چرا آمریکا در کنترل کووید-۱۹ شکست خورد؟ چرا به چین افترا می زنند؟ مانتلی ریویو، برگردان: علی اورنگ

سیاستمداران آمریکایی و رسانه ها همیشه شهروندان کشورهای دیگر را به خاطر نقض “حقوق بشر” انتقاد می کنند. اما بنیادی ترین حقوق بشر حق زندگی کردن است. قانع کننده ترین دلیل برای این واقعیت که آمریکا برای حقوق بشر ارزشی قائل نیست بیش یک میلیون انسان هستند که به خاطر کووید-۱۹جان خود را از دست دادند. در تضاد کامل با شرایط آمریکا، چین سیاست امتحان شده و واقعی “کووید-صفرپویا” را برای مبارزه بر علیه ویروس در پیش گرفته است. راه حل کامل برای یک پاندمی در حال ظهور وجود ندارد، و هر دیدگاهی نقاط قوی و ضعیف خود را دارد. استراتژی پیشگیری از پاندمی در وهله اول باید ارزیابی اش بر مبنای این باشد که در خدمت چه کسانی است. در چین کووید-۱۹ تا ۲۷ ژوئن ، ۲۰۲۲ باعث مرگ فقط ۴ نفر از هر میلیون نفر شده است (در مقایسه با ۳۱۰۸ نفر در آمریکا) این ارقام بطور قابل ملاحظه ای ثابت می کند که سیاست چین به زندگی شهروندانش ، مخصوصا فقرا، اولویت می دهد

آمریکا (همراه با متحدین غربی اش) همیشه در تلاش است به چین به گوید که چگونه شیوع کووید-۱۹ را مدیریت کند، و از زمانی که شهربندان (lockdown لوک دان) در شهر شانگهای شروع شد، رسانه های آمریکایی به نظر می رسید که دلایل بیشتری برای انتقاد از سیاست مقابله با ویروس چین داشته باشند. ولی طنز ماجرا اینجاست: اگر چین به همان “موفقیتی” دست یافته بود که آمریکا به آن نائل آمد، ۳۸۰ میلیون چینی مبتلا به ویروس می شدند و ۴.۴۶ میلیون نفر جان خود را از دست می دادن.^۱ در واقع، فقط ۵۲۲۶ نفر بر اثر بیماری کووید در سرزمین اصلی چین از کووید فوت کردند.^۲ با توجه به اینکه چین یک کشور در حال توسعه است با منابع سرانه پزشکی بسیار کمتر از آمریکا، این یک دستاورد شگفت انگیز است.^۳

اگر چین به نصایح فایننشال تایمز و غرب گوش می کرد، و سیاست پویای کووید-صفر را متوقف می کرد، میلیون ها چینی فوت می کردند. البته، برآورد احتمالی تعداد فوت شدگان در مدل های مختلف می تواند تا ۷۰ درصد تفاوت داشته باشد،^۴ چرا که برآوردهایی که بر اساس این مدلها بنا شده اند پیش فرض های زیادی دارند. حتی پایین ترین تعداد فوت شدگان پیش بینی شده که انتشار یافته است (که شامل تعداد زیادی پیش فرض تایید نشده در این مدل می باشد) بیش از ۱.۵ میلیون^۵ نفر است و این مدل تعداد فوت شدگان گونه های جدید کووید را شامل نمی شود.

چین زندگی انسان را جدی می گیرد. علیرغم درآمد سرانه اش که ۱۷.۳ درصد درآمد سرانه آمریکا است،^۶ متوسط طول عمر در چین ۷۷.۹ سال می باشد.^۷ پژوهش های اولیه نشان داده است که طول عمر متوسط در آمریکا ۷۶.۶ سال است.^۸ طول عمر متوسط در آمریکا از سال ۲۰۲۰ تا سال ۲۰۲۱ به اندازه ۲.۲۶ سال پایین آمده است. رسانه های آمریکا به چین توصیه می کنند که سیاست پویای کووید-صفر را ترک کند، که اصولا توصیه ای است برای کشتار دسته جمعی نژادپرستانه. شاید تعجب آور نباشد که خشن ترین دولت کره زمین چنین سرو صدایی می کند.

بگذارید بی طرف باشیم: آمریکا یکی از بدترین کشورهای جهان در کنترل کووید-۱۹ است، که نه تنها مرگ بیش از یک میلیون آمریکایی را رقم زد، بلکه ویرانی های عظیم اجتماعی و اقتصادی در کشور به وجود آورد. این مقاله تاثیر سیاست های دولت آمریکا در برخورد با کووید و آنچه که رسانه های غربی می گویند را بررسی می کند. به سه نتیجه عمده می توان دست یافت.

اول، به آسیبی که کووید-۱۹ به جامعه آمریکا وارد کرده است تا حد زیادی کم بها داده شده است. از نظر تاریخی، پاندمی ها باعث شده اند که شکاف های زیرساختی موجود در سرمایه داری ظاهر شده و تشدید شوند. ویروس کرونا بیش از یک میلیون نفر را کشته است و میزان ابتلا بالا مانده است؛ عوارض بلند مدت پسا-کووید به آسیب رسانی به سلامت مردم ادامه می دهد، اقلیت ها و مردم فقیر به صورت نامتناسبی متحمل آن هستند. فعالیت جامعه آمریکا شدیدا دچار اختلال شده است، در شرایطی که خانواده های طبقه زحمتکش متحمل سنگین ترین هزینه ها شده اند. نظام در حال زوال بهداشت و امور درمانی بیشترین ضربه را خورده است، با تسهیلاتی که بیش از حد گسترش یافته و توانایی پذیرش تعداد زیادی از مریض ها را ندارد یا به خاطر کمبود تجهیزات پزشکی و حفاظتی قادر به معالجه آنها نیست. در سال گذشته، شصت و پنج در صد پرستاران در سراسر آمریکا مورد حمله لفظی یا فیزیکی قرار گرفته اند، و از هر سه پرستار یک پرستار ادعا کرده است که در پایان سال استعفا خواهد داد.^۹

در این میان، میلیاردرها و شرکت های بزرگ در طی پاندمی صاحب ثروت های عظیم مالی شده اند، خودخواهی، فردگرایی، و نفرت نژادی در سراسر جامعه آمریکا گسترش یافته است. به طور خلاصه، قساوت نخبگان آمریکا خشونت طبقاتی بیمارگونه آنها بر علیه طبقه زحمتکش در آمریکا را آشکار می کند. مارکس به طور علمی نشان می دهد که فرایند انباشت سرمایه خودش دائما جمعیت “مازاد” قابل مصرف به وجود می آورد. در آمریکا سرمایه راه های مطرود ولی قانونی پیدا کرده است که این جمعیت مازاد را دور بریزد، و پاندمی ها یکی از این راه ها هستند.

دوم، سیاست خیراندیش سوسیالیستی چین، مدیریت علمی، و توانایی یادگیری از این پاندمی، و همچنین نظم و از خودگذشتگی مردمش، در حفاظت از زندگی مردم و آماده شدن برای آینده نتایج باورنکردنی از خود نشان داده است. چین، کشوری با درآمد متوسط، برای حفاظت از زندگی مردمش منابع کافی برای برداشتن قدم های پیچیده را دارد. ولی به شرمساری کشورهای توسعه یافته گروه هفت (G7)، وقتی که چین واکسن را تولید کرد، سریعا بیشتر تولیدات اش را در اختیار فقیر ترین مردم جهان گذاشت. این طرفداری از وحدت ملت هاست. در نقطه مقابل چین، آمریکا، و تولید کنندگان دارویی خصوصی اش، تحت حمایت دولت آمریکا، داروی درمانی پکسلاوید و واکسن ها را حاضر نشد که سریعتر و ارزانتر در اختیار کشورهای دیگر بگذارد.

