جمعی از فعالان مترقی عرب اهواز (عاتق): یکشنبه خونین، روزی که در حافظه این ملت مبارز و اصیل حک شده است. روزی که یاد آن از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. روزی که نمایانگر راه مبارزاتی طولانی و فداکاری برای آزادی، استقلال، رهایی از سلطه گری و حق تعیین سرنوشت است.
همانا روز یکشنبه ۳۰ ژانویه ۱۹۷۲ است که به قتل عام “یکشنبه خونین” معروف شد و صفحه سیاهی از تاریخ درگیری های خونین در ایرلند شمالی در جریان بود. در این روز، ۱۳ تظاهرکننده غیرنظامی ایرلندی کشته و بیش از ۱۵ نفر زخمی شدند، پس از آنکه نیروهای ارتش بریتانیا به روی تظاهرکنندگان مسالمت آمیز معترض به حکمرانی بریتانیا که خواستار حقوق مدنی بودند، در منطقه عمدتاً کاتولیک “لندن دری” آتش گشودند. این وقایع در پس زمینه تبعیض علیه اقلیت کاتولیک ایرلند در زمینه مسکن، اشتغال و تحصیل به نفع پروتستان های وفادار به بریتانیا رخ داد.
به مناسبت پنجاهمین سالگرد این کشتار، شهروندان ایرلند شمالی روز یکشنبه با حضور خانواده ها و بستگان قربانیان و شخصیت های سیاسی شناخته شده از جمله نخست وزیر جمهوری ایرلند جنوبی، واعضای حزب شین فین (Sinn Fein)، شاخه سیاسی ارتش جمهوری خواه ایرلند، یاد و خاطره این رویداد خونین را گرامی داشتند. در این مراسم اسامی قربانیان یکایک همراه با نوازش موسیقی غمگین میهنی و با نثار تاج های گل دور تصاویر قربانیان در بنای یادبودی که ۴۸ سال پیش به یاد قربانیان برپا شده بود، قرائت شد. این مراسم به طور زنده توسط شبکه های تلویزیونی بین المللی بریتانیا و ایرلند مانند بی بی سی و اسکای نیوز پخش گردید.
این صحنه خاطره قربانیان اعدام ها و کشتارهای بیش از چهار دهه از عمر جمهوری اسلامی و تلاش رژیم برای فراموشی و محو و یا توجیه و حتی انکار آن را در خاطر شهروندان عرب اهوازی و سایر ایرانیان زنده می کند. و همچنین منعکس کننده تضاد فاحش بین نحوه برخورد ملت ها، جوامع و رژیم های شفاف تر و بازتر مانند بریتانیا، و دیگر رژیم های خودکامه و بسته مانند ایران، با گذشته تلخ و تاریک خود برای عبرت گرفتن از تاریخ برای آشتی، درک متقابل و به رسمیت شناختن حقوق مشروع ملتها و منافع متقابل است.
کشتار چهارشنبه سیاه خرداد ماه ۱۳۵۸ که در شهر محمره (خرمشهر) رخ داده بود از یاد نرفته است. در آن روز صدها نفر غیر نظامی و بی سلاح عرب کشته و زخمی شدند، آن روز در وجدان و حافظه مردم عرب و سایر شهروندان همچنان باقی است. کشتاری که رژیم هنوز آنرا به عنوان حمله ظالمانه خشونت آمیز علیه مردم به رسمیت نمی شناسد و قربانیان آنرا چیزی جز شمار اجسادی نمی بیند که شایسته مراسم تشییع مناسبی نیستند و خانواده های آنها حتی حق برگزاری مراسم ختم برای عزیزانشان را ندارند.
