رویارویی و نبرد، در برخی از نقاط کشور بە نسبت دخالت و تداوم بی وقفە آن، و شیوە و شدت خشونت و سرکوب، دارای تفاوت و پیچیدگی بیشتری است. آمار قربانیان و شهدا در بلوچستان و کردستان بە شیوەی نگران کنندەای رو بە افزایش است. کشتار بی پروای مردم و توسل بە خشونت لجام گسیختە در شهرها و روستاهای کردستان کە توسط سرکوبگران رژیم اعمال می شود، می تواند آستانە تحمل مردم را تا اندازەی زیادی پائین آورد و راە را برای گزینەهای زیانبار دیگری هموار سازد
بیش از دو ماە از جنبش اعتراضی مردم ایران، علیە جمهوری اسلامی می گذرد. جنبشی کە با مرگ تراژیک ژینا(مهسا) امینی، در کوردستان شعلەور شد و سریعن حوزەی جغرافیایی آن، بە گستردەگی همەی ایران، وسعت پیدا کرد. گرانیگاە و نقطە ثقل همەی رویدادهای ترقی خواهانەی جاری و برآیند دامنەی حوادث و اتفاقات ثبت شدە در جنبش کنونی مردم، نشان از تداوم، پویایی و ناایستایی دارد. اکنون با گذشت بیش از دو ماە از آغاز این جنبش، می توان اطمینان حاصل کرد کە جنبش مردم، بە نوعی از بلوغ و پختگی انقلابی فرارویدە است. این جنبش برای اولین بار در تاریخ اعتراضات سیاسی بعد از انقلاب، توانست علاوە بر گذشتن از همەی خط قرمزهای رژیم، از بسیاری از تابوها و هنجارهای معتبر عمومی نیز عبور کند و کاری را کە صدها سال است ایرانیان در پشت خاکریزهای آن سنگر گرفتە بودند؛ بە فرجام برساند.
در ابتدای خیزش کنونی و حتا در یکی و دو هفتە نخست اعتراضات، کە هنوز محدود بە برخی از شهرهای ایران شدە بود، گمان عمومی بر آن بود کە حکومت با اتکاء بە نیروی کارآزمودە و بی رحم قهری، خواهد توانست؛ همچون خیزش های گذشتە، با ستاندن جان عدەای دیگر، این بار نیز بر بحران کنونی فائق آید. در جبهەی اصلاح طلبان و همەی دست اندرکاران و کارگزاران رژیم هم، ابدا، چشم انداز خیزش و جنبش مردم را، در حجم و اندازەی کنونی آن پیش بینی نکردە بودند. ژینا دختری بود از کوردستان، کە در تهران بە قتل رسیدە بود. حاکمیت با توجە بە سنت مبارزاتی و سابقەی تاریخی آن دیار، نهایتا خود را برای یک سلسلە واکنش اعتراضی در کوردستان مهیا کردە بود و آگاهانە آمادە بود؛ تا با تکیە بر خشونت و بیرحمی همیشگی اش، جنبش مردم را سرکوب و بدینگونە برای مدتی از شر کوردستان خلاصی یابد. تجربە ای کە در سرکوب آبان ۹٨ در خوزستان بکار گرفتە شد و تا حدودی پاسخ داد. روند حوادث در دو ماە گذشتە، چیزی سوای گمانەزنی های اولیە تحلیلگران و تحلیل حاکمیت از خیزش مردم را بە نمایش گذاشت. اکنون همەی تحلیلگران و ناظران سیاسی داخل و خارج، با حساسیت خاص، ناظر ثبت لحظە بە لحظەی رویدادهای ایران هستند. بر کسی پوشیدە نیست، کە جنبش و خیزش عمومی مردم ایران، نتیجە ایجابی تراکم. و انباشت، مجموعەای از بحران های عمیق حل نشدەی چهل و سە سال گذشتە است. ایران، درچهل و سە سال گذشتە، به ویژه بعد از پایان جنگ ایران و عراق، شاهد خیزش های اجتماعی بسیاری بودە است کە هر بار، با عکس العمل خشن حاکمیت به شدت سرکوب شدە است. رژیم با استفادە از تجارب کشورهای بستە و توتالیتر، مخصوصا تجارب کشورهای موسوم بە “اردوگاە سوسیالیستی” و با تجهیز و بە روزرسانی دستگاە سرکوب، بە مدرنترین ابزارهای