نقبی بر خیز سلطنت طلبان در احیای مونارشی و جلوس دیرهنگام شاهزادە
سرور و شادی مردم دیری نمی پاید، زیرا کە جانشین ارباب عبدی، هزار بار پلیدتر و ستمگر تر از او چهرە می نمایاند. دهقانان وایوای و روستاهای دیگر چوکوروا، ستمگری، شقاوت و بهرەکشی ارباب عبدی را از یاد می برند. و کم کم باورشان می شود، کە عبدی پاک و بی آلایش و عادل و بخشندە بود و این، اینجه ممد جانی و بی خرد و احمق بود؛ کە آن مرد پاک سرشت و عادل و درستکار را از آنها گرفتە بود. قبر و مزار ارباب عبدی تبدیل بە زیارتگاە می شود! و اینجە ممد چنان از چشم مردم می افتد و نفرین می شود؛ کە حتا نزدیکترین یاران او، دیگر حاضر بە پذیرش او نمی شوند
۱. ارباب عبدی در رمان اینجە ممد، مظهر ظلم و ستم و جباریت سیستم فئودالی در دامنەهای چوکوروا و رشتەکوەهای توروس و دشتهای پر از خار و مزرعەهای سنگلاخی فلات آناتولی است. عبدی کە حاکم و مالک بلامنازع چند دە و از جملە روستای وایوای، روستایی کە اینجە ممد و مادر پیرش مثل بردە در آن جان می کندند؛ زندگی را بر اینجە ممد و مردم تهیدست آن دیار تیرە و تار کردە بود. یاشار کمال، خالق اینجە ممد، در صفحات پایانی جلد اول رمان خود، از مرگ خفتبار ارباب عبدی، بدست اینجە ممد می گوید. مرگی کە دهقانان و تهیدستان را شاد می کند و شب و روز، برای اینجە ممد دعا می کنند و درود می فرستند. اینجە ممد در چشم مردم خارستان های چوکوروا و حتا دورترها، تبدیل بە منبع روشنایی و نور می شود. ناجی و رهایی بخش انسان ها و خود او نامیرا و شکست ناپذیر. اما سرور و شادی مردم دیری نمی پاید، زیرا کە جانشین ارباب عبدی، هزار بار پلیدتر و ستمگر تر از او چهرە می نمایاند. دهقانان وایوای و روستاهای دیگر چوکوروا، ستمگری، شقاوت و بهرەکشی ارباب عبدی را از یاد می برند. و کم کم باورشان می شود، کە عبدی پاک و بی آلایش و عادل و بخشندە بود و این، اینجه ممد جانی و بی خرد و احمق بود؛ کە آن مرد پاک سرشت و عادل و درستکار را از آنها گرفتە بود. قبر و مزار ارباب عبدی تبدیل بە زیارتگاە می شود! خاکش شفابخش بیماران و رنجوران و درماندگان می شود و اینجە ممد چنان از چشم مردم می افتد و نفرین می شود؛ کە حتا نزدیکترین یاران او، دیگر حاضر بە پذیرش او نمی شوند.
۲. بیش از چهل و سە سال پیش، مردم ایران بعد از چند دهە، مبارزە و جانفشانی، توانستند نظام دیکتاتوری پهلوی را بە زیر بکشند. مردم معتقد بودند، کە با وجود منابع بهینە و سرشار، شایستەی زندگی بهتری هستند. آنها معتقد بودند، دستگاە جهنمی ساواک، صدای هر معترضی را در نطفە خفە کردە است. هرگونە انتقاد کردن از سیستم و شخص شاە، بهایی گران برای منتقد ببار می آورد. بیش از ٧٠ درصد زنان و بالغ بر ۶٠ درصد مردان بالای ١۵ سال فاقد سواد خواندن و نوشتن بودند. بیشتر روستاهای ایران فاقد برق، جادە، آب آشامیدنی سالم، مدرسە و بهداشت و درمان بود. با وجود فروش روزانەی شش میلیون بشکە نفت، اکثریت جمعیت ۳۵ میلونی ایران، در فقر زندگی می کردند. محمد رضا شاە، خودکامە و مغرور، سوار بر گردە مردم شدە بود. همەی نخبگان منتقد، یا بە بند کشیدە