حکومت جهل و جنایت اسلامی ایران چهرە هموارە عیان خودرا بیشتر برملا می‌کند، پس از ٢٢بهمن ١٣۵٧ هجری شمسی(۱۱فوریە۱۹۷۹) حکومت دست بە دست شدە جدید عملیات سرکوب‌گرانە و اشغالگرانە ای را بەنمایش گذاشت، اگر در آن زمان نوروز خونین سنندج را سبب شد کە کاسەلیسان “ضد امپریالیسم ” آن را عوارض بە اصطلاح انقلاب قلمداد کردند، برای هجوم اشغالگرانە بیست وهشتم مرداد ١٣۵٨ (نوزدهم اوت ۱۹۷۹) خفەخوان گرفتند سپس در زیر لوای جنگ دولت ایران و عراق بە تقدیس حکومت جهل وجنایت دینی پرداختند، واما در هجوم مجدد بهار سال ١٣۵٩ بە بخش اعظم کردستان(مناطق کردنشین کشور ایران) با لشکر کشی بە استان کرمانشاە (پاوە و نوسود) وسپس استان کردستان واستان آذربایجان غربی، مقاومت تاریخی ٢۴ روزە سنندج بە نماد تاریخی اشغال کردستان توسط نیروی نظامی حکومت تهران بدل شد. یەک بە یک شهرهای کردستان اشغال شد و بیان اشغالگری حکومت تهران بر کردستان نە یک شعار تهیجی یا گفتاری سیاسی کە واقعیتی عینی است کە اکنون با یورش نظامی مجدد بە شهر مهاباد این اشغالگری را دوبارە تائئید کردە است، خوشبختانە اکنون کشور ایران چهرە واقعی و آنچە باید باشدرا در تحت شعار (ژین-ژیان- ئازادی/ زن ،زندگی ، آزادی) با وحدت مبارزاتی ملل موجود در کشوری کثیرالملە ایران بە واقعیت در آوردەاست، چنگ و دندان نشان دادن و بظاهر اشغال مجدد رنگ می بازد، مگر کشتار ۵٩ نفراز فرزندان عزیز مهاباد کە نوجوان ١۴سالە هم درمیانشان (دوازدهم خرداد ١٣۶٢) بەفرمان! بسیجی بی‌خرد جلالی پور ٢١ سالە (بعنوان فرماندار مهاباد) فراموش می‌شود؟ همین جنابی کە اکنون باصطلاح کند روتان است! تندروهایتان هم بێ خردتر از آنانند کار بجائی نخواهند برد.
آری آن زمان هم کردستان اشغال شدە بود. حملە جنایتکارانە و نابخردانە بیست وهشتم و بیست ونهم آبان ماە جاری(١۴٠١) لازم نبود. مردم کردستان نا آزمودە این چنگ و دندان نشان دادنها نیست، اگر در اواخر آبان‌ماە ١٣۵٨ هنوز دولت نا آخوندی برسر کار بود و تازە اول کاربود کە پس از فرمان هجوم امامتان پیام دروغین صلح میداد و می گفت : “من گفتم اول محاصرە کنید و خلع صلاح کنید بعد مذاکرە کنید!!(نقل بە معنی)”، اکنون ۴٢ سال از آن زمان گذشتە است ، مردم کردستان آن‌زمان از هجوم و اشغال مجددتان نهراسید، شک نداشتە باشید فرزندان آنان باهمین سنگ پارەهای خیابان بیرونتان خواهند راند.
جمعیت کردهای مقیم فرانسە