سوم، پاندمی نخبگان آمریکا را وادار به در پیش گرفتن جنگ ایدئولوژیک شدیدی کرده است. آنها با استفاده از هژمونی رسانه ای و دیگر حوزه های ایدئولوژیک شان واقعیت شکست های خود را در مبارزه بر علیه کووید پنهان کرده اند، و به تحریفات و دروغ در مورد سیاست های چین و تاثیرات مبارزه بر علیه ویروس اقدام کرده اند.

بی کفایتی دولت آمریکا منجر به مرگ میلیون ها نفر شده است

وقتی که هنوز کووید-۱۹ در آمریکا شیوع نیافته بود، رسانه ها و سیاستمداران اش آن را “طاعون” خطاب کردند. دوسال بعد، وقتی که در آمریکا ۸۴ میلیون نفر به آن مبتلا شدند و بیش از یک میلیون نفر جان خود را از دست دادند، آنها روایت اشان را تغییر دادند و گفتند که کووید-۱۹ (حداقل بعد از چندین جهش) معادل آنفلوانزای فصلی است، و بنابراین از سیاست “همزیستی با کووید-۱۹” حمایت کردند. در سطح جهان، میزان مرگ و میر کووید-۱۹ حدود ۱.۶۱ درصد، و در آمریکا ۱.۲ درصد است.^۱۰ برآورد تعداد مرگ در اثر کووید در آمریکا در سال ۲۰۲۱ ۴۶۰۰۰۰ نفر بود، در مقابل  ۲۰۳۴۲ نفر^۱۱ که به آنفولانزا  در سال ۲۰۱۹ نسبت داده شده بود. (و حتی کمتر در سال ۲۰۲۱)

براساس، داده های جهانی، متوسط میزان تلفات بیماری در اثر تب هموراژیک لاسا، آنسفالیت (التهاب بافت مغزی) اوریون  یک درصد است، که کمتر از کووید می باشد.^۱۲ “همزیستی با اوریون” یا همزیستی با آبله” در کشورهای پیشرفته صنعتی غیر قابل تصور است، جایی که بچه هایی که بافت مغزی اشان در اثر اوریون دچار التهاب شده است قرنطینه می شوند و آبله از ۱۹۷۷ ریشه کن شده است. با این وجود، رسانه های آمریکا اصرار دارند که مردم با ویروس کرونا همزیستی کنند، که از میزان مرگ خیلی بالاتری برخوردار است.

یک باور ناخودآگاهانه یا آگاهانه وجود دارد که بیماری های واگیردار در مراحل جهش تدریجا کمتر مهلک می شوند، سرانجام معتدل شده و تبدیل به یک بیماری عادی می شوند. اگرچه بیماری های واگیردار معمولا در طولانی مدت در مسیر اعتدال تکامل پیدا می کنند، الزاما در کوتاه مدت امکان دارد که این اتفاق نیفتد.^۱۳ ایمونولوژیست ها به ما می گویند که مسیر تکاملی ویروس بستگی به فعل و انفعالات پیچیده بسیاری دارد که واکنش سیستم ایمنی ما به تکامل ویروس را شکل می دهد. در یک سناریویی که یک ویروس چندین میزبان دارد، چنین پیش بینی حتی مشکل تر می شود.^۱۴   

گونه  آلفا ۴۰ درصد کشنده تر از ویروس اولیه است. دلتا دو برابر گونه  آلفا احتمال بوجود آوردن موارد وخیم را دارد، و میزان آماری مرگ و میر نسبی پایین اش احتمالا به خاطر واکسیناسیون گسترده است تا کاهش کشندگی ویروسی. گونه  امیکرون اندکی کشنده تر (۹ دهم درصد) ولی مسری تر است و باعث مرگ بیشتر از گونه دلتا در آمریکا شده است.^۱۵ تضمینی وجود ندارد که گونه  کووید بعدی کشندگی کمتری داشته باشد، و هنوز می تواند ده ها یا صدها هزار نفر را به کشد. ویروس شناس برجسته آلمانی کریستین دروستن اخیرا قبول کرد که برآوردهای خوشبینانه اش در سال اول پاندمی اشتباه بوده است. او همچنین از ستادی که به وسیله دولت برای نبرد بر علیه کرونا تشکیل شده است فاصله گرفت.^۱۶ با این تصور که واگیری سارس-کووید۲ در طول زمان کاهش خواهد یافت، سیاست مسئولانه ای نمی توان برای بهداشت عمومی اتخاذ کرد.

فایننشال تایمز اخیرا با بی میلی تایید کرد^۱۷ که اروپا مواجه با یک موج جدید پذیرش به بیمارستان از گونه امیکرون BA.5 است. آنها پذیرفتند که کمبود آزمایش، ترک کنترل شیوع بیماری، و میزان بالای عفونت مجدد در کسانی که سه بار واکسینه شده اند ممکن است که در آینده منجر به میزان مرگ و میر بالاتری به شود.

اثربخشی ایمنی جمعی هنوز دیده نشده است. وقتی که ترامپ رئیس جمهور آمریکا بود، او از گفته مشاور ارشد پزشکی کاخ سفید اسکات اتلس حمایت کرد، گفت اگر مردم به اندازه کافی واکسینه (یا مبتلا به کووید) شوند ویروس جایی برای پخش شدن نخواهد داشت و به طور طبیعی خواهد مرد.^۱۸ به همین دلیل بایدن روی واکسینه شدن تمرکز کرد، استدلال کرد که اگر میزان واکسیناسیون به ۷۰ درصد برسد، ماسک ها را می توان به کنار زد و به فعالیت های اجتماعی بازگشت.^۱۹ ولی از نظر تاریخی، برای اثربخشی موثر ایمنی جمعی (مثلا سرخک) سه شرط ضروری وجود دارد: ویروس پایدارو بدون جهش، واکسن خیلی موثر، و میزان بالای واکسیناسیون. هیچکدام از این شرایط در شروع پاندمی کووید وجود نداشتند.

در بیش از دوسال، کووید-۱۹حداقل شش گونه جدید  جهش یافته داشته است؛ تاثیر واکسن ها بر علیه گونه دلتا محدود به امیکرون است؛^۲۰ و اثر واکسن ۲۰ تا ۳۰ درصد بعد از شش ماه کاهش می یابد.^۲۱ همچنین هیچ مدرکی وجود ندارد که مریض های مبتلا به کووید-۱۹ خود به خود مصون باشند ( مثل آبله یا اوریون)، و تعداد آنهایی که دوباره مبتلا به ویروس کرونا شده اند از زمانی که گونه امیکرون کشف شده است شدیدا در حال افزایش بوده است.^۲۲ از آغاز، مقامات مرکزی بهداشت و امور درمانی چین نگرش درست علمی را در پیش گرفتند و اصرار دارند که تا دستیابی به مدارک کافی سازش نخواهند کرد.

اگر چه، علت اش هنوز روشن نیست، مدارک قابل توجهی نشان می دهند که حتی بعد از بهبودی، کووید-۱۹ می تواند باعث عوارض طولانی مدت گوناگونی بشود، شامل خستگی مفرط، کمبود نفس، درد یا سفتی در قفسه سینه، ضعیف شدن حافظه و دقت، و درد مفاصل.^۲۳ سی درصد از مریض هایی که به خاطر کووید-۱۹ در بیمارستان بستری شده اند بعد از شش ماه هنوز متحمل علائم بلند مدت هستند،^۲۴و بعضی از مریض ها عوارض را بیش از دو سال داشته اند. حدود یک نفر از پنج نفر از مریض هایی  که کووید گرفته اند دچار عوارض طولانی مدت شده اند، تقریبا ۱۷ میلیون نفر در سراسر آمریکا.

