همبستگی معلمان کانادایی با همکاران ایرانی خود

فدراسیون معلمان کانادا، بزرگ‌ترین اتحادیه ملی معلمان کاناداست که بیش از ۲۲۷۰۰۰ معلم در سراسر کشور را نمایندگی میکند.

بزرگ‌ترین فدراسیون معلمان کانادا، در راستای اهداف بین‌المللی خود و به‌منظور حمایت از معلمان، به بررسی رفتار حکومت ایران با معلمان پرداخت. همچنین آن‌ها نسبت به صدور احکام حبس و عدم صدور مجوز حضور معلمان ایرانی در کنگره جهانی آموزشی سال ۲۰۱۹ که در اتاوا برگزار شد، ابراز تاسف کردند.

در ژوئیه سال ۲۰۱۹، فدراسیون معلمان کانادا (CTF)، حمایت خود را از «اسماعیل عبدی»، فعال صنفی حقوق معلمان که در حبس به سر میبرد، اعلام کرد. همچنین رییس اتحادیه با اشاره به محرومیت سایر معلمان از حقوق طبیعی خود، به تبیین خواسته آن‌ها برای مشارکت در اتحادیه‌های صنفی پرداخت.

فدراسیون معلمان کانادا، بزرگ‌ترین اتحادیه ملی معلمان کاناداست که بیش از ۲۲۷۰۰۰ معلم در سراسر کشور را نمایندگی میکند. بخش آموزش بینالملل اتحادیه جهانی صنفی معلمان، با سازمان‌های فعال در زمینه آموزش کودکان و جوانان در ارتباط است. «شلی مورس»، به‌عنوان رییس فدراسیونی که خود را وقف دفاع از حقوق معلمان کرده است، در گفتگو با ایران‌وایر نسبت به تعهد خود در پشتیبانی از اعضای سازمان چنین می‌گوید: «هنگامی‌که سازمان‌های عضو برای مذاکره آماده میشوند، ما از سراسر کشور اطلاعات لازم اعم از دستمزد، حقوق بازنشستگی و سایر مزایا را برای آن‌ها فراهم میکنیم. تحقیقات ما در مورد موضوعاتی مانند حجم کار، جمعیت‌شناسی، تحقیق و بررسی درباره بودجه به سازمان‌های عضو کمک میکند تا نمایندگان قدرتمندتری برای اعضای خود باشند. خانم مورس در مصاحبه خود با ایران‌وایر به تشریح دستاوردها، چالشها و مبارزات همبستگی بین‌المللی فدراسیون پرداخت.»

سنت طولانی حمایت و دستاوردها

فدراسیون معلمان کانادا، نزدیک به صدسال است که حامی حقوق معلمان در کانادا است؛ اما چه چیزی باعث چنین ثبات و دوام فدراسیون شده است؟ خانم مورس در پاسخ گفت: «به‌طورکلی این موفقیتها به همبستگی مداوم ساحل به ساحل (از شرق تا غرب کانادا) طی ۱۰۰ سال گذشته مرتبط است. ما با چالشهای بسیاری روبه‌رو شدیم اما این چالشها باعث همبستگی بیشتر بین ما شده است.» افزایش تاثیرگذاری در دولت، حقوق و شرایط کار بهتر، فرصت‌های رشد شغلی و حمایت شغلی در شرایط دشوار ازجمله خدماتی است که ما برای معلمان فراهم میکنیم.

تاثیر بر دولت

توانایی تاثیرگذاری سازمانهای جامعه مدنی و اتحادیه ها برای اعمال نفوذ بر دولت، عامل تداوم بسیاری از دموکراسی‌های سالم بوده است و تاثیر فدراسیون معلمان کانادا، بخشی از این روند مثبت است. مورس میگوید: «در هنگام لابیگری یا دفاع از حقوق معلمان، سعی میکنیم تا از هر چیزی که باعث آسیب به اعضای ما شود، جلوگیری کنیم. ما در تلاش هستیم تا به‌وسیله تعامل با دولت، مسئولیت حقوقی که بر روی شانه معلمان گذاشته شده را کاهش دهیم.»

مثالهای متعددی از کمک‌های فدراسیون معلمان کانادا به دولت وجود دارد. یکی از آن‌ها حفاظت از منابع آموزشی است. همچنین، برای امکان دسترسی دانش آموزان و معلمان به اطلاعات عمومی و حمایت از حق کپیرایت «حقوق مولف» که منجر به افزایش کیفیت یادگیری است، تلاش بسیاری کردهایم. مورس میگوید: «درواقع با توجه شرایط سخت‌گیرانه کپیرایت، این قانون بنا بر آنچه معلمان در کلاس انجام میدادند مکررا نقض میشد. ما لابیهای بسیاری کردیم و با مقامات دولتی ملاقات داشتیم؛ و نهایتا آن‌ها را مجبور کردیم تا قانون را مطابق با نیاز معلمان و به نفع آن‌ها تغییر دهند.»

