اخیرا خبری تحت عنوان مذاکره رضا پهلوی با سیستانی، از مراجع موثر و شناخته شده جنبش اسلام سیاسی و شیعه در جهان، توسط نزدیکان رضا پهلوی در میدیای اجتماعی منتشر شده است.
این ارتباط و خبر، دقیق باشد یا نه، جدید باشد یا قدیمی، از “نزدیکان” رضا پهلوی درزکرده باشد یا، “فیک” باشد، تغییری در اینکه رضا پهلوی بارها و بارها اعلام کرده است که سالهاست با تعدادی از سران سپاه، بسیج، ارتش و “دیگر” شخصیت ها و کانون های قدرت سیاسی و نظامی در ایران، ارتباط مستقیم و نزدیک دارد، نمیدهد. ارتباطی که باز به گفته خود وی، طی ماههای جاری و تحت تاثیر انقلاب در جریان در ایران، برای “دخالت جدی تر”، وسیع تر و گسترده تر شده است.
ارتباط و ارتباطاتی که تاریخچه آن، محتوای مذاکرات و ابعاد سیاسی و عملی آن، برای مردم در ایران ناروشن است و بطور سیستماتیک و بعنوان یک سیاست روشن، از چشمان جامعه پنهان نگاه داشت شده است. بهانه اما، “امنیتی” بودن این ارتباطات است.
امنیتی بودن ارتباط با موثرترین کانون های نظامی، سیاسی و مالی قدرت های منطقه ای و جهانی، پوشش مناسبی است که امروز جمهوری اسلامی و همه حکومت های مختنق و ضدمردمی در سراسر جهان، آن را به کار میگیرند! پوششی برای جلوگیری از دخالت مردم در سیاست و مقابله با خطرناک ترین تصمیات نظامی، سیاسی و اجتماعی قدرت های حاکم، که بنام مردم وعلیه امنیت آنها عمل میکند! سیاست روتین و روشن “دیپلماسی مخفی” فرهنگ و روش همه قدرت های جهانی و منطقه ای است. روشی که در کشورهایی، بخصوص کشورهای غربی، به دلیل آزادی های سیاسی تاریخا کسب شده جامعه، توسط جامعه به درجه زیادی مهار شده است و بسیاری از دولت ها در مقاطع زیادی ناچار شده اند، در مقابل جامعه و افکار عمومی کمی “روباز” بازی کنند!
بی تردید دفاتر فکری و عملی آقای پهلوی، که هرگز رسما به جامعه معرفی نشده اند، نه حزب و کنگره و رهبری اجرایی با جلسات باز بحث و اظهار نظر و تصمیم گیری دارند، تا مردم بدانند که طی چه مکانیزمی تصمیم گرفته اند از این سیاست به آن سیاست تغییر موضع دهند و این یا آن کمپین و مانور را در دستور کار رهبرشان، یعنی رضا پهلوی قرار دهند، با این نوع سیاست از بالای سر مردم، آشنا هستند و تجربیات بسیار زیادی در گذشته خود دارند.
نقش این دفاتر فکری را اما، میتوان در پشت صحنه تبلیغات و مانورهای متعدد و متناقض رضا پهلوی و “ندانم کاری” های متعدد او مشاهده کرد. میتوان مشاهده کرد که علیرغم داعیه های “ترقیخواهی” و “دمکرات بودن” رضا پهلوی و طرفدارانش، جنبش و سازمانهای غیررسمی شان، نه در سنت سیاسی باز و مترقی، که در غرب مردم به بالایی ها تحمیل کرده اند، که تماما بر سنت امام و امتی، ارباب و رعیتی، شاه و ملتی، جمهوری اسلامی ایران و پهلویسم و قاجاریسم “وطنی” “ملی” و “ایرانی” تکیه دارد. سنت و روشی که در آن، بالا و قدرت حاکم، در هیچ سطحی نه به مردم و نه با جامعه پاسخگو نیست. سنتی که در همه ابعاد نظامی، سیاسی و اجتماعی بطور سیتماتیک بر فرهنگ سیاسی و منش جمهوری اسلامی تکیه و مردم را از دخالت در سرنوشت خود و جامعه باز میدارد و آماده است که هرگاه “امت” یا “ملت” “پا ازگلیم” دراز کرد و حکومت را زیر سوال برد، با تمام قوا سرکوب کند!
کمترین توقع از هر نیرو و شخصیت سیاسی که بنام منافع امروز یا آتی آنها، بنام انقلاب، بنام مردم وارد هر رابطه دیپلماتیک و سیاسی، از رابطه با فرماندهان سپاه تا پنتاگون، از سیستانی تا بایدن و …، میشود این است که روباز و شفاف و در مقابل چشمان جامعه، این ارتباطات و نشست ها و توافقات را انجام دهند و مردم را از نتایج و توافقات آن مطلع کند!