و این در مورد قربانیان سرکوب، اعدام‌های دسته جمعی و قتل‌عام هایی که در سایر استان‌ها و شهرهای ایران از نخستین روزهای استقرار جمهوری اسلامی در کردستان، آذربایجان، بلوچستان، ترکمنستان، تهران، شیراز، اصفهان، مشهد و غیره صورت گرفته است، صادق میباشد. از جمله بارزترین این رویدادهای خونین، اعدام های دسته جمعی زندانیان سیاسی تابستان ۶۷ است که طی آن هزاران زندانی از تمامی سازمان ها و جریان های سیاسی تصفیه و در گورهای دسته جمعی بی نام ونشان مدفون شدند. تا به امروز، بسیاری از خانواده های این قربانیان هنوز از محل دفن فرزندان خود و چرایی اعدام آنها بی اطلاع هستند. مقامات هنوز از ارائه اطلاعات در مورد تعداد واقعی قربانیان و محل دفن آنها خودداری می کنند.
رزیم برای بقای خود همواره از سیاست سرکوب وارعاب استفاده نموده است. در جریان تظاهرات وسیع مردم به تقلب در نتایج انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ و انتخاب احمدی نژاد، ده ها تظاهر کننده مسالمت آمیز جان خود را از دست دادند. قتل ندا آقا سلطان با شلیک مستقیم گلوله نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی، نمونه‌ای از کاربرد خشونت کم‌سابقه نیروهای امنیتی یک نظام سرکوبگر علیه مردم خود در جهان امروز، و دلیل دیگری بر ناچیز شمردن زندگی انسانها توسط جمهوری اسلامی است.
خشونت و سرکوب علیه شهروندان و اقشار محروم در سال‌های اخیر گسترش یافته است، همانطور که در سال گذشته در جریان قیام تشنگان در اقلیم اهواز که در آن حدود ۱۲ شهروند عرب کشته شدند، و همچنین در اعتراضات گسترده دو سال قبل از آن که در جریان آن بیش از دویست نفر در مناطق و استان های مختلف ایران جان باختند، شاهد بودیم.
در حالی که خانواده‌های قربانیان کشتار یکشنبه خونین در ایرلند توانستند علیه ارتش و دولت انگلیس در دادگاه شکایت کنند و موفق به واداشتن دولت به اقرار محکومیت این کشتار و عذرخواهی رسمی در پارلمان انگلیس توسط دیوید کامرون نخست وزیر سابق و بوریس جانسون نخست وزیر فعلی و دریافت غرامت میلیون ها پوند شدند، اما خانواده های قربانیان خشونت و کشتار در ایران، همچنان منتظر روزی هستند که عدالت در مورد آمرین وعاملین جنایات مرتکب شده علیه فرزندانشان اجرا شود.
فقدان مسئولیت قانونی، پاسخگویی قضایی و مصونیت از مجازات جزئی از خصلت و ویژگی های نظام جمهوری اسلامی شده است. از زمان استقرار رژیم تاکنون هیچ یک از مقامات، عناصر نیروی امنیتی و یا اعضای سپاه پاسداران به خاطر اعمال غیرقانونی و خشونت و کشتارها علیه تظاهرکنندگان مسالمت آمیز و زندانیان سیاسی به پای میز محاکمه کشیده نشده و پاسخگو نبوده اند. کما اینکه از مردم ایران به خاطر جنایاتی که در حق آنها مرتکب شده، عذرخواهی نشده است. نه تنها این، بلکه جنایتکاران و جلادان به خاطر اعمال جنایتکارانه خود مورد تکریم و پاداش قرار گرفته اند. گویا خون مردم ایران در نظام جمهوری اسلامی از خون سایر مردمان جهان، مانند ایرلند، کم ارزش تر است.
اما روزی فرا خواهد رسید که مردم تحت ستم ایران آنهایی را که در حقشان جنایت و ظلم کرده اند به دادگاه خواهند کشید. جنایاتی که علیه مردم مرتکب شده است یقینا نه فراموش و نه به مرور زمان محو خواهد شد، و در حافظه مردم حک خواهند ماند همانطور که “یکشنبه خونین” در خاطره مردم ایرلند حک شده است.
۲ فبروری ۲۰۲۲ – ۱۳ بهمن ۱۴۰۰