پژوهشگر انگلیسی راوی وریا جکس، که ۱۴ ماه پیش از کووید بهبود یافت، هنوز روزانه ۱۳ تا ۱۶ ساعت به خاطر عوارض مزمن بستری است.^۲۵ کی تی باربر، متخصص رسمی تغذیه و دونده مسافت طولانی در آمریکا، به خاطر عوارض مزمن پنج ماه بعد از بهبودی هنوز قادر به راه رفتن نیست و محدود به صندلی چرخدار شده است، و در یک قدمی از دست دادن زندگی اش به خاطر ناراحتی قلبی القا شده بوسیله کووید بود.^۲۶ واکسیناسیون قبل از ابتلا به بیماری طی فاز شدید بیماری فقط ایمنی محدود بوجود می آورد و اثر بخشی محدودی روی علائم بلند مدت دارد.^۲۷ برای طبقه زحمتکش آنهایی که به دستمزدشان وابسته اند، این عوارض طولانی مدت میتواند به توانایی کار کردن و سطح درآمدشان لطمه بزند.

همه این حقایق این سوال را به وجود می اورد که چرا پرقدرت ترین و ثروتمندترین کشور جهان به شیوع فاجعه انگیز این بیماری عفونی طوری واکنش نشان داد که مردمش متحمل این مصیبت عمیق شدند؟ در اطراف روز سال نو ۲۰۲۰، مقامات مرکز پیشگیری و کنترل بیماری های واگیر چین با دکتر رابرت ردفیلد، مدیر مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا, تماس گرفتند تا خطرات ویروس کووید^۲۸ را هشدار دهند، ویروس جدیدی که چند روز قبل از آن دکترهای چینی آن را شناسایی کرده بودند. بطرز باور نکردنی، رسانه های آمریکایی ادعا کردند که چین از دادن اطلاعات خودداری می کرد. مقامات آمریکایی بودند که از دادن اطلاعات به دیگر نمایندگان دولتی، و مردم آمریکا خودداری می کردند. بی کفایتی شان و نگهداشتن اطلاعات از مردم باعث شد که زمان با ارزشی برای تهیه طرح  یک پاسخ به پاندمی به هدر برود.

نابرابری طبقاتی در پاندمی

مشاور تجارتی ترامپ، پیتر ناوارو،در ۲۹ ژانویه، ۲۰۲۰، پیش بینی کرد که اپیدمی کووید باعث مرگ ۵۰۰۰۰۰ نفر و تریلیون ها دلار ضرر اقتصادی شود. با این وجود دولت آمریکا اجازه داد که ویروس مراحل خود را طی کند، و یک دلیل مهم اش این است که طبقه حاکم که کشور را کنترل می کند خیلی کم از پاندمی آسیب دیده است. از ۱۲ میلیاردر آمریکایی که در دوسال گذشته فوت کرده اند، هیچکدام در اثر کوید ۱۹ فوت نکرده اند. بورژوازی ثروتمند آمریکا فضای زندگی سرانه بزرگتر و زیرساخت های اجتماعی بهتری دارد، احتیاج به کنترل ساعت کارکرد در کارخانه ها و ادارات پر ازدحام را ندارد، و از سیستم مراقبت پزشکی گرانتر و بهتری برخوردار است. در نتیجه، در دو مرحله ای که باعث مرگ تعداد زیادی شد (اواخر سال ۲۰۲۰ تا اوایل ۲۰۲۱)، ساکنان نواحی پر درآمد در آمریکا ۲۰ درصد کمتر احتمال مرگ از کووید داشتند تا نواحی کم درآمد.^۲۹ وقتی که ثروتمندان آمریکایی می گویند که هیچکس از اطرافیانشان از کووید نمرده است، احتمالش این است که درست باشد.

ثروتمندان حتی از پاندمی منفعت می برند. در مارس ۲۰۲۰، بانک مرکزی آمریکا اقدام به تسهیل کمی بدون سقف کرد، ترازنامه اش را در پایان سال به ۵.۲ تریلیون دلار گسترش داد. ترامپ و بایدن کمک های مالی به مبلغ ۲.۲ تریلیون دلار و ۱.۹ تریلیون (به ترتیب) امضا کردند. صدور این پولها سریعا بازار سهام آمریکا را به بالاترین سطح خود آورد، در نتیجه سهامداران فوق العاده ثروتمند را ثروتمندتر کرد. در اکتبر ۲۰۲۱، مجموع ثروت میلیاردر های آمریکایی به ۵ تریلیون  دلار رسید، یک افزایش ۷۰ درصدی در مقایسه با مارس ۲۰۲۱، همراه با یک افزایش ۱۱۸ درصدی ثروت ۵ میلیاردر برتر (ایلان ماسک، جف بزوس، بیل گیتس، لری الیسون، لری پیج).^۳۰ بنابراین، تعجب آور نیست که ماسک توییت زد که “آزادی لعنتی مردم را به آنها بازگردانید” در شرایطی که پاندمی در اواخر آوریل ۲۰۲۰ اولین جهش در مرگ را باعث شده بود. بهرحال، هر روزی که کارگران در خانه قرنطینه می شدند به منزله آن بود که انباشت ثروت او اندکی آهسته تر می شد. ثروت ماسک در طی پاندمی هفت برابر شد، که او را ثروتمند ترین فرد جهان کرد.

برخلاف تصور عام، طبقه کارگر از رشد اقتصادی چند دهه گذشته در آمریکا مقدار خیلی کمی بهره مند شده است. از ۱۹۸۰، ثروتمندترین ده درصد مردم آمریکا بیش از نصف رشد اقتصادی را تصاحب کرده اند، در حالی که طبقه کارگر، که درآمدشان پایین تر از میانه است، فقط ده درصد از کل رشد اقتصادی را دریافت کرده اند.^۳۱  در دو دهه از ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰، خانوارها با درآمد پایین تر از میانه تقریبا هیچ نوع رشد درآمدی نداشته اند.^۳۲ طبقه کارگر یک گروه خاموشی در محیط سیاسی آمریکاست، و در حالی که ترامپ (با استراتژیست اصلی اش استیون بنون) دوست داشت حمایت “طبقه کارگر سفید” را برخ همه بکشد، در واقع طبقه متوسط پایین راست افراطی نژادپرست بود که با سیاستهای فاشیستی او بسیج شدند. آنها عمدتا سفید و عمدتا از اهالی شهرهای کوچک و نواحی روستایی هستند که صاحبان مشاغل کوچک اند یا مشاغل حرفه ای دارند، و حدود یک چهارم جمعیت کشور را در بر میگیرند؛ زندگی اقتصادی اشان بهتر از زندگی اقتصادی طبقه کارگر است (اگرچه زندگی اقتصادی آنها هم در حال پایین آمدن است)، و اغلب کارفرمایان طبقه کارگر هستند.

بعد از یک دوره کوتاه مهار، دولت آمریکا کنترل پاندمی را سست کرد، در واقع انگیزه اش سیاست “ایمنی جمعی” بود که تاثیر آن در این مرحله از کووید هنوز ثابت نشده بود. صاحبان تجارت قویا درخواست می کردند که همه اقدامات وضع شده در رابطه با کنترل ویروس برداشته شوند چرا که آنها احتیاج دارند کارمندانشان برای از سر گرفتن تولید و عملیات به کار برگردند (در ازای قربانی کردن طبقه کارگر). اعضای طبقه کارگر چهار برابر بیشتر از کسانی که متعلق به وضعیت-اجتماعی اقتصادی بالاتری هستند احتمال مرگ  در اثر کووید دارند،^۳۳ ولی فشار بدهی و فقدان پس انداز آنها را مجبور به بازگشت به سرکار کرد. در طی پاندمی، از خانوارهایی که کمتر از ۳۵۰۰۰ دلار در سال درآمد دارند، ۵۷.۳ درصد کارشان را از دست دادند یا درآمدشان پایین آمد، و ۶۰ درصد از خانوارها برای پرداخت هزینه های روزانه در تنگنا قرار گرفتند؛ ۴۷ درصد آنها در پرداخت اجاره خانه عقب افتادند، و ۷ میلیون نفر نگران صدور تخلیه یا سلب حق مالکیت در عرض دو ماه بودند؛ ۲۵ درصد (نزدیک به ۱۱ میلیون نفر) دچار فقر غذایی شدند.^۳۴برای امرار معاش، طبقه کارگر با به خطر انداختن زندگی خود از کووید یا تحمل عوارض مزمن آن مجبور به بازگشت به کار است، ایلان ماسک این اقدام را “آزادی” خطاب می کند.

