حضور و حرکت شما دانشجویان در روز شانزدهم آذر در دانشگاه‌های ایران پس از حوادث خونین آبان ماه نقطه عطفی در تاریخ مبارزات مردم ایران خواهد بود، که حقانیتش تا زمانی که استثمار انسان از انسان و نظام طبقاتی وجود دارد، پابرجا خواهد ماند. شما در روزهایی علیه وضعیت موجود ایستادید و به آن یک «نه» بزرگ گفتید که یکی از خون بارترین کشتارهای تاریخ ایران توسط جمهوری اسلامی اتفاق افتاد. عمق کشتار مردم معترض در خیابان‌ها به قدری گسترده بود که حاکمیت جرات انتشار آن را نداشت و ندارد و آن را مخفی نگه داشته است. شما در روزهایی دستانتان را در دانشگاه علیه استبداد مشت کردید که هزاران تن از مردم معترض را در زندان ها، بازداشتگاه‌ها و مکان‌های نامعلوم اسیرکردند تا به گمان خودشان بذر وحشت و نا امیدی را در جامعه بکارند. در روزهایی که زخم خاوران بر تن تاریخ مبارزات مردم هنوز برجا مانده است، قتل عام هزاران تن، رنگ سوگواری و عزا را به خانه‌ها برده است. شما در این روزها که حاکمیت گرد مرگ را بر ایران پاشیده است، ماتم نگرفتید و ضمن تاکید بر دادخواهی برای کشته شدگان، پرچم امید و پیروزی را در دانشگاه‌ها برافراشتید. ما به عنوان دو نسل از فعالان سابق دانشجویی که طعم سرکوب، انقلاب، پیروزی و شکست را چشیده‌ایم و حتی در این راه هم خون رفقایمان ریخته شد، فریاد حق‌طلبانه، آزادیخواهانه و برابری طلبانه شما را توالی تاریخی مبارزات بی وقفه جنبش چپ دانشجویی در دهه‌های گذشته می دانیم و عمیقا باور داریم که نه سلطنت ظالمانه رضاشاه و پسرش و نه حاکمیت جمهوری اسلامی نتوانسته اند جنبش چپ دانشجویی را خفه کرده و آن را متوقف کنند. پیوند و همبستگی شما با مبارزات طبفاتی کارگران، مزدبگیران، زنان و نیزاعتراض تان به نظام موجود به صورت رادیکال و با نشانه گرفتن سیاست‌های سرمایه داری نئولیبرالیستی نظام تئوکراتیک مبتنی بر آپارتاید جنسی حاکم نه تنها برای ما بخشی از نسل فعالان سابق کنفدراسیون سراسری دانشجویان ایرانی، دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب و فعالان چپ جنبش دانشجویی در دهه هشتاد دلگرمی بود، بلکه به صورت نیرومندتر خون تازه‌ای در رگ های مردم مبارز و متحدی ریخت که هنوز تن شان از گلوله ها و باتوم های سرکوبگران در آبان ماه زخمی بوده و داغدارعزیزانشان هستند. مبارزات آزادیخواهانه وعدالت‌طلبانه شما با استبداد و هیات حاکمه سرمایه‌داری در ایران، تنها لرزه بر اندام حاکمیت نیانداخت، بلکه این مبارزه، هم اصلاح طلب و اصول گرا را ناخشنود کرد و هم بر عصبیت مدافعان نظام استبدادی، سلطنتی و پان ایرانیستی گذشته افزود.
ما به عنوان دو نسل از فعالان سابق دانشجویی، نسل کنفدراسیون سراسری دانشجویان ایرانی که هم مبارزه با استبداد شاه را تجربه کرد و هم تازیانه‌های شلاق و چوبه داراستبداد جمهوری اسلامی به تنش خورد و نیز نسل دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب که در دهه هشتاد، در زمانی که جریانات راست‌گرا و حکومتی دانشگاه‌ها را بلعیده بودند، سرسختانه ایستاد و پرچم سوسیالیسم را برافراشت، به شما درود می فرستیم و خسته نباشید می‌گوییم.
زنده باد آزادی و برابری
زنده باد مبارزات کارگران، زنان و دانشجویان
زنده باد همبستگی جنبش دانشجویی با جنبش کارگری و جنبش زنان
بیژن صباغ – عضو سابق دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب – دانشگاه نوشیروانی بابل
پروین اشرفی – عضو سابق کنفدراسیون دانشجویان ایرانی – دانشگاه اقتصاد و تجارت وین
کاوه عباسیان – عضو سابق دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب – دانشگاه هنر تهران
امید شمس – عضو سابق انجمن دانشجویان آنارکوسندیکالیست – دانشگاه شیخ بهایی اصفهان
امیرمحسن محمدی – عضو سابق دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب – دانشگاه اصفهان
صفار ساعد – عضو سابق کنفدراسیون دانشجویان ایرانی – دانشگاه وین
رسول شوکتی – فعال سابق چپ جنبش دانشجویی – دانشگاه ارومیه
باقر مرتضوی خسروشاهی – عضو سابق کنفدراسیون دانشجویان ایرانی – دانشگاه ماشین سازی کلن
نادر احسنی – عضو سابق دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب – دانشگاه مازندران
بهمن خداداد – عضو سابق دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب – دانشگاه اصفهان
بهرنگ زندی – عضو سابق دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب – دانشگاه مازندران
امیرسلیمی ها – عضو سابق دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب – دانشگاه اصفهان
مهدی توپچی – فعال سابق چپ جنبش دانشجویی
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت