کانال تلگرامی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران نوشته ای از معلم و فعال صنفی، عبدالرضا امانی‌فر منتشر کرده است. وی در این نوشتار به موقعیت کنونی جنبش معلمان پرداخته و نوشته است که جنبش معلمان از نان عبور می‌کند و عدالت و آزادی را هدف می‌گیرد. ویژگی این جنبش آن است که ریشه در خواسته‌های واقعی و اصیل قشری است که از یک‌سو به خواسته‌های زحمت‌کشان و به فقرکشیده‌های جامعه پیوند می‌خورد که نانشان را با زحمت و کار یدی و عرق جبین بدست می‌آورند. این ویژگی، ما معلمان را هم‌سرنوشت با کارگران، کولبران و دیگر اقشار پایین‌دست اقتصادی قرار می‌دهد.
متن کامل این نوشته در زیر آمده است:
جنبش معلمان پرچمدار تغییر
۱- جنبش معلمان از نان عبور می‌کند و عدالت و آزادی را هدف می‌گیرد. ویژگی این جنبش آن است که ریشه در خواسته‌های واقعی و اصیل قشری است که از یک‌سو به خواسته‌های زحمت‌کشان و به فقرکشیده‌های جامعه پیوند می‌خورد که نانشان را با زحمت و کار یدی و عرق جبین بدست می‌آورند. این ویژگی، ما معلمان را هم‌سرنوشت با کارگران، کولبران و دیگر اقشار پایین‌دست اقتصادی قرار می‌دهد و هم‌صدا با آنها توزیع عادلانه ثروت را – و در واقع نان را – فریاد می‌زند و از سوی دیگر به دلیل سویه قلم‌به‌دستی و ارتباط با علم و دانش، همراه تمامی آزادی‌خواهان طلب آزادی اندیشه و رشد آگاهی در جامعه می‌کند. به عبارت دیگر، این جنبش نان و آزادی را به هم پیوند می‌دهد و عدالت و آزادی را به هم گره می‌زند.
۲- این جنبش به دلیل ماهیت زیست معلمی، خواسته‌هایش از معیشت خویش فراتر می‌رود و رفاه عمومی و پیشرفت دانش‌آموز را منفک از هم نمی‌داند و بنابراین همراه و هم‌سنگ خواسته‌های معیشتی خویش، کیفیت نظام آموزشی و آموزش رایگان و باکیفیت که حق همه فرزندان این مرزوبوم است را پیش می‌کشد و از خودخواهی‌های یک قشر عبور می‌کند و پیشرفت آینده کشور را مطالبه می‌کند.
۳- وسعت و گستره این جنبش چنان فراگیر است که می‌تواند الگویی برای اقشار دیگر اجتماعی باشد. ما در اواسط شهریور با تجمع در ۵ شهر کشور شروع کردیم و در اواخر شهریور به بیش از ۴۰ شهر کشور این تجمعات را گسترش دادیم. در مهرماه تعداد شهرهایی که تجمعات اعتراضی معلمان در آنها شکل گرفت از مرز ۵۰ عبور کرد. در آبان ماه بیش از ۷۰ شهر کشور شاهد تجمعات اعتراضی معلمان بودند. ۱۱ آذر ۹۰ شهر، ۲۲ آذر بیش از ۱۰۰ شهر، ۲ دیماه بیش از ۱۱۰ شهر و ۲۳ دیماه بیش از ۱۱۶ شهر به این جنبش پیوستند.
این وسعت و فزونی روزافزون می‌تواند امیدی نو و خونی تازه در شریان‌های اجتماع ایجاد کند که کرده است.
دیروز ۹ بهمن پرستاران در شهرهای تهران، یاسوج، ایلام، مشهد، شیراز، پلدختر و چند شهر دیگر تجمعات اعتراضی داشتند و شعار “از وعده‌ها خسته‌ایم” و “تبدبل وضعیت حق ماست، حاصل دسترنج ماست” سر دادند. شکل اعتراض و شعارهای آن چقدر شبیه تجمعات ما و شعارهای ماست. در واقع، شبیه الگویی است که ما در این چند ماه برای جامعه ارائه داده‌ایم.
۴- گسترش روزافزون تحصن‌ها و تجمعات اعتراضی نشان می‌دهد که ترس و بی‌تفاوتی و بی‌انگیزگی هر روز بیشتر رنگ می‌بازند و در بدنه خاموش آموزش و پرورش نیز تحرکی ایجاد می‌کند. تحصن درون مدرسه که از دیروز شروع شده تا امروز هر ساعت گسترش بیشتری یافته است و در فضاهای عمومی همراهی خانواده‌ها را به همراه آورده است. و این مصداق این سخن است که “همه‌اش که نباید ترسید، راه که بیفتیم ترسمان می‌ریزد.
۵- عمق جنبش معلمان را می‌توان در میزان هزینه‌ای که تا کنون داده‌اند نیز سنجید. اسماعیل عبدی،محمود بهشتی لنگرودی، رسول بداقی، هاشم خواستار، مهدی فتحی، محمد حبیبی، محسن عمرانی، جعفر ابراهیمی، امانج امینی، پیروز نامی و ده‌ها معلم زندان‌رفته و زندانی و اخراجی نشان از همت این قشر فرهیخته است که عزم جزم کرده‌اند که طرحی نو دراندازند. این همه هزینه نشان‌دهنده این است که امروز معلمان پیش‌قراول آزادی و آزادگی و عدالتند و جنبش آنها پرچمدار تغییر شرایط و وضع موجود.
این چند نکته فقط اشاره‌ای است مختصر از ابعاد مختلف جنبشی که ما معلمان شروع کرده‌ایم و می‌رویم که آینده‌ای بهتر را برای خومان و دانش‌آموزانمان و جامعه‌مان رقم بزنیم.
امیدوارم که برای فردا همت بیشتری کنیم و در گسترش هرچه بیشتر این نهضت سهیم شویم.
وعده ما فردا صبح ساعت ده
یازدهم بهمن سال ۱۴۰۰
باشد که این روز در خاطره‌ها بماند.