در حالی که موثرترین روش جلوگیری و کنترل پاندمی با عنوان “آزادی فردی” و “بازیابی جامعه به شرایط عادی” رها شد، در حقیقت نخبگان بورژوازی فقط نگران ادامه تجارت های پولساز شان بودند. درواقع، علیرغم عدم تمایل دولت آمریکا به اجرای اقدامات لاک داون (شهربندان)، فعالیت های اجتماعی بطور شدیدی مختل شده است، و پس از بیشتر از دوسال هنوز علائمی از بازگشت به دوران قبل از کووید وجود ندارد. در بخش آموزش و پرورش، برای مثال، در پایان سال ۲۰۲۰، ۲۴ میلیون دانش آموز مدارس ابتدایی بطور متوسط ۵۴ روز از وقت آموزشی را از دست دادند.^۳۵ در پایان نوامبر ۲۰۲۱، مدارس ابتدایی و متوسطه آمریکا مجموعا ۷۱ هفته توقف کامل یا ناتمام تجربه کردند (در مقایسه با ۲۷ هفته در چین).^۳۶ در اوت ۲۰۲۱، دپارتمان آموزش و پرورش آمریکا “نقشه راه برای بازگشت به مدرسه” را برای بازگشایی مدارس ارائه داد.^۳۷ در نتیجه، فقط چند روز بعد از شروع کلاس ها، ۱۲۰۰۰۰ دانش آموز در سراسر آمریکا مبتلا به کووید شدند و خیلی از مدارس دوباره ناچار به تعطیلی شدند.^۳۸

ناتوانی دراز مدت برای شروع عادی مدارس اثرات واضح منفی خودش را نشان داده است، مشاهده شده است که چگونه دانش آموزان دچار آسیب های آموزشی در چندین ایالت شده اند، مثل ایالت تگزاس، جایی که دو سوم از دانش آموزان کلاس سوم در سال ۲۰۲۱ در ریاضیات پایین تر از رتبه (کلاس سوم) کسب کردند، یک افزایش ۳۰ درصدی نسبت به سالهای قبل از آن.^۳۹ در این میان، بچه های خانواده های طبقه کارگر با درآمد پایین تر که کمتر دسترسی به امکانات فناوری اطلاعات و آموزش از راه دور دارند، با بسته شدن مدارس تحت فشارهای شدیدتری هستند. طبق برآوردهای شرکت مشاوره مکنزی، بچه های خانواده های کم درآمد بطور متوسط ۱۲.۴ ماه از وقت یادگیری (میانگین کشوری ۶.۸ ماه) را از دست می دهند و انتظار می رود که ۴ درصد کل درآمد دوران زندگی شان (میانگین کشوری ۲.۲ درصد) را از دست بدهند.^۴۰ 

بعد از ترک کنترل کووید رسانه های آمریکایی با اشتیاق در انتظار اعلام بازگشت اقتصاد به شرایط عادی هستند؛ بر طبق “شاخص بازگشت-به-عادی” سی ان ان، اقتصاد فعلی آمریکا به ۹۳ درصد قبل از پاندمی اش (مارس ۲۰۲۰) برگشته است.^۴۱ شاخص داوجونز و اس اند پی ۵۰۰ در اواخر سال ۲۰۲۱ به بالاترین رکورد رسیدند، اما بعدا به شدت سقوط کردند. از ژانویه تا آوریل ۲۰۲۲، شاخص اس اند پی ۵۰۰ بیشتر از ۱۳ درصد سقوط کرد (بدترین کارایی چهارماهه اش از سال ۱۹۳۹).^۴۲ مهمتر از همه، بازار سهام منعکس کننده واقعی اوضاع اقتصادی نیستند، حتی با یک بسته عظیم محرک اقتصادی، تولید ناخالص ملی واقعی آمریکا از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ فقط مجموعا رشد ۲.۱۱ درصدی داشت،^۴۳ که با تورم شدید و افزایش قیمت ها همراه بود. “حالت عادی” که رسانه ها علاقه به تبلیغ آن دارند، برای طبقه زحمتکش تحقیق پیدا نکرده است. نظرسنجی نبض اداره سرشماری آمریکا، که بین آوریل ۲۷ و می ۹، ۲۰۲۲ گرفته شد، نشان می دهد که نزدیک به ۱۳۸ میلیون نفر مشکل پرداخت هزینه های خانوار داشتند؛ بیش از ۳۱ میلیون نفر کارشان را از دست داده اند یا اینکه حقوق شان را دریافت نکرده اند؛ و تقریبا ۷۴ میلیون نفر، بعضی اوقات یا اغلب، به اندازه کافی غذا نداشته اند.^۴۴ در ژوئن ۲۰۲۲، شاخص قیمت کالاهای مصرفی در مقایسه با سال قبل یک افزایش ۸.۶ درصدی داشت، بالاترین نرخ افزایش تورم در ۴۰ سال گذشته.^۴۵    

قابل توجه تر از آن، در حالی که تولید ناخالص ملی، تا حدی، می تواند سلامتی یک اقتصاد را بازتاب دهد، ستایش از رشد تولید ناخالص ملی به عنوان هدف نهایی یک کشور یک روش فکری پاتولوژیک (بیمارگونه) است. وقتی که حوادث مضر (مثل مصیبت های طبیعی، جنگ ها، پاندمی ها، و غیره) اتفاق می افتند، قیمت کالاها به طور غیر عادی بالا می رود و این افزایش قیمت ها در محاسبات رشد تولید ناخالص ملی شامل می شود. با ذهنیت برتری تولید ناخالص ملی، کاهش فعالیت های اجتماعی برای یک مدت کوتاه برای اینکه گسترش پاندمی کنترل شود بهینه نیست؛ بلکه، اجازه دادن به شیوع و گسترش ویروس و به دنبال کار و زندگی  و تجارت عادی رفتن بهینه است. شیوع ویروس به جای آن مصرف پزشکی و دارویی را افزایش می دهد، بنابراین تولید ناخالص ملی را افزایش می دهد. این علت اصلی برای دولت آمریکا بود که “همزیستی با ویروس” را انتخاب کرد، و شرکت های دارویی و تست کننده یارانه های عظیمی را به خاطر پاندمی طولانی مدت دریافت کردند.

متوسط قیمت یک تست پی سی آر در آمریکا ۱۳۰ دلار (۱۸۵ دار بدون بیمه درمانی) است،^۴۶ که اجازه داده است صدها میلیارد دلار به شرکت های مربوط سرازیر شود، در حالی که همزمان این هزینه بالا تبدیل به استدلالی برای غیر عملی بودن تست کردن انبوه و استراتژی کووید-صفر شده است. در مقایسه با آن، چین قیمت تست پی سی آر را به ۳.۵ رنمینبی (حدود نیم دلار) کاهش داد، و ۲۱.۶ میلیارد رنمینبی (حدود دو دهم درصد تولید ناخالص ملی) در آوریل ۲۰۲۲ برای تست پی سی آر انبوه خرج کرد. این هزینه بعد از اینکه پاندمی دوباره مهار شود بطور قابل ملاحظه ای کاهش پیدا خواهد کرد. این تصمیمی است که گرفته شده است تا زندگی مردم را جلوتر تر از منافع کوتاه مدت اقتصادی بگذارد.

