در روز سه‌شنبه پنجم بهمن‌ماه جمع کثیری از کارگران و استادکاران ساختمانی از شهرها و استان‌های مختلف با تجمع مقابل مجلس نسبت به عدم رسیدگی به مطالبات خود دست به اعتراض زدند. حذف سهمیه بیمه کارگران ساختمانی و تایید نهایی اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی توسط نمایندگان مجلس و بیمه شدن تمامی کارگران و استادکاران ساختمانی که در نوبت بیمه هستند مهمترین خواسته کارگران است. علاوه بر این تجمع اعتراضی در تهران و تا آنجاییکه به کارگران ساختمانی استان کردستان مربوط میشود، تا کنون کانون انجمن های کارگران ساختمانی کردستان شامل انجمن های سنندج، سقز، بانه، مریوان و سرواباد، دهگلان، دیواندره، کامیاران، قروه و بیجار جلسات متعددی با دست اندرکاران دولتی از جمله مدیرکل اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی و مدیر کل سازمان تامین اجتماعی داشته و مسایل و مشکلات خود را با این مسئولان در میان گذاشته اند. در این جلسات علاوه بر مسایل و مشکلات عمومی کارگران ساختمانی در ایران، مسایل و مشکلاتِ مختصِ کارگران ساختمانی در استان کردستان نظیر شرایط خروج کارگران و استادکاران از مرز باشماق نیز مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است. برای آشنایی بیشتر با مشکلات کارگران ساختمانی در استان کردستان، اتحادیه آزاد کارگران ایران به سراغ میکائیل صدیقی، رئیس کانون انجمن‌های کارگران ساختمانی کردستان و نماینده این کانون، رفته که نظر شما خوانندگان عزیز را به مصاحبه‌ی مکتوبی که به این منظور انجام شده جلب میکنیم.
آقای صدیقی قبل از اینکه به سراغ مسایل و مشکلات کارگران ساختمانی استان کردستان برویم اجازه دهید به شما و همه کارگرانی که در تجمع با شکوه روز سه‌شنبه شرکت کردند خسته نباشید بگوییم. لطفا کمی راجع به این تجمع اعتراضی و اهم مطالباتتان که در این روز مطرح شد برای ما توضیح دهید.
میکائیل صدیقی: با درود بر شما. تجمع اعتراضی کارگران و استادکاران ساختمانی که در روز سه شنبه پنجم بهمن با فراخوان کانون انجمن های کشور به دلیل بی توجهی دولت و سازمان تامین اجتماعی در خصوص مطالبات این قشر از قبیل اصلاحیه بیمه کارگران ساختمانی و افزایش امار حوادث کار، بهرمندی کارگران ساختمانی از مشاغل سخت و زیان اور، لغو دستورالعمل های یک طرفه سازمان تامین اجتماعی بر علیه کارگران ساختمانی و مطالباتی دیگر برگزار گردید. البته یکی از مهمترین این درخواست‌ها بهرمندی کارگران ساختمانی از خدمات بیمه‌ای و درمانی بود که طبق ماده ۲۹ قانون اساسی دولت موظف است تمامی کارگران را بیمه کند، می باشد.
همانگونه که در بیانیه کانون انجمن های کارگران ساختمانی بیان شده است که نزدیک به دو سال است که کارگران ساختمانی از خدمات بیمه ای محروم هستند کارگرانی که با عرق خود قصرهای دولتیان و مسولین را می‌سازند ولی خود از کوچکترین خدماتی بی‌بهره هستند و به دلیل شرایط اقتصادی و بیکاری هر روز سفره این کارگران کوچک و کوچک‌تر میشود و حتی توان پرداخت حق بیمه خود را ندارند و باید دولت و مجلس جوابگوی خواست و مطالبات ما کارگران ساختمانی باشد.
از این رو تجمع اعتراضی جهت بیان مشکلات کارگران ساختمانی در جلوی مجلس از طرف کارگران ساختمانی برگزار گردید و مطمئناً اگر به خواست‌های خود نرسیم مجدداً این اعتراضات ادامه خواهد داشت.
