اسماعیل گرامی زندانی سیاسی و فعال کارگری از زندان تهران بزرگ و اسماعیل عبدی فعال صنفی و معلم زندانی از زندان مرکزی کرج بهمناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگری پیام هایی را ارسال کردند که در زیر متن این دو پیام آمده است:
اسماعیل گرامی: اول ماه مه برکارگران وزحمتکشان گرامی باد
اول ماه مه برابر با یازده اردیبهشت روزی می باشد که کارگران جهان دست در دست هم درمقابل صف سرمایه داران و حکومتهای حامی آنان ایستاده تا قدرت خود را نشان دهند واز حق وحقوق خود دفاع نمایند.
اگر بخواهیم چند کشور انگشت شما را نام ببریم که کارگران آنها بدترین شرایط کاری و زندگی را دارند، یکی از آنها کشور ما ایران است.
بیش از چهل وسه سال است که هر روز وضع زندگی کارگران وزحمتکشان بدتر وبدتر می شود.
کارخانجات و شرکتها یکی پس از دیگری تعطیل می شوندو با تعدیل نیرو ، کارگران دسته دسته به خیل جمعیت بیکاران افزوده می شوند که با کارهای کاذب و درآمد پایین امرار معاش می کنند.
جوانان آماده به کار درخانه ی والدین خود با بیکاری بسر می برند.هیچگونه بیمه بیکاری برای این کارگران بیکار نیست واز طرف حکومت فقط تبلیغات است ، تبلیغات است و تبلیغات….
در چنین شرایطی که عرصه برکارگران تنگ شده است ، اوضاع برای کارفرمایان وپیمانکاران بهتر است به طوری که به راحتی اخراج می کنند یا حقوق چندین ماه را پرداخت نمی کنند ویا حتی حق بیمه واریز نمی کنند.
کارگران بازنشسته (بازنشستگان ، ازکارافتادگان ومستمری بگیران ) با افزایش حقوق های سلیقه ای دولت ها رو به رو هستند نه با افزایش حقوق های متناسب با نرخ تورم ! که این خود نشان می دهد که هر روز بیشتر از روز قبل به زیر خط فقر فرو رفته و می روند.
درکشور ما بیکاری ، گرانی ، تورم وصدها معضل اجتماعی دیگرگریبانگیر کارگران شده اند که عامل اصلی آنهارا نباید سرمایه داران دانست بلکه عامل اصلی مافیاهای کوچک وبزرگی هستند در حکومت ، که با حقوق های نجومی ، اختلاس ، دزدی ، غارت واجرای سیاستهایی که با منافع شان منطبق است ثروت این مملکت و دسترنج کارگران وزحمتکشان را به یغما می برند.
ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر باید تاکید کرد که کارگران شاغل، بیکار وبازنشسته تنها با اتحاد خود می توانند از این شرایط فلاکت بار رهایی یابند.
اسماعیل گرامی
زندان تهران بزرگ
۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱برابربا ۱ می ۲۰۲۲
پیام اسماعیل عبدی معلم از زندان مرکزی کرج به مناسبت اول ماه می روز جهانی کارگر و ۱۲ اردیبهشت روز ملی معلم
فرا رسیدن روز جهانی کارگر و روز ملی معلم در ایران یاد آور فعالیت های مستمر کنشگران صنفی برای بهبود وضعیت معیشتی و ارتقا جایگاه کارگران و معلمان از گذشته تا به امروز است و آنان همچنان در تنگنای بی عدالتی ها با تشکیل اتحادیه های مستقل برای نیل به اهداف قانونی و رسیدن به حقوق پایمال شده خود تلاش می کنند.
احضار، تهدید و زندان هرگز نتوانسته آنان را از تلاش های بی وقفه برای رفع نابرابری ها فارغ از قومیت، جنسیت و مذهب و ایجاد آموزش و پرورشی رایگان و برابر دور کند.
اول ماه می فرصتی برای یادآوری این موضوع است که جهان پیرامون ما به همان اندازه که ندای آزادی سر داده باید شیفته عدالت باشد در جهان کنونی بسیاری از مردم زحمتکش از ابتدایی ترین حقوق محروم هستند در حالی که فقر به صورت گسترده و فزآینده در جهان تکسیر شده و بخش بزرگی از ثروت دنیا در انحصار عده ایی خاص قرار دارد، در چنین شرایطی کارگران برای احقاق حق خود و برهم زده مناسبات ناموزن و ظالمانه دست ازمبارزه نمی کشند و معلمان نیز که الگوی تغییر و عدالت خواهی در هر سرزمینی برای از میان بردن این همه نابرابری ها در حیطه های آموزشی و انسانی به حکم وظیفه معلمانه خویش هر دو روز را گرامی میدارم تا تحقق رویای عادلانه تسریع یابد. امید میرود تلاشهای ارزنده و گسترده تر آن موجب همبستگی زحمت کشان و غارت بیشتر ملت ها توسط نظام های استبدادی شود.
در ایران تشکل های مستقل معلمان و کارگران مانندکانون های عضو شورای هماهنگی صنفی معلمان سراسر ایران، سندیکای اتوبوسرانی شرکت واحد تهران، سندیکای نیشکر هفت تپه و اتحادیه آزاد کارگران ایران مدت هاست توسط حکومت سرکوب میشوند و تاکنون صدها معلم و کارگر عضو این تشکل ها، توسط نهادهای امنیتی مانند وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران بازداشت و با اتهاماتی واهی مانند اغدام علیه امنیت کشور در دادگاه هایی فرمایشی محاکمه و سپس زندانی شده اند.
بدیهی است تلاش های این عزیزان زحمت کش، انیت کسانی را به خطر می اندازد که در شرایط نابسمان اقتصادی، مشغول ثروت اندوزی اند و در حالی که مردم برای تهیه حداقل های معیشتی در رنج اند، با گرفتن تصمیمات سیاسی نادرست موجب انزوای بین المللی ایران و فشار مضاعف بر مردم شده اند.
اینجانب ضمن گرامی داشت روز جهانی کارگر و روز ملی معلم و اعلام همبستگی با زحمتکشان سراسر دنیا از تلاش های ارزنده نهادهای حقوق بشری و سازمان های بین المللی مستقل همچون سازمان عفو بین الملل، امنستی(Amenesty)، سازمان جهانی کار(Ilo)، آموزش بین الملل (EI)، فدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری(IPO)،برای بهبود کیفیت معیشتی، منزلتی و آموزشی مردم جهان سپاسگزارم و از آنان میخواهم که شرایط دشوار معلمان و کارگران ایران را با دقت پیگیری کنند و از جمهوری اسلامی درباره ظلم مضاعف به معلمان و کارگران زندانی توضیح بخواهند. امیدوارم معلمان و کارگران با پیوستن به تشکل های صنفی مستقل جنبش مطالبه گری را در رسیدن به حقوق واقعی و قانونی خود یاری رسانند.
۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۱
زندان مرکزی کرج