بررسی خشونت و نابرابری

بنا به گفته مورس، یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های نظام سیاسی فدرال، تضمین کیفیت بالای آموزش، در کل کشور است. در کانادا نظام آموزشی هر ایالت توسط دولت محلی اداره میشود و هرکدام از دولتها نیز، روش خاص خود را دارند. او در ادامه افزود: «کمبود بودجه شدیدی در سیستم آموزشی کانادا وجود دارد، ما همیشه در تلاش هستیم که همه ایالات از منابع مالی کافی برای آموزش برخوردار شوند. همچنین، برای تامین حقوق کارگران و برای گسترش عدالت اجتماعی در سراسر جهان تلاش نیز میکنیم.»

تشویق اعضا به پذیرش مسوولیت برای پیشبرد حقوق معلمان و توجه اساسی‌تر به آن، راهی است که فدراسیون معلمان کانادا برای مقابله با این چالشها برگزیده است. در طول انتخابات (اکتبر ۲۰۲۰) ما یک کمپین با نام «آموزش میدهم، رای میدهم» برگزار کردیم. همین کار را در آخرین انتخابات فدرال نیز انجام دادیم. ما معلمان را تشویق کردیم تا زمانی که کاندیداها به در خانه آن‌ها میآیند، از احزاب سیاسی متبوع خود بخواهند تا به فقر پایان دهند، به مسائل سلامت روان بپردازند، از سندیکاها و حقوق کارگران حمایت کنند، راه را برای اقدامات پایدار در زمینه تغییرات اقلیمی باز کنند و برابری جنسیتی را به واقعیت تبدیل کنند.

درحالی‌که هر ایالت کانادا دارای فدراسیون‌های آموزشی خودمختار است، فدراسیون معلمان کانادا تلاش میکند تا از حقوق همه آن‌ها به شکل سراسری دفاع کند. مورس میگوید: «سازمان ما مانند یک چتر است و همه سندیکاها و ایالات را زیر سایه خود میگیرد. درنتیجه ما مسائل آن‌ها را در سطح فدرال پیگیری میکنیم. از سوی دیگر، هر ایالت نیز بر اساس مسائل داخلی خود لابی میکند. ما نماینده ۲۲۷۰۰۰ معلم هستیم. با توجه به اینکه سیستم فدرال در کانادا بسیار وسیع است، قابل‌تصور است که هر ایالت نیازهای خاص خود را دارد؛ اما مورس معتقد است نیازهای مشترکی نیز بین ایالات مختلف وجود دارد. شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید نیازهای ایالات مختلف چقدر به هم شباهت دارد. البته آن‌ها اختلافاتی هم دارند، اما ما به دنبال بهبود شرایط هستیم.»

برای مثال خشونت در کلاس مساله ای است که همه ایالات آن را تجربه کرده اند. مورس میگوید: «ما در سال جاری به مقوله خشونت در کلاس توجه بیشتری خواهیم کرد؛ خصوصا که طی سال‌های اخیر این موضوع با مفهوم رسانه های اجتماعی توسعه‌یافته است. این موضوع مشکلات بسیاری را در کلاس برای ما ایجاد می‌کند؛ بنابراین ما به آن‌ها کمک میکنیم تا مطابق مشکلات درون ایالت خود اقدام کنند، اگرچه در موارد متعددی این موضوعات تشابه بسیاری دارد. هیچ ایالت یا منطقه‌ای وجود ندارد که بگوید ما نگران این مشکل نیستیم.»