شدە بودند و یا ناچار بە جلای وطن. منابع و ثروت جامعە، یا صرف بلندپروازیهای جاەطلبانە نظامی و یا مصرف جشن ها و مراسم تجلیل از گذشتەی نظام های منقرض و فرسودەی پادشاهان شدە بود. تلاش مردم ایران برای تغییر یا بە کودتا منتهی شد و یا بە تلاقی گوشت و استخوان و شلاق و سرب داغ! انقلاب مردم پیروز شد. انقلابی کە حتا شاە، اگر چە دیر، اقرار بە شنیدن صدای آن کرد. اما شگفتا کە انقلاب مردم، بە نتیجە بسیار زیانبار و ویرانگری منتهی شد. و اکنون بیش از چهل سال از آن روزهای شورانگیر پرهیاهو، از آرزوهای مردم برای بهبود سطح زندگی و رفاە بیشتر، تنها باتلاق و لجن زاری باقی ماندە است، کە بوی تعفن آن، هزار بار مشمئز کنندەتر و آزاردهندەتر، از نظام پادشاهی و حاکمیت خودکامەی پهلوی هاست. حاکمیت اسلامی کە برآمد و نتیجە نامیمون خواستەها و آمال تهیدستان و اقشار میانی ایرانیان بود، چنان مصیبتی ببار آوردە است، کە برخی از مردم، همانند دهقانان وایوای و روستائیان دامنەها چوکوروا؛ نادم و پشیمان ارباب عبدی و دودمان او شدەاند.آنان، انقلابیون و مردم ناراضی از استبداد پهلوی را نفرین می کنند و در ذهن خود از سیستم بستە و دیکتاتوری گذشتە و شاە خودکامە و مغرور، چیزی سوای حقیقت وجودی آن، نظامی ایدەآل، باز و تجددگرا و از شاە، فردی عادل و آزاداندیش و منصف ساختەاند و آرزوی بازگشت بە گذشتەی بە ظاهر طلایی را در دل می پرورانند!
٣. بە گمان بسیاری جامعەی ایران، یکبار دیگر وارد بزنگاە تاریخی و مرحلەی حساس و بغرنج گذار شدە است. توهم اکثریت مردم ایران بە حاکمیت و سیستم فرسودەی جمهوری اسلامی فرو ریختە است. نظام ولایی جمهوری اسلامی در کلیت خود با بحران های فزایندە و روزافزون روبرو شدە است. در نتیجەی انباشت انبوە بحران های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و محیط زیستی؛ شکاف های عمیقی میان حاکمان و تودەهای مردم پدید آمدە است؛ کە عملن ادامە زندگی را برای اکثریت مردم غیر قابل تحمل کردە است. هر اندازە زمان بە پیش می رود، تواتر و دامنەی نارضایتی ها و اعتراضات مردم هم، بیشتر و بیشتر می شود. اکنون دیگر نارضایتی ها از اشکال خودجوش وخودبخودی، بە شکل سازمان یافتە و نهادمندتر درآمدە است. کارگران، معلمان، بازنشستگان، مالباختگان، جنبش برابری طلبانە و قدرتمند زنان، روز بروز قدرتمندتر از گذشتە بە پیش می رود. جنبش های حق طلبانەی اقلیت های اتنیکی، در تقابل با نظام مندرس و فرسودە ولایت فقیە، همگام و هم راستا با جنبش سراسری متشکل و سازمانیافتەتر از پیش عمل می کنند.
بحران اتمی و تحریم های شکنندە و شکاف های درونی و بی تدبیری حاکمیت در برابر سرویس های جاسوسی کشورهای خارجی و از جملە اسرائیل، اقتدار و ابهت سردمداران رژیم را از چشم مردم و بسیاری از هواداران حکومت انداختە است. ایرانیان و همەی اقلیت های ملی و قومی در مجموع، از کلیت حاکمیت جمهوری اسلامی گذر کردەاند. با هر اعتراض و دادخواهی، مردم مستقیمن، بانیان و مصببان اصلی بحران های گذشتە و کنونی را، یعنی رهبران تراز اول رژیم و شخص اول آن، آیت اللە خامنەای را نشانە می گیرند.