صد میلیون آمریکایی در حال حاضر به خاطر هزینه های بهداشت خدمات درمانی بدهکار هستند؛ از هر ۷ نفر یک نفرشان می گویند که به آنها اجازه دسترسی به بیمارستان یا دیگر تسهیلات  پزشکی به خاطر هزینه اش داده نشده است.^۴۷ تسلط کامل قانون مالکیت خصوصی سرمایه داری و محدودیت دائمی کالاهای عمومی در نظام سیاسی آمریکا به شرکت های دارویی بزرگ یک افزایش ده میلیارد دلاری در درآمد، منفعت و دارایی های  گیج کننده داده است. فایزر در مسیر تبدیل شدن به یک نیروی عظیم  منهدم کننده با بازاری ۱۰۰ میلیارد دلاری در سال ۲۰۲۲ می باشد، با فروش ۵۳.۹ میلیارد دلاری دو داروی مربوط به کووید،^۴۸ و حاشیه سودی که احتمالا به بیش از ۲۷ درصد برسد.^۴۹

دورویی و تنزل طبقه حاکمه آمریکا

سیاستمداران آمریکایی برای فریب شهروندانشان علنا دروغ گفتند، کارگران را تشویق کردند که کووید-۱۹ خطرناک نیست و آنها می توانند به سر کار برگردند (و برای سرمایه دارها پول دربیاورند)، وقتی که واقعیت های علمی بی امان توهمات “همزیستی با ویروس” را درهم ریخت و شمار کشته شدگان بالا ماند، ثابت کرد که ایمنی جمعی، حداقل در کوتاه مدت، قابل دستیابی نیست. در مارس ۲۰۲۰، ترامپ ادعا کرد که هوای گرم و خورشید ویروس را خواهد کشت. در آوریل، آمریکا، با بیش از ۲۰۰۰ مرگ روزانه و حدود ۱۰۰۰۰۰ مرگ در طول دوماه، اولین افزایش در مرگ و میر در اثر کووید را تجربه کرد. ترامپ، بعد از مبتلا شدن به کووید در اکتبر ۲۰۲۰ و دریافت بهترین مراقبت بیمارستانی، بهبود پیدا کرد و فورا توییت زد که “از کووید نترسید. نگذارید که به زندگی شما مسلط شود.” در دسامبر، آمریکا شاهد جهش دوم در مرگ و میر از پاندمی شد، با بیش از ۲۴۰۰۰۰ مرگ در عرض سه ماه.^۵۰ در می ۲۰۲۱، بایدن به آنهایی که واکس زده بودند گفت که دیگر ماسک نزنند چرا که “واکسیناسیون شما را از کووید محافظت می کند.” در طی شیوع امیکرون در ژانویه ۲۰۲۲، تعداد تلفات روزانه کشور به ۲۲۵۸ رسید، رکورد قبلی را که در فوریه ۲۰۲۱ بوجود آمده بود شکست.^۵۱ در اواخر آوریل، دکتر آنتونی فاوچی، مشاور اصلی بایدن در امور پزشکی، وقتی که تعداد کشته شدگان کشور از یک میلیون نفر گذشت، گفت که آمریکا از مرحله پاندمی کووید بیرون آمده است. کمتر از دو ماه بعد، به بیماری کووید مبتلا شد.

جنبش های ضد واکسن و ضد ماسک در آمریکا با دروغ های فاسد سران دولتی (اول ترامپ بعد بایدن) در رابطه با کووید تشویق می شدند. ” فردگرایی سخت،” که از زمان پیدایش کشور هیئت حاکمه آمریکا به آن اصرار داشته است، یکی از پایه های ایدئولوژیکی است که این جنبش ها روی آن بوجود آمده اند. افسانه “انجام کاری بدون کمک دیگران” که استثمار سرمایه داری را پنهان می کند، بخشی از زیربنای توهم آمیز “رویای آمریکایی” است. این روایت، برده داری سرمایه داری شریر و قتل عام بومیان آمریکایی را بوسیله “پیشگامان شجاع” به عنوان تجسمی از “فردگرایی سخت،” یکی از ستون های تفکرات برتری آمریکا و استثناگرایی، به تصویر می کشد (در مقابل اعمال مطرود برخاسته از طمع و خودخواهی). بنابراین، تعجب آور نیست که جمعیت قابل ملاحظه ای از مردم آمریکا به ایده ماسک زدن یا دریافت واکسن برای جلوگیری از گسترش ویروس های کشنده اعتراض می کنند.

امروز، سرمایه داری آمریکا، علیرغم ثروت عظیم اش، هوا را آلوده و آب را مسموم می کند، سیاهان را می کشد، یکسان سازی مذهبی را در مدارس اجرا می کند، کتاب ها را آتش می زند، مرتکب کشتار جمعی دانش آموزان می شود، و به کشورهای دیگر حمله کرده و مسلط می شود، همگی تحت عنوان “آزادی”. یک مشتری در یک  خواربار فروشی در حومه لوس آنجلس سبد خریدش را به زمین پرت کرد و فروشنده مغازه را که به او توصیه کرده بود ماسک بزند به باد تحقیر گرفت. در یک مغازه نانوایی در نیویورک، یک زن رفت به طرف یک مشتری دیگر و عمدا به صورتش صرفه کرد. در یک فروشگاه بزرگ در فلینت، میشیگان، یک نگهبان با شلیک گلوله کشته شد، چون به یک مشتری گفته بود که بچه اش احتیاج به زدن ماسک در فروشگاه دارد. چه کسی می تواند سناتور رند پال (جمهوری خواه از کنتاکی) را فراموش کند که بدون ماسک در تالار و سالن ورزش سنا سرگردان بود در تمام مدتی که منتظر گرفتن نتیجه تست کووید بود، که معلوم شد مثبت بود.

در اوت ۲۰۲۱، در حالی که ۲۶۰۰۰ کودک در عرض یک هفته در فلوریدا مبتلا به کووید ۱۹ شدند، دولت ایالتی با یک فرمان اجرایی مدارس را از استفاده اجباری از ماسک برای دانش آموزان منع کرد. آریزونا، یوتا، تگزاس، و هشت ایالت دیگر با فرمانداران جمهوریخواه همچنین استفاده اجباری از ماسک را در مدارس ممنوع کردند. بعضی از ایالت ها حتی استفاده از ماسک اجباری را در سازمانهایی که زیر نظر دولت هستند (و حتی در بعضی از صنایع خصوصی) ممنوع کرده اند. چهارده ایالت واکسیناسیون اجباری را ممنوع کرده اند. به عبارت دیگر، حقوق افراد به مراتب مهمتر از کل جامع است.

پاندمی کووید آشکارا زوال اخلاقی طبقه حاکم آمریکا را نشان داده است که، متاسفانه، حمایت بخش قابل ملاحظه ای از بخش پایینی طبقه متوسط و طبقه کارگر را به دست آورده است. معاون فرماندار تگزاس دن پاتریک یکبار گفت^۵۲ “هیچکس به طرف من دست دراز نکرد که بگوید، به عنوان یک سالمند، آیا حاضری شانس بقاء خود را با حفظ آمریکایی که همه آمریکا آن را برای بچه ها و نوه هایت دوست دارد معاوضه کنی؟ و اگر معاوضه ای مثل آن وجود دارد، مرا با تمام وجود به حساب بیاورید.” البته، پاتریک سالمند عادی از طبقه کارگر نیست که در نهایت زندگی اش را فدا کند. چرا که معاون فرماندار به خاطر پس انداز نقدی ۲۵ میلیون دلاری اش به بهترین مراقبت های پزشکی دسترسی دارد، پاتریک بعد از مبتلا شدن به کووید و فقط یک هفته مریضی جزیی بهبود پیدا کرد. چه نوع جامعه ای مایل است که سالمندان خود را برای ثروت و قدرت فدا کند؟ جامعه ای که وقت رفتنش رسیده است و مدتها پیش باید به پایان می رسید.

