اخبار روز: در میان گزارش‌های مبنی بر تلفات سنگین و روحیه ضعیف، یک کمیته مستقل در حال ردیابی سرنوشت سربازان روسی مستقر در اوکراین است.
گاردین در گزارشی در این مورد می نویسد: زنگ تلفن سوتلانا گلوب رئیس کمیته ی مادران سرباز، از پنجشنبه قطع نشده است. در آن سوی خط، اعضای خانواده های سربازان در سرتاسر روسیه دیوانه وار تلاش می کنند تا از سرنوشت پسران، برادران و شوهران خود را که در جنگ خونین روسیه در اوکراین می جنگند، مطلع شوند.
گلوب با اشاره به تلفنش که پشت سر هم زنگ می خورد، می گوید: “این دیوانه شده است.” ما صدها و صدها تماس دریافت می کنیم. این فقط یک دریای اشک است.
گلوب رئیس کمیته مادران سرباز است، یک سازمان غیردولتی مدافع حقوق سربازان که به نقطه تماس اصلی بستگان نگران سربازان روسی تبدیل شده است.
خانواده های کسانی که در جنگ شرکت می کنند عملاً هیچ اطلاعاتی در مورد مشارکت عزیزانشان در جنگ دریافت نکرده اند. در حالی که جنگ وارد هفتمین روز خود شده است، بستگان بیشتری از ده ها هزار سرباز مستقر به گروه هایی مانند گروهی که توسط گلوب اداره می شود روی می آورند.
خانواده ها کاملاً در تاریکی رها شده اند. آنها نمی دانستند که یک عملیات ویژه نظامی در شرف وقوع است.
در یکی از تماس‌های تلفنی، مادری گریان به گلوب التماس می کرد کرد تا پسرش را پیدا کند. این مادر می گفت از اوایل بهمن ماه از او خبری ندارد.
گلوب گفت: «من می دانم که وقتی خانواده ها به من می گویند که دیگر نمی توانند به سربازان برسند، وضعیت واقعاً بسیار نگران هستند.
در زمان صلح، این گروه معمولاً از حقوق سربازان دفاع می کند. اما اکنون تلاش های آن کاملاً بر جنگ در اوکراین متمرکز شده است.
گلوب گفت که سازمان او از پایگاه داده خود برای یافتن سربازان استفاده می کند و درخواست هایی را برای مقامات درباره محل نگهداری و وضعیت آنها ارسال می کند.
در طول صبح، گلوب تماس هایی از بستگان دریافت کرد که می گفتند عزیزانشان حاضر به جنگیدن در اوکراین نیستند.
در یکی از این تماس ها، مادری از منطقه جنوبی داغستان گفت که پسرش که در خط مقدم بوده به افسرانش گفته است که نمی‌خواهد در جنگ شرکت کند. به او گفتند که چاره ای ندارد.
علیرغم پیش‌بینی‌های اطلاعات غربی ها، نیروهای روسی تاکنون نتوانسته‌اند به سرعت کیف را تصرف کنند و سوالاتی در مورد روحیه و آمادگی سربازان مطرح شده است.
راب لی، کارشناس نظامی روسی و تفنگدار سابق نیروی دریایی آمریکا، می گوید به نظر می رسد بسیاری از سربازان آمادگی لازم برای جنگ را ندارند.
«روشن شده است که پوتین فقط به افسران بسیار ارشد در مورد تهاجم اطلاع داده بوده است. به نظر می‌رسد که سربازان کاملاً از مأموریت خود در اوکراین بی‌اطلاع هستند.»
به گفته لی، این ناآمادگی می‌تواند «تأثیر بزرگی» بر روحیه سربازان داشته باشد، زیرا روسیه قرار است همزمان با مقاومت قوی و گسترده اوکراین، نبردهای خود را تشدید کند.
“شما باید سربازان خود را از نظر روانی آموزش دهید تا در یک جنگ بجنگند. از نظر احساسی، مبارزه با کشوری که مردم آن نمی خواهند شما در آنجا باشید، بسیار سخت است. ارتش روسیه قبلاً مرتکب اشتباهات بسیار اساسی از سطوح استراتژیک تا تاکتیکی شده است.”
وی می افزاید: «اگر شاهد ورود جنگ به شهرها با تمام عواقب مرگباری باشیم که این نوع جنگ ها به همراه دارد، مشکلات روحی افزایش خواهد یافت”.
کمیته مادران سرباز امیدوار است علاوه بر کمک به خانواده هایی که در تلاش برای یافتن بستگان خود هستند، اجساد سربازانی را که کشته شده اند، بازگرداند.
گلوب گفت که آنها پس از اینکه متوجه شدند وزارت دفاع برای بازگرداندن اجساد تعلل می کند، تصمیم گرفتند موضوع را به دست خود بگیرند.
روسیه تاکنون اطلاعات کمی در مورد تلفاتی که اوکراین به سربازان روسی وارد کرده، منتشر ساخته است.
روز یکشنبه، وزارت دفاع روسیه برای اولین بار اعتراف کرد که «سربازان کشته و مجروح در میان همرزمان ما» وجود دارد، اما افزود که «تعداد ملی‌گرایان [اوکراینی] کشته شده بسیار بیشتر» از تعداد تلفات روسیه است. سه منطقه روسیه اعلام کرده اند که سربازان آنها در درگیری کشته شده اند.
اما گلوب و کارشناسان مستقل نظامی مانند لی معتقدند که این کشور ممکن است آمار واقعی کشته‌ها را کمتر نشان دهد.
«جنگ‌ها همیشه منجر به مرگ می‌شوند. از مکالمات زیادی که بین سربازان و خانواده‌هایشان صورت گرفته، معتقدم بسیاری از روس‌ها کشته شده‌اند.»
اطلاعات دیگر نیز حاکی از این احتمال است که روسیه ممکن است با تلفات سنگین مواجه شود.
مقامات اوکراینی عکس‌های گرافیکی را در تلگرام منتشر کرده‌اند که گفته می‌شود اجساد نیروهای روسی کشته شده در عملیات را نشان می‌دهد. اوکراین مدعی است که بیش از ۵۰۰۰ سرباز روسی در چهار روز اول جنگ کشته شده اند.
گلوب فقط امیدوار است که جنگ به زودی پایان یابد.
«درگیری‌ها همیشه به معنای رنج فراوان است. هر دو طرف باید متوقف شوند.» او گفت آرزو می کند «پوتین و زلنسکی را در یک اتاق حبس می کرد و تا زمانی که راه حلی پیدا نکرده اند، آنها را رها نمی کرد».
گلوب گفت: «من حتی به آنها آب یا نان نمی دادم تا این روند را تسریع کنم.»
علیرغم دریافت صدها تماس و پیام از زمان شروع جنگ، او هنوز بعد از یک تماس با مادر دیگری، به طرز مشهودی مضطرب به نظر می رسید:
“شما هرگز به این رنج عادت نمی کنید – غیرممکن است.”