۴. مهمترین و مرکزی ترین پرسشی کە جامعە در برابر خود می بیند، آیندە ایران و شکل و نوع سیستم جایگزین جمهوری اسلامی است. بە نظر می رسد، کە دیگر امید چندانی، بە راە اصلاح رژیم در میان اصلاح طلبان و طرفداران آنان هم باقی نماندە است. پروندە اصلاح رژیم و طیف محدود هواداران آنان، از مدت ها پیش بە بایگانی سپردە شدە است. در واقع گذار از جمهوری اسلامی، تنها با سرنگونی و بزیر کشیدن سیستم کنونی ممکن شدە است. اگر بپذیریم، کە سازوکاری در حال شکل گیری است، کە حاکمیت توان آن را نداشتە باشد، مثل گذشتە بە حاکمیت خود ادمە دهد و از طرف دیگر می بینیم کە ظرفیت تحمل مردم هم بە حد بسیار نازلی کاهش یافتە است. بگونەای کە انباشت نارضایتی و نفرت از سردمداران حکومت، هر آن ممکن است، بە آتشفشانی بدل شود کە کنترل آن از دست نیروهای سرکوبگر خارج شدە و بە بیرون فوران کند. از قرائن چنین برمی آید؛ کە این حجم از وحدت و همدلی مردم در بروز نارضایتی ها، در چنین بازە کوتاهی، در حیات چهل و چند سالەی جمهوری اسلامی، سابقە نداشتە است. اگر مردم بتوانند، جمهوری اسلامی را بزیر بکشند، چە اتفاقی ممکن است رخ دهد؟ آیا ایرانیان راهی بجز بازگشت بە قهقرا و پذیرش دوگانەی شیخ یا شاە و در این دورە، بە صف شدن در پشت شاهزادە، پیش رو ندارند؟ چە سناریویی در فردای بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی محتمل و ممکن بنظر می رسد؟ این روزها صدای طرفداران برون مرزی سلطنت، با اعتماد بەنفس بیشتر و منسجم تر از همەی صداهای دیگر بگوش می رسد. پیام اخیر شاهزادە در هیئت لیدر و رهبر مردم و بە صف شدن طیف نسبتا وسیعی از مشاوران کراواتی، بە جای یقە سفیدهای سابق، در تسریع زمان جلوس دیر هنگام شاهزادە، همراە با پیوستن بخشی از اصلاح طلبان بە اردوی سلطنت طلبان و همدلی و هم صدایی افراد منفرد نادمی کە سابقەی فعالیت در جبهەی چپ داشتەاند، همگی حکایت از خواب سلطان برای احیای سیستم مونارشی و بازگشت بە گذشتە و انتقال مجدد قدرت از بیت رهبری، بە کاخ پادشاهی دارد. از اواسط دهەی نود بە بعد، شعار رضا شاە روحت شاد، بخشا در تظاهرات و اعتراضات خودجوش و سازمان نایافتە بگوش می رسد. اما تکرار این شعار یا شعارهای پرو سلطنت طلبی را هرگز در اعتراضات کارگری، تجمع فرهنگیان، جنبش های مستقل زنان و خیزش های خودجوش و یا سازمان یافتەی اقلیت های ملی نداشتەایم. اما همین مقدار همدلی، این توهم را دامن زدە است کە اکثریت جامعەی ایران، خواستار بازگشت سیستم پادشاهی هستند. البتە بی عملی، پراکندگی و سکوت احزاب و جریانات چپ، جمهوری خواە و دمکرات از یک طرف و قدرت رسانەهای زنجیرەای پرو سلطنت تا اندازەای میدان را برای عرض اندام کردن این جریان مهیا کردە است. آنچە روشن و مبرهن است، سکوت در برابر زیادە خواهی و رهبر تراشی جریان ارتجاعی راست، فائق نیامدن بر تشتت و پراکندگی، در جبهەی نیروهای دمکرات و ترقی خواە، می تواند هرچە بیشتر میدان را برای پوپولیست های ارتجاعی، در قلب واقعیت های گذشتە و حقنەی سم در معدەی جامعە و فریب افکار عمومی مهیا تر سازد.
زیر پوشش دموکراسی خواهی و … می خواهید داستان همه با هم(تو بخوان همه زیر چتر فرزند دیکتاتور سابق) را به خورد کی بدهید؟ اکثریت مردم به شمول میلیون ها کارگر، معلم و …. وجمعیت بزرگ خلقهای ترک و کرد وعرب وبلوچ وفارس نیازی به رهبر و شاه و شیخ وشاهزاده ندارند.در مبارزات واقعی جاری در خیابان هم به وضوح خواست نان و آزادی را و آگاهی را شاهدیم.آقا یا خانم نسیم اگر شازده شما مایل است خدمتی واقعی به مردم ستم دیده میهن دربنداممان بکند، سوگند پادشاهی را ملغی کرده ودر حد قامت و جثه اش حزبش را تشکیل داده و از موضع برایر با دیگران وارد گود شود نه اینکه ارث پدر دیکتاتور و مستبدش را از همه طلبکار باشد. شازده شما در بهترین حالت رهیر سلطنت طلبان یا بهتر بنویسیم پهلوی طلبانی است که به چیزی کمتر از بازگشت به قهقرا و ارتجاع سلطنتی نمی اندیشند. جمهوری خوان دموکرت و چپ که زخم خورده هر دو رژیم شاه و شیخند، فریب امثای شما وشازده شما وهمچنین استمرار طلبان جمهوری اسلامی را نخواهند خورد. وجود جریان ارتجاعی سلطنت مانند سم در میان مبازات مردم علیه ارتجاع اسلامی است وباعث تفرقه بسیار!