مراقبت و سرکوب، توانستە بود اطمینان حاصل کند کە می تواند بر هر بحرانی فائق آید. امروز متفاوت از هر زمان دیگر، خیزش مردم وارد مرحلە کاملا متفاوتی شدە است. ادامە جنبش اعتراضی مردم کە بر بستر دگرگونی و انقلاب، همەی پردەهای حائل میان مردم و حاکمیت را کنار زدە است؛ بە چیزی کمتر از پایان عمر حاکمیت ننگین جمهوری اسلامی رضایت نخواهد داد. در این رویاروی و آوردگاە، اگر چە تقریبا همە جای ایران، بە صحنەی رویاروی و تقابل مردم و نیروهای سرکوبگر رژیم بدل شدە است؛ اما این رویارویی و نبرد، در برخی از نقاط کشور، بە نسبت دخالت و تداوم بی وقفە آن، و شیوە و شدت خشونت و سرکوب، دارای تفاوت و پیچیدگی بیشتری است. آمار قربانیان و شهدا در بلوچستان و کردستان، بە شیوەی نگران کنندەای رو بە افزایش است. مردم کوردستان از ابتدای خیزش، با توسل بە ابزارهای غیر خشونت، پیشرو جنبش کنونی بودەاند. از تجمع و اعتراض متشکل و اعتصاب یکپارچە و فراگیر بازاریان گرفتە، تا طرح شعارهای فراگیر ترقی خواهانە، خالق و مبتکر طرحی نو در پهنەی خیزش انقلابی مردم، در راستای به زیرکشیدن و پایان عمر رژیم بودەاند. اما کشتار بی پروای مردم، و توسل بە خشونت لجام گسیختە، در شهرها و روستاهای کردستان کە توسط سرکوبگران رژیم اعمال می شود، می تواند آستانە تحمل مردم را تا اندازەی زیادی پائین آورد و راە را برای گزینەهای زیانبار دیگری هموار سازد. بی گمان حضور و نفوذ احزاب ریشەدار سیاسی، در کنار نهادهای صنفی و مدنی توانمند در کردستان، توانستە و می تواند رژیم را در اجرای برنامەهایش با چالش و مشکل روبرو سازند. تردیدی وجود ندارد کە سردمداران رژیم و اتاق فکر آن، کە در بیت رهبری خیمە زدە است همە تلاش خود را خواهد کرد تا رژیم را با هر روش ممکن، از سقوط حتمی نجات دهد.
در کوردستان اگر چە فاکتورهای محکم و توانمندی برای گذار از مرحلەی پیچیدە و بغرنج کنونی، در رویارویی و تقابل با توطئەهای رژیم وجود دارد؛ اما نباید از امکان کارکرد و کاربرد، نیروهای نیابتی و متحدین منطقەای رژیم، حتا در بە اجرا درآوردن برخی از جوانب پروژەهای منتهی بە ماندگاری اسد در سوریە غافل بود. رژیم در منطقە بازوهای متنوع و مختلفی دارد کە ممکن است؛ از آنها بخواهد بە کمک رژیم بشتابند. بە یاری آمدن این نیروها الزاما تنها بە معنی یاری جستن از این گروەها، درسرکوب مردم نیست. آنچە احتمالن سردمداران رژیم از آن غافل نخواهند بود، از یک طرف فلج کردن حوزە نفوذ احزاب سیاسی ریشەدار کوردستان، با اتکاء بر دو عامل نفوذ در دستگاە رهبری حکومت عراق و برخی از رهبری اقلیم کردستان و شدت بمباران های بی وقفە خواهد بود. تا بدینگونە گشایش راە برای واگذاری این حوزە بە رقبای منطقەی آنها فراهم شود. البتە این گزینە چندان آسان نیست. فاکتورها و عناصری کە در سوریە، راە را بر گزینش این راهکار هموار کردند، الزامن نمی تواند، عینا در کردستان ایران کارایی داشتە باشند. اما در صورت گزینش این راهکرد خطرناک. از یک طرف می تواند راە را بر گشایش جنگ بی فرجام داخلی بگشاید و از جانب دیگر این خطر را بە همراە خواهد آورد، تا از پیوستن بخش های بیشتری از مردم ایران بە جنبش انقلابی جلوگیری کند.