سیاستمداران آمریکایی و رسانه ها همیشه شهروندان کشورهای دیگر را به خاطر نقض “حقوق بشر” انتقاد می کنند. اما بنیادی ترین حقوق بشر حق زندگی کردن است. قانع کننده ترین دلیل برای این واقعیت که آمریکا برای حقوق بشر ارزشی قائل نیست بیش یک میلیون انسان هستند که به خاطر کووید ۱۹جان خود را از دست دادند. به جای حقوق بنیانی که انسان ها نیاز دارند، مثل بقاء، غذا، بهداشت و درمان، و آموزش و پرورش، آنها به سادگی تبلیغ غلط برای حقوق بشر می کنند (مثل داشتن یک دولت خاص، یا دسترسی به فیس بوک). همانطور که دکتر پال فارمر، متخصص بهداشت عمومی که در فوریه در رواندا فوت کرد، استدلال کرد، “در جهانی که این چنین مریض و این چنین دستخوش نابرابری است مراقبت پزشکی باید به عنوان کار اصلی عدالت اجتماعی دیده شود.” بیماری شدید و نابرابری در آمریکا در واقعیت بی رحمانه ای که پاندمی کووید به کشور تحمیل کرده است، انعکاس یافته است.

سیاست سوسیالیستی خیراندیشانه در چین 

در تضاد کامل با شرایط آمریکا، چین سیاست امتحان شده و واقعی “کووید-صفرپویا” را برای مبارزه بر علیه ویروس در پیش گرفته است. راه حل کامل برای یک پاندمی در حال ظهور وجود ندارد، و هر دیدگاهی نقاط قوی و ضعیف خود را دارد. استراتژی پیشگیری از پاندمی در وهله اول باید ارزیابی اش بر مبنای این باشد که در خدمت چه کسانی است. در چین کووید-۱۹ تا ژوئن ۲۷، ^۵۳۲۰۲۲ باعث مرگ فقط ۴ نفر از هر میلیون نفر شده است (در مقایسه با ۳۱۰۸ نفر در آمریکا) این ارقام بطور قابل ملاحظه ای ثابت می کند که سیاست چین به زندگی شهروندانش ، مخصوصا فقرا، اولویت می دهد.

درک بالای علمی از قوانین حاکم بر انتقال ویروس ضروری است، شامل فهم کامل از محدودیت تکنیک های آماری برای پیش بینی رفتارهای آینده، دانش آماری پیشرفته، آگاهی به شرایط ملی، توانایی ارزیابی تجارب پیشگیری، و اصلاح و تغییر به موقع در برنامه ها برای دستیابی به چنین نتایج شگرفی در مبارزه برعلیه ویروسهای پیچیده جهش یافته. مائوتسه تونگ با شیوایی رابطه دیالکتیکی بین “سیاست خیراندیشانه بزرگ” و “سیاست خیراندیشانه کوچک” را توضیح میدهد: سیاست خیراندیشانه بزرگ نباید تحت تاثیر سیاست خیراندیشان کوچک قرار بگیرد.^۵۴ از آنجایی که ویروس هایی از نوع سارس (کووید-۱۹ و مرس در این طیف) می توانند باعث تلفات قابل ملاحظه شوند، سیاست پویای کووید-صفر را به عنوان سیاست خیراندیشانه بزرگ می توان توصیف کرد.

سیاست پویای کووید-صفر فقط وقتی می تواند موفقیت آمیز باشد که مردم علم را درک کنند و به آن احترام بگذارند، افکار فردگرایانه را کنار بگذارند، و آمادگی فداکاریهای کوتاه مدت برای منافع بلند مدت برای خودشان و دیگران را داشته باشند. لازمه اش اعتماد داشتن به رهبران شان و استفاده از انتقاد از خود سنجیده به عنوان روشی برای رشد و ترقی. بر طبق داده های چندین موسسه پژوهشی، بیش از ۹۰ درصد مردم چین به دولت شان اعتماد دارند.^{۵۵ و ۵۶} واقعیتی که مردم چین دوراندیش هستند، ظرفیت این را دارند که با دردها و مشکلات دیگران همدردی کنند، و می توانند اقدام به کارهایی کنند که عاری از خودخواهی است، نشانه یک تمدن پیشرفته است.

علم تحت نظام های سرمایه داری و سوسیالیستی نقش های کاملا متفاوتی بازی می کند. آمریکا به بقیه جهان ثابت کرده است که، در یک جامعه سرمایه داری، علم برای به حداکثر رساندن سود، توسعه غیر قابل تصور مقدار و انواع هسته ای و دیگر تسلیحات نظامی تعرضی، و جاسوسی رسانه های اجتماعی و ارتباطات عمده جمعیت جهان، به کار می رود. برای مثال، اطلاعات همه ایمیل های برزیل و حساب های رسانه های اجتماعی اش در مراکز داده ها در مناطقی مثل بوفالو، یوتا، و جاهای دیگر نگهداری می شود.^۵۷ ولی علم برای احتیاجات پزشکی مردم فقیر برای کمک به ایجاد استراتژی برای پیشگیری موثر پاندمی در سطح مردمی بکار نمی رود.

انحصارات بزرگ به طور هدفمند برای حفظ انحصارات شان به عنوان یک مکانیزم دفاعی بطور هدفمند مانع پیشرفت علم می شوند. علم بدنام می شود و به مردم دروغ می گویند، مثل “گرمایش جهانی یک افسانه است،” وقتی که حقیقت جلوی سود را بگیرد. تا امروز، ۳۰درصد از مردم آمریکا هنوز به رد این اندیشه که فعالیت های انسانی علت اصلی گرمایش جهانی است ادامه می دهند.^۵۸

در چین سوسیالیستی، به علم احترام گذاشته می شود، تشویق می شود، و مهمتر از همه، به عنوان خدمتگزار ترویج نیازهای مردم و جامعه شناخته شده است، چیزی که در پاندمی به اشکال گوناگون منعکس شده است. یک نمونه ای که چطورعلم به خدمت مردم گرفته می شود ایجاد یک شبکه پویای ملی برنامه های دیجیتال کد بهداشتی و قراردادن کیوسک های سیار تست پی سی آر در شهرهای بزرگ است، به حفاظت کارکنان پزشکی مجهز هستند  و تست را راحت و سریع تر انجام میدهند.

خارجی ها اغلب درکی از جزئیات اینکه چگونه چین این وظایف سرشار از چالش ها را به انجام می رساند، ندارند. آنها مرتبا اطلاعات غلط درباره به اصطلاح “دولت اقتدارگرای چین” از رسانه های غربی دریافت می کنند. آنها از این واقعیت غافل هستند که رئیس جمهور شی جین پینگ با تایید مجدد خط توده (سبکی از سازماندهی سیاسی که به وسیله مائو و حزب کمونیست چین ابداع شد) در ده سال گذشته چهار میلیون تشکیلات حزبی مردمی را احیا کرد. این تشکیلات حزبی مردمی در پایین ترین بخش جامعه ( در همه جوامع مسکونی)  فعال هستند. حزب کمونیست چین همیشه اهمیت ویژه ای به بهبود توانائی های ایدئولوژیک و سازمانی اعضای خودش قائل بوده است، ارتباط بین اعضا و توده های مردم را افزایش داده است، و کانال های ارتباطی موثر بوجود آورده است. یکی از دستاوردهای تشکیلاتی بزرگ انسان ایجاد سیستم مدیریت ارگانیک عرضه غذایی، قرنطینه و انتقال مریض های مبتلا به کووید به بیمارستان، و دیدار منظم سالمندان در مقیاس صدها میلیون نفر میباشد.