جلال گرامی،
دوران اتهام زدن بی دلیل همان بهمن ۶۱ به پایان رسید! شازده که مال ما نبود و نیست ولی امام ضد امپریالیست و شهدای جبهه جنگ ارتجاعی خودتان را که انکار نمی کنید؟ من برخلاف نظر شما خودم را یک مارکسیست و طرفدار سوسیالیسم علمی می دانم.
کسی از شما نخواسته فریب کسی را بخورید، هرچند مسبوق به سابقه هستید.
فقط از طرف مردم و ملیون ها معلم و کارگر حرف نزنید چون هیچ سندی مبنی بر این نمایندگی ندارید. اگر هنوز ذره ای باور به مردم دارید بپذیرید که به انتخاب آزادنه مردم احترام خواهید گذاشت و بیش از این سوسیالیسم و چپ را بدنام نکنید. نگذارید چپ بیش از این بعنوان مزدور روسیه و چین مورد نفرت اکثریت قرار بگیرد. سوسیالیسم شرافتمندانه ترین ایده ئولوژی بشری است و با جنایات بلشویک ها و پوتین و برده فروشان چینی هزاران فرسنگ فاصله دارد.
حکومتی دموکراتیک و سکولار در هر فرم و شکلی که اکثریت مردم آزادانه و آگاهانه رای دهند.
اتهامی که شما به من نسبت می دهید هیچ پایه و اساسی ندارد و شما هیچ کجا از من نمی توانید نقل قولی بیاورید که پیرو خمینی بوده ام یا طرفدارروسیه و یا هر کشور دیگری هستم اما شما حی و حاضر به دفاع از همکاری با جبهه سلطنت برخاسته اید و آشکارا آنرا بیان میکنید و هیچ درکی هم از عواقب ان یا ندارید و یا خود را ؟ .اصلا بحث من با شما بر سر مارکسسیم و اینها نبود.بحث از قضا این است که امثال شما که ظاهرا مارکسیست ناب هم هستید به همان ترتیبی که حزب توده و اکثریت در یک مقطع به زیر عبای خمینی خزیدند ،شما نیز پس از ۴۲ سال که از تجربه تلخ زیر پرچم یک جریان ارتجاعی رفتن می گذرد هیچ نیاموخته اید و می خواهید زیر بیرق رضا پهلوی سینه بزنید.اما در مورد اینکه من نماینده مردم نیستم کاملا با شما موافقم اما.در مقطع کنونی وبر طبق شواهد موجود و ترکیب جمعیتی و طبقاتی ایران و شرایط جنبش های اجتماعی و شعار ها و خواست هایشان،طرفداران رضا پهلوی در اکثریت نیستند. این جریان ارتجاعی که شما حاضر به همکاری با ان هستید خطر بلقوه ای است که به لطف داشتن امکانات وسیع رسانه ای و پشتیبانی نیروهای خارجی و ایضا حمایت به اصطلاح مارکسیسیت هایی!! !نظیر شما، امکان بازگشت به قدرتشان را نباید دست کم گرفت و بنابراین نباید جاده صاف کن بازگشت شاه و ساواتک جدیدی بشویم.
“مردم ایران بعد از چند دهە، مبارزە و جانفشانی، توانستند نظام دیکتاتوری پهلوی را بە زیر بکشند.” چه کسی این مردم ایران را نمایندگی میکرد؟ همان که مخالف تقسیم اراضی برای حلال نگهداشتن نان بود؟ همان که زنان را دارای لیاقت ذاتی حق رای نمی دانست؟ کی دست از خواب و خیال نوجوانی می کشید و به روی زمین پا می گذارید؟
همه “چپ” می گوید رضا پهلوی بی برنامه بی سازمان و بازگشت سلطنت عقبگرد و غیر ممکن است، اما معلوم نیست چرا همگان و همگان همه کارها را رها کرده و برای بار ان ام به اثبات این مسئله بی ارزش می پردازند! این چپ ذاتا” نه آلترناتیو که حتی مخالف جمهوری اسلامی هم نیست، این چپ روسوفیل، دیکتاتور پرست و مهم تر از آن بخشی از اجزای تشکیل دهنده جمهوری اسلامی است، امثال نگهدار و کیانوری و راه توده فقط صراحت داشتند.
چرا کار ساده ای مانند بیان اصول اولیه تا این حد سخت است؟ چرا تمام اپوزیسیون جمهوری اسلامی نمی تواند حول ۲ محور دموکراسی و جدایی دین از دولت وحدت عمل داشته و تعیین نوع حکومت را به رفراندوم آزاد مردم بسپارد؟
تعیین آزادانه نوع حکومت حق مردم هست یا نه؟؟؟