ظاهرن چنین نمایان می شود که مردم کردستان متوجه شدند که خود را در چارچوب ایران و برای ایران باید تعریف کنند وهمراه با سایر هم وطنان ایرانیشاش در تحولخواهی کشورشان، ایران فعال باشند
این حالت مردم کردستان آنهم روحیه ایران خواهیشان برای رژیم سخت کشنده خواهد بود چون مردم کردستان که تجربیات خاصی در مبارزه با مستبدادن داشتند و دارند، با هماهنگی با سایر هموطنان ایرانیشان می توانند ضربات کاری به رژیم وارد کنند.
رژیم برای خنثی سازی این نگرش جدید مردم کردستان،می خواهد وقایع کردستان را محدود کند به تفکر حزب های سنتی کردستان و با توجه به پرونده های نه چندان درخشان این احزاب ،باسرکوب آنان، چنین القا کند کردستان شکست خورده است و این اعمال، ناشی از بازی های احزاب بوده و….
جناب ایرانی,
گر چه نمیدانم امروز “از روی کدام دنده بلند شدم” ولی میدانم که انسان جائز الخطا” ولی “جائز التوهین” نیست. منظور شما از “ایرانیشاش” چیست؟
جناب پیروز
این اشتباهات چاپی را باید در این دید:
وقتی با موبایل تایپ می کنی و خستگی چشم را داری و گاهی برسنت گذشته بی دقتی هم وجود دارد، این اتفاقات رخ می دهد.
در چند سطر پایین تر آن اشتباه رخ نداده بل صحیحش آورده شده (اگرچه شکل درستش ایرانی اشان است).
بی گمان نکته سنجان متوجه خواهند شد
اشتباه چاپی است که ممکنه گاهی بخاطر خستگی چشم پیش آید.
بخاطر این بی دقتی ها که گاهی در نظراتم رخ می دهد از همگان پوزش می خواهم.
جناب ایرانی,
ممنون. خدارا شکر که اشتباه تایپی بود.
ارتجاع منطقه دست در دست هم دارند ، ترکیه بطور موازی با ایران قصد حمله به احزاب کرد را در سر می پروراند ، خامنه ای منتظر از نفس افتادن جنبش با شیوه حمله و سکوت و شل و سفت کردن آن است ،
بخشی از نیروهایش را در میدان وبخش دیگر را در پشت جبهه نگه داشته است و نیروهای نیابتی را هم اینجا و آنجا بکار گرفته است ، با امید آنکه یا جنبش را خونین سرکوب کند و یا کشور را خونین تر به حکومت نظامی بکشاند و شاید نقشه جانشینی را به تحقق به انجامد!
آنچه برای اپوزیسیون باقی می ماند گسترش قیام ، اتحاد احزاب و تشکلات ، برنامه دقیق و دست رسی سریعتر به اهداف مشخص و مهم مانند آزاد کردن زندانیان سیاسی و شکستن و عبور از سنگر های حاکمیت مانند ارگانهای نظام است.
اینجنبش پتانسیل آنرا دارد و نباید شکستی را تجربه کند.