در ظرف دو ماهی که از عمر انقلاب ایران می گذرد هنر اعتراضی در بریزبین رشد قابل توجهی داشته است. در این مدت هنرمندان شهرمان به همراه سایر فعالین اجتماعی موفق شده اند که پیام مردم ستمدیده کشورمان را بخوبی منتشر کنند.
در برنامه چشمگیر عصر شنبه نوزدهم نوامبر، که بر اساس فراخوان جهانی حامد اسماعیلیون برگزار گردید، هزاران نفر شرکت کردند. میدان وسیع کینگ جورج باز هم نقطه شروع و پایان راهپیمایی پر جمعیت مان بود. پوسترهای بزرگ و رنگی از قربانیان جنایات اخیر رژیم، بنر های طولانی و پرچم های سه رنگ ملی، شعار های هماهنگ و کوبنده مان براستی مورد توجه رهگذران قرار گرفت. حضور واحدهای سیار ایستگاه های تلویزیونی هم بیشتر از دفعات قبل بود.
از نوآوری های هنری این برنامه طراحی و ساختن مجسمه سیاهی بود که چهره واقعی خامنه ای را تصویر می کرد. این مجسمه عظیم را دو تن از هنرمندان محلی ساخته و در وسط میدان نصب کرده بودند. در فاصله کمی از مجسمه دیکتاتور، شهرداری بریزبین به روال معمول درخت کریسمسی برپا کرده بود که پر از نمادهای جشن و شادمانی بود. چه تضاد دل آزاری؟ ابلیسی که جان کودکان را می ستاند در کنار درختی که پر از هدیه های بابانوئل یرای بچه ها است.
دخترانی که بر طبل ها و سازهای کوبه ای می کوبیدند و با سرودها همراهی می کردند راویان خشم مردم ایران بودند. در قسمت هایی از این برنامه، جنبه های مختلفی از موارد نقض حقوق بشر در ایران توسط سخنران های متعدد بیان گردید. این برنامه اعتراضی ساعت چهار بعدازظهر شروع شد و سه ساعت طول کشید.
مهران رفیعی بریزبین استرالیا
