۱-قیام در بیست و سومین روز خودش از نقطه عطف مهمی عبور کرد و تثبیت شد.
۲-قیام، بعد از تمامی گرد و خاکهای سرکوبگرانه خامنهای و بعد از سرکوب دانشگاه شریف و بعد از کشتار زاهدان و بعد از ۴۰۰شهید و ۲۰هزار دستگیری صورت گرفته است. این نشان داد: جامعه نمیترسد و مرعوب نیست.
۳-قیام بعد از ۳روز تعطیلی و فرصت کافی رژیم صورت گرفت یعنی رژیم دراوج اشراف به اینکه روز شنبه قیامی در راه هست و در اوج آمادگی؛ نتوانست آن را متوقف کند.
۴-رادیکالیزم و تهاجم جوانان به نیروهای رژیم شامل گوشمالی دادن، آتش زدن خودرو و موتور و کانکس نیروی انتظامی آن هم در وسط میادین اصلی تهران، در تمامی نقاط پیام آتش بود و این نشان میدهد که قیام به سمتی میرود که تنها و تنها حفره و کمبود خود یعنی «سلاح و سرنگونی» را پر کند.
۵-رئیسی آن در دانشگاه الزهرا ظاهر شد ولی دختران دانشجو فریاد زدند: «ما دولت فاسد نمیخواهیم مهمون قاتل نمیخواهیم» یا «مرگ بر رئیسی» و «شعار مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر!» و… آن هم در حضور و چشم در چشم دژخیم ۶۷ … چه شجاعتی بالاترین از این می توان در زنان این قیام یافت؟
۶-شعارهای تماما رادیکال شامل مرگ بر خامنهای و رئیسی و نشانه رفتن تمامیت نظام بود و هیچ اثری از شعارهای انحرافی نبود!
حضور گسترده دانشجویان در دانشگاههای مختلف و گستردگی قیام در شهرهای مختلف و مهمترین دانشگاههای تهران نشان داد که دانشجویان به نقش تاریخی خود واقفند و انجام وظیفه می کنند. در نتیجه قیام سراسری
است و سر باز ایستادن ندارد.
اکنون چه؟
گام بعدى سازماندهى، سازماندهى و سازماندهى است.
١- سازماندهی و شکل دادن و تثبیت هسته های پیشتازان سوسیالیستی کارگران، زنان، دانش آموزان و دانشجویان.
٢- سازماندهی اتحاد
و هماهنگى قشرهاى معترض و مقاوم علیه دولت سرکوب گر سرمایه دارى.
٣- سازماندهى هسته های موجود در غالب یک تشکیلات سراسرى به مثابه نیروی رهبری کننده تمام کارگران ، زنان، ملیت های ستمدیده ، دانشجویان و دانشجویان، معلمان و غیره.
* پیش به سوی اعتصابات کارگری در سراسر ایران
* پیش به سوی اتحاد تمام مردم ستمدیده و معترض و مقاوم ایران
* پیش به سوى تشکیل حزب پیشتازان سوسیالیست به مثابه رهبری اردوی کار
*پیش به سوی سرنگونى نظام سرمایه دارى – آخوندى و استقرار حکومت شورایی