رسانه های غربی ادعا کرده اند که سیاست پویای کووید-صفر در مقایسه با سیاست آمریکا از نظر اقتصادی شکست خورده است. اما جان راس، اقتصاددان، نوشت که برای ربع نهم از اکتبر ۲۰۱۹ تا مارس ۲۰۲۲، تولید ناخالص ملی چین ۱۱.۵ درصد افزایش داشته است، در حالی که تولید ناخالص ملی آمریکا ۲.۸ درصد رشد کرده است،بر طبق وبسایت شاخص های اقتصاد جهانی تریدینگ اکونومیکس و دفتر تحلیل اقتصادی آمریکا. رشد اقتصادی چین بیشتر از چهار برابر سریعتر از رشد اقتصادی آمریکا در طی پاندمی بود. این مقایسه شامل بدترین ربع (ربع اول ۲۰۲۰، منفی ۱۰.۵ درصد رشد تولید ناخالص ملی) چین میباشد، و مناطقی مثل ووهان و شانگهای که پاندمی بیشترین تاثیر بر آنها را گذاشته بود.

عوامل متعددی وجود دارند که به رشد تولید ناخالص ملی تاثیر می گذارند. همه مناطق چین در ربع دوم بطور یکسان تحت تاثیر قرار نگرفتند. اگرچه مجموع نرخ رشد در ربع دوم ۲۰۲۲ ممکن است که پایین تر باشد، تاثیر مهمی روی جمع ده-ربع دوران پاندمی ندارد. تحلیلگران گولدمن ساکس پیش بینی کردند که رشد تولید ناخالص ملی چین بالای ۴درصد در سال ۲۰۲۲ خواهد ماند و در سال ۲۰۲۳به ۵.۳ درصد می رسد، علیرغم تاثیرات پاندمی در ربع دوم. رشد تولید ناخالص ملی چین در سال ۲۰۲۲ به وسیله دیگر بانک های سرمایه گذاری مثل سیتی، جی پی مورگان، و مورگان استنلی ۴.۲ درصد برآورد شده است.^۵۹ با منطق غربی، باید نتیجه گرفت سیاست تحمل افراطی برای میزان مرگ و میر بالا مخرب واقعی رشد تولید ناخالص ملی است.

فقط ۹ مورد تایید شده کووید بومی تا ژوئن۲۰، ۲۰۲۲ در سرزمین اصلی چین شناسایی شده‌است.^۶۰ این رقم یکبار دیگر دستاوردهای قابل توجه حزب کمونیست چین، دولت چین، و مردم چین را در مبارزه بر علیه پاندمی تاکید میکند.

چرا به چین به خاطر سیاست پویای کووید-صفر افترا می زنند؟

در آوریل ۱۲، رویتر گزارش داد که به گزارش  بانک سرمایه گذاری ژاپنی نومورا، “۴۵ شهر در چین شهربندان (لاک دان) کامل یا منطقه ای  اجرا می کنند، که ۲۶.۴درصد جمعیت چین را دربرمی گیرد”.^۶۱ منبع اصلی این داده ها از نومورا را نمی توان پیدا کرد. بعدا فایننشال تایمز یک ضرب ساده انجام داد و ادعا کرد که “۴۵ شهر و۳۷۳ میلیون نفر در چین تحت شهربندان هستند.”^۶۲ اولا، این رقم مضحکی است، نه تنها چون منبعی ندارد، بلکه به خاطر اینکه حتی اگر شما جمعیت ۴۵ تا از پرجمعیت ترین شهرهای چین را جمع ببندید (که اکثریت قریب به اتفاق آنها تابحال هیچ گونه شیوع ویروسی نداشته اند)، جمع کل جمعیت آنها ۲۹۳ میلیون نفر میشود.^۶۳ رسانه های غربی “۳۷۳ میلیون نفر”را بر اساس منابع ناشناخته اختراع کردند.

بعلاوه، روش جمع زدن کل جمعیت شهرهایی که شکل هایی از شهربندان داشتند و ادعای اینکه همه آنها تحت شهربندان کامل بودند یک دستکاری ماهرانه و گمراه کننده با داده ها بود. در بیشتر شهرها که شیوع ویروس اتفاق افتاد، تعداد مردمی که در واقع در شهربندان بودند بخش کوچکی از کل جمعیت را در بر میگرفت و مدت شهربندان نسبتا کوتاه بود. در شهر گوانگ از ایالت سیچوان، که متحمل ریزش اومیکران در شانگهای شد، برای مثال، یک شهربندان در بخش لین شویی بوجود آمد، که فقط ۲۱.۷درصد از جمعیت شهر را شامل شد، و ۱۴ روز طول کشید. داده هایی که ظاهرا به وسیله نومورا منتشر شد اشاره می کند که همه مردم این شهرها در ربع دوم سال۲۰۲۲ در شهربندان بودند، آشکارا یک انحراف بزرگ از واقعیت هاست.

در واقع، وقتی که دولت چین سیاست کووید-صفر را اجرا میکند، به یادگیری و تطبیق دیدگاه‌هایش ادامه می دهد. حتی وقتی یک بزرگشهر، مثل پکن، به خاطر زیر پا گذاشتن مقررات به وسیله برخی از بارها موضوع یک کنترل شدید دیگری شد، شیوع ویروس در کمتر از ده روز مهارشد، فقط ۱۷۰ مکان (که بیشترشان ساختمان های انفرادی بودند) متحمل شهربندان شدند.  برآورد شده است که جمع کل مردمی که در شهربندان بودند بیشتر از ۲۰۰۰۰۰ نفر نبود ( کمتر از ۱درصد جمعیت پکن). بیشتر اهالی پکن هنوز قادر بودند که به کار و زندگی عادی اشان ادامه دهند. برای چند هفته ای، سالن های ورزشی و رستوران ها در بعضی مناطق بسته بودند، ولی سوپرمارکت ها و رستوران های سفارش غذا برای بیرون فعال بودند. مردم می توانستند با پوشش ماسک بیرون از خانه قدم به زنند. رسانه های غربی همه این ها را با عنوان”شهربندان اقتدارگرا” تحریف کردند.

علیرغم تحریف و اغراق چنین ارقامی، رسانه های غربی آنها را با رضایت کامل قبول کرده اند. بلومبرگ،^۶۴ سی ان ان،^۶۵ و کیودو^۶۶ همگی برای نقل قول “۳۷۳ میلیون” از سرو کول هم بالا رفتند، و در نیویورک تایمز نزدیک به”۴۰۰ میلیون” شد.^۶۷ وقتی که کوارتز در مورد اقتصاد چین در ماه می نظرداد، بیانیه اش که “نزدیک به۴۰۰ میلیون نفر در چین در شهربندان هستند” به عنوان واقعیتی که نیازی به بحث ندارد به کار برده شد.^۶۸ آنچه که در ادامه آن مطرح شد این بود که “آزادی حرکت مردم در چین محدود شده است” (اگرچه دانش آموزان آمریکایی تقریبا سه برابر دانش آموزان چینی ساعت درسی از دست داده بودند)؛ “اقتصاد چین بوسیله شهربندان نابود خواهد شد” (اگرچه رشد  اقتصاد چین از سال ۲۰۲۰ چهار برابر سریعتر از اقتصاد آمریکا بوده است، و چندین بانک سرمایه گذاری آمریکایی پیش بینی کرده اند که اقتصاد چین هنوز رشدش سریعتر از اقتصاد آمریکا خواهد بود)، و مجموعه دروغ های دیگر.