لطفا کمی راجع به کانون انجمن‌های کارگران ساختمانی کردستان که شما بعنوان رئیس و نماینده این کانون هستید برای خوانندگانی که این مصاحبه را میخوانند توضیح دهید. این کانون در چه سالی تشکیل شده؟ چه تشکلاتی را در بر میگیرد؟ تعداد کارگران عضو این کانون چند نفر هستند و سیستم انتخابات در این کانون به چه شکلی هست؟
میکائیل صدیقی: کانون انجمن‌های کارگران ساختمانی در اصل به عنوان نماینده انجمن‌های عضو آن کانون در استان و در کشور فعالیت دارد. این کانون در سال ۹۵ با حضور ۵ انجمن از استان کردستان تشکیل گردید. تمامی اعضای کانون، انجمن‌های کارگران ساختمانی در استان کردستان هستند که اکنون با دارا بودن ۹ انجمن به عنوان عضو آن کانون و به نوعی به نمایندگی از ۵۰ هزار نفر کارگر عضو انجمن‌ها در استان فعالیت دارد.
انتخابات کانون، هر سه سال یک بار توسط اعضای هیأت مدیره‌های انجمن‌های شهرستان‌ها که نماینده کارگران آن شهرستان هستند برگزار می گردد و با انتخاباتی از میان اعضای هیأت مدیره، اعضای هیأت مدیره و بازرسین استان برای سه سال انتخاب می شوند و وظیفه پیگیری و هماهنگی میان انجمن‌ها در استان را دارد.
یکی از وظایف اصلی کانون استانی، هماهنگی و ایجاد اتحاد و همبستگی میان انجمن‌های هر استان می‌باشد.
کانون انجمن‌های کارگران ساختمانی با دارا بودن ۹ عضو انجمن با ۵۰ هزار نفر عضو بزرگترین تشکل کارگری از نظر اعضا در استان کردستان می‌باشد که می‌کوشد مشکلات اعضا را در سطح استان و کشور پیگیری نماید.
همانطوریکه در مقدمه این مصاحبه به آن اشاره شد، شما تا بحال چندین جلسه با مسئولان حکومتی داشته اید. لطفاً کمی راجع به مشکلات کارگران ساختمانی که در این جلسات مطرح شد برایمان بازگو کنید. شما چقدر از جلسات خود با دست اندرکاران دولتی خوشبین هستید؟
میکائیل صدیقی: بله بنا به وظیفه هر تشکلی جهت پیگیری مشکلات اعضا خود جلسات متعددی با سازمان‌ها و ادارات مرتبط برگزار شده است. بنا به اینکه مشکلات کارگران ساختمانی در سال‌های گذشته انباشته شده است مسئولیت سنگین‌تری جهت پذیرش و رفع این مشکلات بر دوش تشکلات کارگری می باشد.
مشکلاتی از قبیل به رسمیت شناختن تشکلات واقعی کارگران ساختمانی که نماینده واقعی و از بطن طبقه کارگر می‌باشد و موضوع مطالبات صنفی و اجتماعی کارگران ساختمانی از قبیل موضوع بیمه کارگران ساختمانی طبق ماده ۲۹ قانون اساسی، که دولت موظف است تمامی کارگران را بیمه کند و یا ماده ۵ سازمان تامین اجتماعی که متاسفانه این موضوع چند سالی متوقف بود که کارگران ساختمانی بتوانند از خدمات اجتماعی برخوردار باشند. یا مشکلاتی از قبیل شامل بودن مشاغل ساختمانی به سخت و زیان‌آور و یا بهرمندی کارگران ساختمانی از بیمه بیکاری، که ما معتقدیم باید به این خواسته‌های خود برسیم و حق طبیعی و صنفی هر کارگری می باشد.
شما در مصاحبه‌ای به اشتغال حدود ۳۶ هزار نفر در کردستان عراق و همچنین به برگزاری جلساتی میان انجمن‌های صنفی کارگران ساختمانی در کردستان ایران و سندیکای کارگری عراقی اشاره کرده‌اید. چه مسایلی در این جلسات مورد بحث قرار گرفت؟ لطفا کمی راجع به پدیده کارگران مهاجر و مشکلات پیش روی آنها برایمان توضیح دهید.
