وطنم سالی گذشت و سالی دیگر می‌آید و به رغم نو شدن طبیعت، گویی فروغ زندگی در تو تابندگی نمی‌یابد. در حالی به حزن انگیزترین تحویل سال رسیدیم که مردم ایران سیاه‌پوش بی‌تدبیری‌ها و تمامیت خواهی‌ها و نا امید از بهبود حداقلی شرایط اجتماعی و اقتصادی خود هستند.
در سالی که گذشت اگرچه تجربه کنار هم بودن اتفاقات خوب و امید به گشودگی را در سپهر سیاسی و اجتماعی کشور رقم زد، اما این راه همچنان همیاری، یک دلی و مشارکت بیشتر مردم ایران را طلب می‌کند. مردمی که نزدیک به یک قرن زندگی را از این حکومت طلب دارند.
معلمان ایران در سالی که گذشت با عادی سازی خیابان برای پیگیری مطالبات خود، این راه را برای مطالبه گری عمومی هموار ساختند و در روزهای سراسر اعتراض نیز در کنار سایر مردم پرچمدار حق‌خواهی دانش‌آموزان و نوجوانانی بودند که در معرکه‌ی سیاست‌بازان سرکوبگر و عقیم در اندیشه، برای رهایی خود از چنگال استبداد می‌کوشند، می‌بالند و نوخواهی خود را به کهنه‌پرستان، تحمیل می‌کنند.
کانون صنفی معلمان ایران ضمن تبریک سال نو به ملت ایران و اعلام همدردی و همبستگی خود با خانواده‌های داغدار، با آنان عهد می‌بندد همچنان به عنوان تشکلی مطالبه‌گر عدالت و آزادی در کنار معلمان، دانش‌آموزان، خانواده های آن‌ها و همسو با مطالبات جنبش زن زندگی آزادی خواهد بود و اردیبهشت را فرصتی برای به هم‌پیوستن این مثلث تاثیرگذار برای اعتراضات اعلام خواهد کرد و همچنان نگاه منتقدانه خود را از موج ایجاد شده نسبت به پرونده سازی بر علیه معلمان بر نخواهد داشت و صدای اعتراض خود را این بار بلندتر به گوش‌های ناشنوای مسئولان خواهد رساند. اگر قوه عاقله‌ای هنوز بر این نوع حکمرانی کشور وجود دارد، باید شتابان به نفع مردم ایران بپاخیزد و شرایط را به احترام مقاومت همگانی به نفع ملت شریف ایران تغییر دهد.
کانون صنفی معلمان ایران
اول فروردین ۱۴۰۲