این یک جنگ عمدی پروپاگاندا بر علیه سیاست کووید-صفر چین است، که برای بی اعتبار کردن دستاوردهای سوسیالیستی چین در بهداشت ودرمان عمومی طراحی شده است. این دروغ ها وسیعا در رسانه های انگلیسی و شبکه های اجتماعی منتشر شده است تا میلیاردها مردم جهان را وادار به فراموش کردن این موضوع کند که آمریکا چقدر در کنترل کووید-۱۹ ضعیف عمل کرده است و فکر کنند که سیاست کوید-صفر چین غلط است. این هژمونی فرهنگی از دیدگاه گرامشی است: با دستکاری در ادراک و تعبیرات، نخبگان رهبری آمریکا قصد دائمی کردن تسلط اش را بر جهان دارند.

گزینه های سوسیالیستی برای بهداشت و درمان عمومی

پاندمی سارس در سال ۲۰۰۳ یک گرایش جدید را در بهداشت و درمان عمومی آشکار کرد: جهانی شدن که عمیق تر می شود، پاندمی جهانی بیماری های واگیردار بیشترو بیشتر اتفاق خواهد افتاد. کارایی آمریکا در برخورد با پاندمی کووید نشان داده است که نظام سرمایه داری فقط در فکر منافع کوتاه مدت اقتصادی است و زندگی مردم و سلامتی آنها را نادیده می گیرد و نمی تواند از عهده فاجعه ای چون شیوع پاندمی بر بیاید. زندگی انسان ها را فدا می کند و توسعه اقتصادی را از دست میدهد، و یک گروه کوچکی از بورژوازی نخبه از آن بهره مند میشوند. نظام سوسیالیستی که بوسیله چین نمایندگی می شود، از طرف دیگر، راه مناسبی را نشان می دهد که چطورانسان می تواند به یک فاجعه بهداشت عمومی در آینده واکنش نشان دهد.  تست همگانی (تقریبا) آزاد ، همراه با سیاست کووید-صفر ردیابی اولیه، گزارش، انزوا، و معالجه، نه تنها برای پیشگیری و کنترل کووید ۱۹ موثر است، بلکه راه حلی برای پیشگیری و کنترل نوع جدیدی از ویروس ها است که می توانند در آینده ظاهر شوند.

هم کنترل موثر پاندمی جدید در کشور و هم تحویل سریع واکسن ارزان قیمت به فقیر ترین کشورهای جهان، نشان داده است که سوسیالیسم چینی توانایی انسان را در محافظت از خودش از فاجعه های آینده به پیش می برد. تا بحال در آمریکا یک میلیون نفر بیشتر از چین جان خود را از دست داده اند، علیرغم اینکه جمعیت آمریکا یک چهارم جمعیت چین است، و میزان مرگ و میری که صدها بار بیشتر در آمریکاست تا چین، این یک تضاد برجسته و تندی را ارائه می دهد، که مستقیما دروغ بزرگ “برتری نظام سرمایه داری” را به چالش می کشاند. برای واشنگتن، که به نظام سرمایه داری برای بدست آوردن غنائم عظیم جهانی اتکا دارد، این چالشی است که تمام موجودیت اش را تکان داده است. بنابراین، یک جنگ افکار عمومی بر علیه سیاست ضد کووید چین براه انداخته است، واقعیت شکست مبارزه داخلی اش بر علیه ویروس  را پنهان کرده، با این امید که مردم چین را در مورد شرایط جهانی ضد کووید گمراه کند، و حتی یک “انقلاب مخملی” را در چین بر علیه سیاست دولت شروع کند.

اگرچه همه کشورها قادر نبودند که سیاست کووید-صفر به سبک چین به خاطر موانع گوناگون عینی اجرا کنند، تجربه چین به جهان نشان داده است که، در مواجه با یک پاندمی وقتی که ویروس در مراحل اولیه کاملا شناخته شده نیست، “ایمنی جمعی” یا “همزیستی با ویروس” نه می تواند بهترین انتخاب باشد و نه تنها انتخاب. کشورهای درحال توسعه همچنین می توانند موفق تر از کشورهای توسعه یافته باشند (مثل آمریکا)، تا زمانی که حقوق اولیه مردم بر منافع کوتاه مدت سرمایه داری اولویت داشته باشد.

این مقاله برگردانی است از:

Notes:

۱ ↩ www.worldometers.info

۲ ↩ ourworldindata.org

۳ ↩ www.forbes.com

۴ ↩ www.thelancet.com

۵ ↩ www.bloomberg.com

۶ ↩ statisticstimes.com

۷ ↩ www.china.org.cn

۸ ↩ www.medrxiv.org

۹ ↩ www.healthcaredive.com

۱۰ ↩ ourworldindata.org

۱۱ ↩ www.cdc.gov

۱۲ ↩ Lassa fever:  https://www.who.int. Mumps encephalitis: Heymann DL, ed. (2008). Control of Communicable Diseases Manual (19th ed.). p431. Washington, D.C.: American Public Health Association. ISBN 978-0-87553-189-2. Smallpox, Variola minor: USAMRIID (2011). USAMRIID’s Medical Management of Biological Casualties Handbook (7th ed.). p87-88. U.S. Government Printing Office. ISBN 9780160900150. Archived from the original (PDF) on 2015-02-09. Retrieved 2012-08-01.

۱۳ ↩ www.npr.org

۱۴ ↩ www.smithsonianmag.com

۱۵ ↩ www.webmd.com

۱۶ ↩ www.spiegel.de

۱۷ ↩ www.ft.com

۱۸ ↩ www.washingtonpost.com

۱۹ ↩ abcnews.go.com

۲۰ ↩ www.nejm.org

۲۱ ↩ www.thelancet.com

۲۲ ↩ www.nature.com

۲۳ ↩ www.bbc.com

۲۴ ↩ www.cdc.gov

۲۵ ↩ www.youtube.com

۲۶ ↩ people.com

۲۷ ↩ www.nature.com

۲۸ ↩ www.nytimes.com

۲۹ ↩ www.poorpeoplescampaign.org

۳۰ ↩ inequality.org

۳۱ ↩ equitablegrowth.org

۳۲ ↩ www.advisorperspectives.com

۳۳ ↩ hwww.seattletimes.com

۳۴ ↩ www.census.gov

۳۵ ↩ jamanetwork.com

۳۶ ↩ en.unesco.org

۳۷ ↩  www.ed.gov

۳۸ ↩ www.forbes.com

۳۹ ↩ www.unicef.org

۴۰ ↩ www.mckinsey.com

۴۱ ↩ edition.cnn.com

۴۲ ↩ edition.cnn.com

۴۳ ↩ www.imf.org

۴۴ ↩ www.census.gov

۴۵ ↩ www.theguardian.com

۴۶ ↩ www.consumerreports.org

۴۷ ↩ www.commondreams.org

۴۸ ↩ www.fiercepharma.com

۴۹ ↩ finance.yahoo.com

۵۰ ↩ covidtracking.com

۵۱ ↩ edition.cnn.com

۵۲ ↩ www.washingtonpost.com

۵۳ ↩ www.worldometers.info

۵۴ ↩ www.marxists.org

۵۵ ↩ news.harvard.edu

۵۶ ↩ www.edelman.com

۵۷ ↩ www.theguardian.com

۵۸ ↩ www.tucsonsentinel.com

۵۹ ↩ www.cnbc.com

۶۰ ↩ www.chinadaily.com.cn

۶۱ ↩ www.reuters.com

۶۲ ↩ www.ft.com

۶۳ ↩worldpopulationreview.com

۶۴ ↩ www.bloomberg.com

۶۵ ↩ edition.cnn.com

۶۶ ↩ english.kyodonews.net

۶۷ ↩ www.nytimes.com

۶۸ ↩ qz.com

چاپ کن