از جریانات غیراجتماعی چون فرقه مجاهد (رجوی) و باند زحمتکشان (مهتدی)، فرشگرد و باندهای دیگری که افکار عمومی جامعه، مطلقا نزد آنها جایی ندارد، جریانات سناریو سیاهی که چون داعش ریشه ای در جامعه ندارند، تا پاسخگویی به جامعه جایی در اقدامات سیاسی شان داشته باشد، جریاناتی که توطئه اصلی ترین رکن فعالیت آنها است، نمی توان چنین انتظاری داشت.
اما دیپلماسی مخفی برای احزاب، چپ، راست، ناسیونالیستی یا کمونیستی، پادشاهی خواه یا جمهوریخواه، هر جریان و شخصیتی که داعیه تغییر به نفع اکثریت مردم در ایران را دارند، ممنوع است!. شفافیت سیاسی یکی از مطالبات بی قید و شرط مردم در ایران است. اصل ممنوعیت دیپلماسی مخفی، باید از امروز برای همه گروها و احزاب و شخصیت های اپوزیسیون، به رسمیت شناخته شود.
برای جلوگیری از بیرون کردن مردم از صحنه دخالت در سرنوشت خود، ممنوعیت دیپلماسی مخفی، بعنوان یک اصل مورد پذیرش همه اپوزیسیون، باید ممنوع اعلام شود. مردم باید بدانند که پشت درهای بسته به نام آنها، چه توافقات و تصمیماتی گرفته میشود، و آیا با آن موافق هستند یا نه.
از اینرو آقای پهلوی باید به روشنی محتوای تماسها و ارتباطات و مذاکرات خود با سپاه، بسیج و، آیت الله ها و محافل امپریالیستی و امنیتی را به اطلاع جامعه برسانند. مردم در ایران و جامعه زخم خورده از “توافقات” و دیپلماسی محرمانه ارتجاع اسلامی و دول غربی، زخم خورده از چهل و سه سال سرکوب و بحران های نظامی و سیاسی و اقتصادی و محیط زیستی، دیپلماسی مخفی را با هیچ توجیه و بهانه ای قبول نمیکنند و خواهان دخالت در سرنوشت خود و جامعه، بطور سیستماتیک و روتین است.
رضا پهلوی و پروژه ها و مانورهای متعدد و متناقض وی، از منظر مردم در ایران و در جامعه، با اقبال کمی روبرو شده است. دلیل اقبال کم از برنامه هایش، با وجود جلب نظر باندهای قدرت نظامی در سپاه و بسیح و ارتش، که خود مدعی است آن را کسب کرده است، علیرغم در اختیار داشتن دستگاه تبلیغاتی عظیم در خارج از کشور و جلب نظر محافل متعددی در غرب، نه قدرت و مقاومت جمهوری اسلامی ایران، که آگاهی و وجدان و توقعات بالای جامعه و مردم در ایران است.
مردمی که میخواهند در تعیین سرنوشت خود بطور مستقیم دخالت داشته باشند، نظام و سیستمی را جایگزین جمهوری اسلامی نمی کنند که از پیش ناقض حق دخالت شان باشد! میخواهند اطمینان داشته باشند که در سیر خلاصی از شر فاشیسم حاکم در ایران نظام، سیستمی که ضامن دخالت جمعی و دائمی مردم باشد را جایگزین آن خواهد کرد. مردمی که از بالاترین استانداردها و دستاوردهای اجتماعی و سیاسی جهان متمدن کوتاه نمی آیند و به روابط ارباب رعیتی و قرون وسطایی و اختناق در لباس های دیگر تن نداده و نمیدهند، پروژه های مخفیانه و متعدد آقای پهلوی، را تا امروز خنثی کرده اند!
دلیل کم اقبالی پروژه های متعدد رضا پهلوی و دفاتر فکری شان، چنین توقع و انتظاری است که میتوان آن را به روشنی در تک تک حرکات اعتراضی و اعتصابی و انقلابی جامعه، در روانشناسی جامعه، مشاهده کرد. روانشناسی که در مقابل تبدیل محتوا “انقلاب زنانه”، به “انقلاب ایرانی” و “ملی” و “وطنی” و “رجعت به گذشته” یا “فروپاشی مدیریت شده”، سد بسته است و محکم مقاومت میکند.
مذاکره و مذاکرات متعدد رضا پهلوی و اطاق های فکری اش با “سپاه”، “پنتاگون” و “آیت الله” ها، بخشی که ایشان رسما به آنها اعتراف کرده اند، نه یک موضع سیاسی، که یک روش سیاستمداری و رفتار با مردم و جامعه و یک دیپلماسی مخفی، بدور از انظار مردم و جامعه ای است که به نام آنها صورت میگیرد.
باید در مقابل این دیپلماسی مخفی و پنهانکاری سیاسی به دلیل مخاطرات آن در سیر عبور جامعه ایران از جمهوری اسلامی، ایستاد و آن را افشا و طرد کرد.
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۲۹ ژانویه ۲۰۲۳