در موارد بسیاری هیات امنای مدارس به‌منظور حفظ اعتبار مدارس متبوع خود، از اعلام آمار خشونت‌های صورت گرفته خودداری میکنند. مورس در ادامه میافزاید: «در بسیاری موارد هیاتهای امنا به معلمان و کارکنان خود توصیه میکنند که حوادث خشونت‌بار را گزارش ندهند. این موضوع به حدی است که در صورت گزارش، کارکنان توسط هیات مدیره مورد مواخذه قرار خواهند گرفت. با توجه به اینکه من قبلا در ایالت «نوا اسکوشیا» معلم بودم و ریاست اتحادیه معلمان آن را نیز برعهده داشتم، اذعان میکنم که در آنجا سیستم اطلاعرسانی دقیقی داشتیم که توسط دولت تدوین شده بود. به دلیل اتفاقی که برای «ریتا پارسونز» در یک مهمانی خانگی افتاد، او خودکشی کرد. این یک نمونه از خشونت‌هایی است که در داخل و خارج مدرسه رخ میدهد. علیرغم اینکه دولت از مواجهه با واقعیت سر باز میزد، اما سرانجام یک سیستم اطلاع‌رسانی کارآمد را تدوین کرد. من فکر میکنم آن‌ها از میزان حوادث گزارش‌شده شوکه شدند. سال گذشته ۴۷۲۰ حادثه خشونت‌بار توسط معلمان گزارش شده بود. من خشونت در محیط کار را بحران خاموش مینامم؛ زیرا کارفرما، علاقه ندارد تا در مورد آن صحبت کنیم. آن‌ها دوست ندارند به وجود این موضوع اعتراف کنند؛ به‌عبارت‌دیگر آن‌ها به‌هیچ‌وجه نمیخواهند با این موضوع مواجه شوند.»

همبستگی بین المللی

فدراسیون معلمان کانادا از تمام معلمان دنیا حمایت و پشتیبانی میکند. همان‌طور که مورس خاطرنشان کرد، پس‌ازآنکه از کنگره جهانی (آموزش بینالمللی) خارج شدیم، در مورد خشونت اعمالی علیه معلمان نیز صحبت کردیم. علاوه بر این یکی از پروژه‌هایی که اخیرا آغاز کردیم، پروژه «سیمامنی» در کشور اوگاندا است. در حال حاضر نیز بر روی یک پروژه با اتحادیه معلمان اوگاندا کار میکنیم. Simameni -که به زبان سواحیلی به معنای ایستادن است- پروژه‌ای است که هدف آن بهبود شرایط یادگیری دختران در مدارس متوسطه در اوگاندا است. همچنین این پروژه به افزایش دسترسی و مشارکت در تکمیل و توسعه کیفیت آموزش عمومی نیز کمک شایانی میکند. دولت کانادا برای این پروژه ۵ ساله که در سال ۲۰۱۹ آغاز شده، ۱٫۹ میلیون دلار (بودجه) به ما اختصاص داده است. مورس همچنین سایر کارهای صورت گرفته توسط فدراسیون معلمان کانادا -که در خارج از کشور انجام شده- را تشریح میکند. بر اساس این طرح که از گذشته تا امروز ادامه دارد، معلمان کانادایی را به کشورهای در حال توسعه اعزام میکنند تا (به معلمان در این کشورها) روش‌های «بهبود کیفیت آموزش» را تعلیم دهند. این کار از سال ۱۹۶۲ آغاز شده و تا به امروز نیز ادامه دارد. در سال ۲۰۱۹، فدراسیون معلمان کانادا، ۵۷ معلم را به بیش از ۵۰ کشور در آفریقا، آسیا، حوزه دریای کارائیب و جنوب اقیانوس آرام اعزام کرد تا این حوزه‌ها را تحت پوشش بگیرند.

همبستگی با معلمان کنشگر ایرانی

با توجه به شرایط سخت و خفقان در ایران، بسیاری از کارگران و معلمان که خواهان دریافت دستمزد معقولانه و پرداخت معوقات خود بودند، به‌شدت سرکوب شدند. مورس پیام همبستگی خود با معلمان و فعالان اتحادیه‌ها را چنین بیان میکند: «ما در سطح بین‌المللی به‌طور قاطعانه پشت معلمان ایستاده ایم و به‌وسیله همکاریهای بینالمللی، همبستگی خود را با معلمان ابراز میکنیم.» مورس در یادداشتی مینویسد: «هنگامی‌که کنگره جهانی آموزش بین‌المللی در (ژوئیه سال ۲۰۱۹) اتاوا برگزار میشد، معلمی با نام اسماعیل عبدی زندانی شده بود. ما نیز بیرون محل کنفرانس و در حمایت از او و سایر معلمان و حق آن‌ها در تشکیل اتحادیهها، تظاهرات کردیم و نسبت به خشونت اعمالی علیه آن‌ها اعتراض خود را نشان دادیم.» او خاطرنشان کرد: «معلمان ایرانی نمیتوانستند به کنگره بیایند زیرا پیش از برگزاری کنگره دستگیر و زندانی شده بودند؛ بنابراین ما نسبت به زندانی شدن آن‌ها اعتراض کردیم.» مورس در انتها گفت: «ما قطعا پشت هر کسی که حقوقش ضایع شود ایستاده‌ایم و با او ابراز همبستگی می‌کنیم.»