شیطان سازی مخالفان, به مطبوعات داخلی خط داد که فقط اجازه دارند اماکن اتش گرفته, بانک های سوخته و ماشین های منهدم شده را منعکس کنند, این کار هدفی جز زدن برچسب خشونتگری و اشوب طلبی به انقلابیون را دنبال نمی کند.
در طی قیام, مردم به جان امده ایران یکی از بزرگترین و گسترده ترین سانسورها را تجربه کردند و بزرگترین فریب افکار عمومی جهان از سوی یک حاکمیت در تاریخ معاصر صورت گرفته است.
بنابراین قطع پوشش اینترنتی جدای از این که امکان اطلاع رسانی را از نیروهای انقلابی گرفته است, بلکه بعنوان افراد خشونت طلب و خرابکار نیز شناخته خواهند شد, علاوه بر این ملایان با فریب افکار عمومی جهان پرتلفات ترین اعتراض های ایران در دهه اخیر را امری نه تنها عادی, بلکه خود را قربانی خشونت عده ای اشوبگر معرفی کنند.
این حضرات نصیحت کننده که نسبت به استفاده از خشونت به قیام کنندگان هشدار میدهند کجا بودند وقتی که دختر خیابان انقلاب را نیروی انتظامی از بالای سکو به پایین پرتاب کرد و دختر بیچاره را با پای مجروح با خود بردند و بازداشت کردند؟!
این حضرات نصیحت کننده روزی که ستار بهشتی کارگر وبلاگنویس را در زیر شکنجه به طرز ناجوانمردانه ای به شهادت رساندند و مادر پیرش را تا همین امروز داغدار و سیاهپوش کردند کجا بودند؟!
چی میشه که عده ای در مملکتی که ۱۴ فعال سیاسی و مدنی که در صلح امیز ترین روش و فقط با نوشتن نامه ای به خامنه ای خواستار کناره گیری ابرومندانه او می شوند را به زندان می اندازند, در تشخیص سرکوبگر و قربانی دچار اشتباه می شوند؟
چهل سال است که در کشورما چرخه کشتار و سرکوب و حذف دگر اندیشان لحظه ای از چرخش باز نایستاده است.
در جهنم اخوندها علاوه بر کشتار روزمره که در چهل سال حاکمیت ملایان هیچگاه تعطیل نشده است, چندین فقره نسل کشی و قتل عام نیز صورت گرفته است مانند:
– قتل عام و کشتار دهه شصت.
– قتل عام و نسل کشی سال ۶۷٫
– قتل عام و کشتارهای زندان کهریزک بعد از وقایع سال ۸۸٫
اتهام خشونت به مردمی که عاشق ازادی, دمکراسی و حقوق بشر هستند بی شک ناجوانمردانه ترین اتهام است.
ولی همه این تلاش های مذبوحانه قطعا نخواهد توانست حقیقت انچه در ایران تحت حاکمیت ملایان می گذرد را از دید انسانهای جویای حقیقت و تشنه عدالت مخفی کند.
ریشه این اتهامات البته نه در عشق به عدم خشونت و مسالمت جویی, بلکه دقیقا ریشه در اندیشه کاسبکارانه و همسو با ملایان دارد, که از هر گونه تغییر هراس دارد. چنین اندیشه ای بی شک جدی ترین همدست ملایان سرکوبگر و جنایتکار است و منافع خود را در حفظ وضع موجود و ادامه کشتار و سرکوب و بی عدالتی می بیند.
کاوه ال حمودی
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت