خانه پرستار در آستانه روز پرستار طی نامه‌ای به رئیس جمهور اعلام کرد خانه پرستار ضمن انتقال اعتراض شدید جامعه پرستاری کشور به بی‌توجهی وزرات بهداشت و دولت به عدم رفع موانع خدمتی جامعه پرستاری که در حقیقت مشکلات مردم می‌باشد، هیچ دلیلی برای شرکت در نمایش‌های روز پرستار نمی‌بیند و در هیچیک از مراسم‌های روز پرستار شرکت نمی‌کند.
در بخشی از این نامه آمده است: وقتی پرستاری کشور زیر فشار سنگین کار ناشی از کمبود شدید نیروی انسانی و از طرفی مواجهه مکرر با عوامل بیماری‌زای خطرناک مثل ایدز، هپاتیت، سل و سوانح هوایی و زمینی آنفولانزاهای متنوع خوکی و مرغی جانشان تهدید می‌شود و حتی در محیط کار امنیت جانی ندارد و همواره در معرض خشونت‌های کلامی، رفتاری و فیزیکی، بیماران، همراهان و بعضی پزشکان قرار گرفته و بدون اینکه خود مقصر باشند، مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند، آیا جشن معنا پیدا می‌کند؟ زمانی‌که که تبعیض‌های همه‌جانبه از اختلاف فاحش و چند ده برابری در پرداخت‌ها تا تبعیض در برخورداری از مزایای قانونی و امکانات گرفته تا تبعبض در جایگاه‌ها، برخوردها، نگاه‌ها و رفتارها در لایه لایه سطوح مدیریتی جاری است، نمی‌دانیم جشن چه توجیهی دارد؟ وقتی قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری مصوب مجلس شورای اسلامی و علیرغم تکلیف دولت در برنامه ششم دولت و بعد از ۱۳ سال اجرایی نمی‌شود، آیا باید جامعه پرستاری خوشحال باشد؟
در ادامه این نامه می‌خوانیم: وقتی پرستاری از مزایای قوانین سخت و زیان‌آور و حتی ارتقای بهره‌وری به بهانه‌های واهی محروم و حتی تفاوت تطبیق حکمی که می‌گرفته، قطع شده است، آیا باید در جشن روز پرستار شرکت نماید؟ آیا برای حقوق حدود ۲تا ۳ میلیون تومان در ماه و اضافه‌کاری اجباری که چندین ماه پرداخت نشده و چندرغاز کارانه‌ای که ۱۶ ماه پرداخت نشده است و در گذاران حداقل‌های زندگی مشکل دارند یا برای تحقیر و تهدید پرستاران توسط مدیران، روسای بیمارستان‌ها و دانشگاه‌ها و عواملشان، باید در مراسم جشن روز پرستاری شرکت کرد؟
در بخش دیگری از نامه خانه پرستار آمده است: این درحالی است که بنا بر سیاست‌های نادرست، ده‌ها هزار میلیارد تومان بودجه بطور مستقیم و صدها هزار میلیارد بطور غیرمستقیم از جیب مردم گرفته شده است تا یک درصد مالیات بر ارزش افزوده و منابع هدفمندی یارانه که همگی از بیت‌المال بوده (معادل حدود ۹ درصد درآمد ناخالص ملی ) به چاه لایتناهی نظام سلامت واریز شود. نتیجه آخر آن می‌شود که نه دریافت‌کنندگان خدمت راضی هستند و نه ارائه‌دهنگان خدمت و از طرفی دیگر شیفت منابع به سمت نظام سلامت منجر به خالی شدن سفره‌های مردم حتی از لبنیات و گوشت به عنوان قوت اصلی و پایه مردم شود که کمبود آن می‌تواند باعث سوءتغذیه و منشا بسیاری از بیماری‌هایی شود که در آینده هزینه‌های درمانی سنگینی در پی خواهد داشت….
در پایان نامه خانه پرستار می‌خوانیم: خانه پرستار ایران ضمن انتقال اعتراض شدید جامعه پرستاری کشور به بی‌توجهی وزرات بهداشت و دولت به عدم رفع موانع خدمتی جامعه پرستاری که در حقیقت مشکلات مردم می‌باشد، هیچ دلیلی برای شرکت در نمایش‌های روز پرستار نمی‌بیند و خانه پرستار کشور در هیچیک از مراسم‌های روز پرستار شرکت نمی‌کند.
