چهار نفر از دراویش زندانی در ایران به نامهای رضا انتصاری، احمد ایرانی‌خواه، مرتضی کنگرلو و محمد شریفی‌مقدم بامداد پنجشنبه از بیمارستان فیروزآبادی شهرری بدون آنکه تحت درمان قرار گیرند بار دیگر به زندان انتقال داده شده‌اند.
این خبر را علیرضا روشن، کنشگر حقوق درویشان روز پنجشنبه در صفحه توئیتر خود نوشته است.
این چهار زندنی روز چهارشنبه در چهل و ششمین روز اعتصاب غذای خود از زندان فشافویه تهران به بیمارستان منتقل شده بودند. گفته می‌شود آنها بر اثر اعتصاب غذا دچار مشکلات جسمی شده و از انسداد روده، خونریزی معده و کاهش سطح هشیاری رنج می‌برند.
صدها درویش از زمان سرکوب اعتراض‌شان در خیابان گلستان هفتم تهران در آخر بهمن ماه ۱۳۹۶ تاکنون در زندان به سر می‌برند. آنها در زندان نیز با شرایط غیر متعارف از ضرب و شتم تا توهین و تحقیر و تراشیدن ریش و سبیل مواجه هستند.
یورو نیوز برای آگاهی از آخرین وضعیت دروایشی که اکنون ۴۷ روز است دست به اعتصاب غذا زده‌اند با علیرضا روشن، شاعر و نویسنده‌ای که پس از سرکوب دراویش در گلستان هفتم مجبور به ترک ایران شد گفتگو کرده‌است.
روشن که در حال حاضر در ترکیه زندگی می‌کند درباره آخرین وضعیت دراویشی که اعتصاب غذا کرده‌اند می‌گوید: «مرتضی کنگرلو، رضا انتصاری، احمد ایرانی‌خواه و محمد شریفی مقدم چهار درویشی هستند که روز گذشته ساعت یک شب آنها را بیرون می‌کشند و از زندان فشافویه به بیمارستان فیروزآبادی شهرری منتقل می‌کنند. این چهار نفر در سالن امن زندان فشافویه هستند. از این چهار نفر سه نفرشان ۱۵ ماه و یک نفر دیگر یعنی احمدی ایرانی‌خواه ۷ ماه است در این سالنی که هستند هیچ کسی را ندید‌ه‌اند. از ۷ شهریور اینها در سالن امن هستند. سالن امن، مجموعه‌ای از سلول‌های انفرادی است که هیچ کس داخلش نیست جز این عده درویش. آنها ساعت یک شب توسط ماموران امنیتی به بیمارستان منتقل می‌شوند. آنها حتی در بیمارستان هم اعتصاب را نمی‌شکنند و شب گذشته (چهارشنبه شب) خبردار شدیم که با آمبولانس آنها را از بیمارستان بیرون بردند و ما خبر نداشتیم کجا بردند. امروز صبح خبر شدیم که آنها را به زندان فشافویه برگردانده‌اند. خانواده‌هایشان نگران هستند و می‌گویند حالا که آنها را به بیمارستان بردید حداقل درمانشان می‌کردید. اما به این خواسته اهمیتی داده نشده است چرا که ماموران امنیتی حتی در مسائل پزشکی هم دخالت می‌کنند. این سابقه دخالت ماموران امنیتی در مسائل پزشکی مربوط به الان نیست، آنها خودشان را صاحب زندانیان می‌دانند. رئیس بیمارستان فیروزآبادی و پزشک معالج این چهار درویش را زیر فشار گذاشتند و به زور دستور ترخیص گرفتند.»
آقای روشن درباره وضعیت جسمی این چهار زندانی و نیز دیگر درویشان زندانی می‌گوید: «ما می‌دانیم که رضا انتصاری به طور پیوسته استفراغ می‌کرده و چون در معده اینها چیزی نیست، صفراشان را برمی‌گردانند. چون چیزی در بدنشان نیست و آب بدنشان کم شده است. من نمی‌دانم چه اندازه وضعیت‌شان خطرناک است زیرا به پرونده پزشکی اینها دسترسی نداریم و خود پزشک هم جرات نمی‌کند در این باره صحبت کند. وضع مصطفی عبدی در فشافویه هم همین طور است. همچنین رضا سیگارچی که لخته خون بعد از این اعتصاب در سرش پیدا شده است. آقای شهرام (محسن) مقدسی در زندان بروجرد اعتصاب غذا کرده. او زخم معده دارد و خون دفع می‌کند و حالش بسیار بد است. آقای صالح‌‌الدین مرادی هم در زندان عادل آباد شیراز اعتصاب غذا کرده است.»
انگیزه اعتصاب غذای درویشان زندانی اعتراض به فشارهایی است که نیروهای امنیتی ایران به پیروان آئین آنها به طور عام و دکتر نورعلی تابنده، قطب دراویش گنابادی به طور خاص وارد می‌کنند.
روشن درباره این مطالبه می‌گوید: «خواسته اینها از ۴۷ روز پیش که اعتصاب غذایشان را شروع کردند این است که فشارهای امنیتی را از سر دراویش و دکتر نورعلی تابنده بردارید. فضا را ملتهب نکنید. دروایش باید آزاد باشند. الان آقای تابنده هم به بیمارستان منتقل شده‌اند و پرسش این بود که آیا پس از انتقال آقای تابنده به بیمارستان این فشارهای امنیتی هنوز موضوعیت پیدا می‌کند و دیدیم که بله همچنان همان نیروهای امنیتی در بیمارستان مهر که آقای تابنده بستری شده‌اند، حضور دارند و فضا برای دراویش بسته است چرا که برای کل مردم ایران بسته است.»
برخی از دراویش زندانی پس از اعتراضات آبان ۹۸ با تبعید به زندان‌هایی در شهرستان‌ها از شیراز تا سیستان و بلوچستان فرستاده شده‌اند.
علیرضا روشن درباره نگاه دراویش زندانی به اعتراضات آبان ۹۸ و آینده سیاسی در ایران می‌گوید: «سه نفر از درویش‌های زندانی هنرمند که در اعتصاب غذا هستند در جواب به هنرمندانی که از دراویش خواسته بودند اعتصابشان را بشکنند، نوشته اند که ما معترضان آبان را دیدیم که به زندان آوردند، جواب یک سوال ساده‌شان که چرا ما باید رنج بکشیم برای بنزین، برای اقتصاد، این بود که آنها را از پشت بام‌ها با تفنگ زدند، کشتند و گلوله توی سرشان زدند، زخمی و زندانیشان کردند. درست مثل بلایی که در گلستان هفتم سر ما آوردند، توی یک کوچه ما را تحمل نکردند، توی یک کشور شما را تحمل نکردند، هنرمندش گرفتار سانسور است، مردمش گرفتار کوچکترین نیازهای روزمره‌شان هستند، و تنها پاسخ حکومت این است: یا به زندان و شکنجه‌گاه می‌افکند یا در خیابان می‌کشد. وقتی هنوز این اعدام‌های انقلابی را انجام می‌دهند و به حکم هم احتیاج ندارند، بنابراین این حکومت ظالم است و دیگر نمی‌توان از او چیزی خواست. من فکر می‌کنم با توجه به محتوای آخرین نامهای که دراویش نوشته‌اند، اینها به ظلم موجودی که در کشور وجود دارد اعتراض دارند و به نظر می‌رسد که از این وضعیت ناامید هستند. اینها دیروز سرم نگرفتند و چیزی نخواستند و اعتصابشان را نشکستند.»
1378 -1401 (2000 – 2023) * کپی رايت