بهمنی دیگر بدان ! بی شک! فرا خواهد رسید
نی زپاریس و نجف ! نی کربلا! خواهد رسید
بهمنی نز برف خیز سرکش البرز کوه
بهمنی نز برف ! بل پولاد سا خواهد رسید
بهمنی کز برفهایش میکشد دوزخ شرر
بهمنی کز او هراسان شیخناا! خواهد رسید
بهمنی کز قلبهای ملتی خونین جگر
شعله اش؟ تا منبر و ریش و قبا خواهد رسید
بهمنی تا او بشوید صد هزاران بحر جهل
موجش از مسجد به عرش کبریا خواهد رسید
بهمنی اندر پی سوزاندن عمامه ها
تا هر آنجا کاندر آن آل عبا خواهد رسید
بهمنی کز من ، زتو تا دیگران از هر کران
داغ و پر توفان و پر غرش فرا خواهد رسید
نی فقط از شهر تهران وز تبریز و ز یزد
یا ز کرمانشاه و شیراز و فسا خواهد رسید
بل زهر شهر و ده وهر قریه وهر روستا
نعره ای خونین الی عرش خدا خواهد رسید
نعره ای پر آتش و پر دود و کین از هر گلو
از هر آنجا تا کجا و ناکجا خواهد رسید
نعره ای از خاک آذربایجان و از خزر
تا خلیج فارس کز موجش ندا خواهد رسید
کرد میغرد به همراه بلوچ و ترکمان
غرش اعراب ایرانی فرا خواهد رسید
گیل و دیلم! طالشی، قشقائیان بافارس ها
آذری با سیستانی همصدا خواهد رسید
چار عنصر، باد و آب و خاک و نار این وطن
روز خیزاخیز وخیزش تیز پا خواهد رسید
منبر و عمامه و نعلین و مهر شیخکان
روز خیزا خیز تا چاه خلا خواهد رسید
گر (وفا) باشد، خوشا بوسی به خاک پای خلق
ور نه بانگ فتح تا خاک( وفا) خواهد رسید
