با تاسف عمیق، از درگذشت آقای سهراب اسدیان اطلاع یافتیم. ایشان به عنوان عضوی برجسته از خانواده بزرگ اسدیان، پدرِ زنده یاد سیامک اسدیان (اسکندر) و برادرِ زنده یادان توکل و نورالله اسدیان، درهر دو رژیم گذشته و کنونی مصائب فراوانی را متحمل شد.
مبارزه پسرِ او (سیامک جوان) در گروه دکتر هوشنگ اعظمی و روی آوری به زندگی مخفی در زمان شاه و سپس جانباختن در یک درگیری با سرکوبگران رژیم جمهوری اسلامی در سال ١٣۶٠؛ زندان، شکنجه و سرانجام اعدام دو برادرش توکل و نورالله در همان سال و همچنین جانباختن زهرا بهکیش (اشرف) همسر سیامک در سال ١٣۶٢، نمودی بارز از تمامی رنج و مصائب تحمیل شده بر سهراب اسدیان و تمامی خانواده و اطرافیان او بوده و می باشد.
ما با گرامیداشت یاد و خاطره سهراب اسدیان، با احترام به زندگی پراز درد و رنج این انسان شریف و والا، مقاوم و معتمد مردم، شریک اندوه خانواده بزرگ او هستیم و مراتب تسلیت صمیمانه خود را نثار آنها و همچنین مردم آزاده لرستان می داریم. مردمی که با حضور انبوه و صمیمی خویش در مراسم خاکسپاری باشکوه آقای سهراب اسدیان در روستای “قله رحیم”، نام و یاد تمامی عزیزان جان‌باخته را زنده نگاه داشته و نشان دادند نه تنها از “پدرسهراب” و زندگی او قدردانی می کنند بلکه با برافراشتن تصاویر جانباختگان، فداکاری آنها را از یاد نبرده و نخواهند برد.
نام سهراب اسدیان ماندگار و یاد عزیزشان جاودانه باد!
کمیته مرکزی سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
١١ فروردین ١۴٠٢ – ٣١ مارس ٢٠٢٣