میکائیل صدیقی: بله سه جلسه با سندیکاهای کارگران ساختمانی کردستان عراق در دو سال گذشته داشته‌ایم که مشکلاتی از قبیل شرایط و وضعیت کارگرانی که در کردستان عراق مشغول به فعالیت بودند و یا عدم رعایت نکات ایمنی از طرف کارفرمایان و بحث حق و حقوق و دستمزد این کارگران جلساتی برگزار شده است و مطمئناً در آینده نیز این جلسات ادامه خواهد داشت.
ببینید در همه جای جهان بنا بر شرایط اقتصادی و منافع سرمایه‌داری و بی‌توجهی دولت‌ها به طبقه کارگر و قشر ضعیف جامعه، کارگر مهاجر داریم که بنا به شرایط اقتصادی مجبور به فعالیت در شرایط سخت‌تر و در مکانی دورتر از خانواده خود است که مطمئناً این نوع فعالیت از روی ناچاری و وجود شرایط بد اقتصادی کارگران است.
شرایط کار در کردستان عراق و کشورهای همسایه به هیچ عنوان شرایط مناسبی برای کارگران نیست چون این شرایط مشکلات متعددی را برای کارگران به وجود خواهد آورد. همین چند روز پیش بود که یک کارگر به دلیل سرمازدگی در منزل کارگری در شهر سلیمانیه فوت شد و به دلیل بی‌توجهی کارفرمایان نسبت به جان کارگران هر روز شاهد فوت یک کارگر در کردستان عراق هستیم و نیاز است به صورت جدی مسئولین کشور و بخصوص استان‌های مرزی جهت پیگیری مشکلات این کارگران قدم های مثبت و عملی بردارند.
تجمع اعتراضی کارگران ساختمانی در روز سه‌شنبه نشانه بارزی از هم‌سرنوشتی کارگران ساختمانی در سراسر ایران بود. بنظر شما، علاوه بر کارگران ساختمانی، دیگر متحدین شما برای فائق آمدن به مشکلات عمومی معیشتی چه کسانی هستند و برای اینکار چه اقدامات مشترکی میتوانید انجام دهید؟
میکائیل صدیقی: مطمئناً تجمع اعتراضی کارگران ساختمانی در روز سه‌شنبه نوید یک فعالیت دیگر و آینده‌ای روشن برای کارگران و تشکلات کارگری است و رسیدن به این درک که کارگران برای رسیدن به خواست‌ها و مطالبات خودشان باید جسورانه‌تر و متحدتر قدم بردارند، است.
بنا بر شرایط اقتصادی کشور تمامی مزدبگیران دچار مشکلات معیشتی مشابهی هستند که برای رفع و بیان مشکلات خود باید جهت تشکیل تشکل خود و اعتراضات خود قدم بردارند.
در این میان می توان به تجمعات معلمان و بازنشستگان اشاره کرد که در اصل همه این کارگران دارای خواست‌ها و مطالبات مشترکی هستند، آن هم شرایط معیشتی و ارتقا وضعیت زندگی و رسیدن به تمامی خواست‌های خود است و برای این کار باید با تمام توان صدای حق طلبی خود را فریاد بزنند.
مطمئناً کارگران، معلمان و بازنشستگان و… درد مشترک و هدف مشترک دارند. همگی به فاصله طبقاتی و گسترش فقر در جامعه، و نبود آزادی و نبود تشکل مستقل و بی عدالتی‌های موجود، می‌باشد. این زنجیر هر روز محکم و محکمتر خواهد شد. قطعاً اینچنین است که میتوان این درد را به اتحاد و همبستگی میان اقشار مختلف جامعه تبدیل کرد و یکی از این موارد اتحاد در خصوص افزایش دستمزد است.
هدف مشترک است و نیاز به اتحاد بیشتر به صورت عملی میان بخش‌های مختلف مزدبگیران است.
