پژوهشگران استرالیایی یک شیء عجیب و چرخان را در کهکشان راه شیری کشف کرده‌اند که با هرچیزی که ستاره شناسان تا به حال دیده‌اند، متفاوت است.
بر اساس گزارشی که در در آخرین نسخه مجله نیچر منتشر شده است، این شیء در هر ساعت سه‌بار حجم بزرگی از انرژی رادیویی را در فضا منتشر می‌کند.
به گزارش یورو نیوز، این جرم آسمانی در جریان مطالعات یک دانشجو برای تکمیل پایان نامه‌اش کشف شده و از آن زمان نیز فعالیت‌هایش با یک تلسکوپ از سوی یک تیم تحقیقاتی مستقر در غرب استرالیا زیر نظر است.
به گفته ناتاشا هارلی-والکر، اختذرشناس دانشگاه‌های کمبریج و بریستول بریتانیا که اکنون در استرالیا است و رهبری این تیم تحقیق را برعهده دارد، این شیء عجیب بطور دقیق هر ۱۸.۱۸ دقیقه یک بار شروع به آزاد کردن انرژی‌های رادیویی می‌کند.
اگرچه اجرام آسمانی دیگری نیز در جهان وجود دارند که روشن و خاموش می‌شوند، اما به گفته دکتر هارلی-والکر تاکنون هرگز فرکانس منظم ۱۸.۱۸ دقیقه دیده نشده است.
تیم تحقیق اکنون در تلاش است به کمک داده‌های جمع آوری و ثبت شده، به درک بهتری از این شیء برسد. آنها تا این مرحله دریافته‌اند که این شیء در فاصله‌ای حدود ۴ هزار سال نوری از زمین قرار دارد، بسیار روشن و دارای یک میدان مغناطیسی بسیار قوی است.
با این وجود هنوز پرسش‌های بی‌پاسخ زیادی وجود دارد.
ناتاشا هارلی-والکر می‌گوید: «اگر تمام محاسبات ریاضی لازم را انجام دهید، متوجه خواهید شد که این شیء نمی‌تواند قدرت کافی برای تولید این میزان از انرژی رادیویی آنهم هر ۲۰ دقیقه یک بار را داشته باشد و چنین چیزی ممکن نیست.»
به گمان پژوهشگران، احتمالا آنچه یافته‌اند با تئوری «دوره مغنایسی فوق العاده طولانی» مطابقت دارد؛ چیزی که از لحاظ نظری می‌تواند وجود داشته باشد ولی در عمل هرگز دیده نشده است.
این شیء همچنین می‌تواند یک کوتوله سفید باشد که در واقع بقایای یک ستاره رو به افول است.
با این وجود ناتاشا هارلی-والکر می‌گوید: «حتی به عنوان یک کوتوله سفید نیز این شیء یک چیز کاملا غیرمعمول است. تا کنون یک کوتوله سفید تَپ‌اختر شناسایی شده و این شیء بسیار بزرگتر از آن است.»
تَپ‌اخترها (Pulsar) اجرامی آسمانی احتمالا از نوع ستاره‌های نوترونی چرخان هستند که به طور منظم و مداوم پالس‌هایی از امواج رادیویی و دیگر تابش‌های الکترومغناطیسی را منتشر می‌کنند.
دکتر هارلی‌والکر در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است این سیگنال‌های رادیویی قدرتمند و پیاپی در فضا از سوی چیزی مانند شکل دیگری از حیات منتشر شوند، می‌گوید: «من نگران این موضوع نیز بودم که شاید آنها بیگانگان باشند. اما ما موفق شدیم که این سیگنال‌ها را به کمک طیف گسترده‌ای از فرکانس‌ها مطالعه کنیم و به این نتیجه رسیدیم که این پالس‌ها یک فرایند طبیعی هستند و نه سیگنال‌هایی مصنوعی.»
