در دو هفته گذشته پنج تن از پرستاران زحمتکش کشورمان جان خودشان را از دست داده‌اند اما خبر از دست رفتن آن‌ها نه در رسانه‌های اصلی بازتابی داشته و نه مسئولی صدایش در آمده است.
در خبری که درستی آن بر تحریریه پریستار محرز شده، نوشته است که در دوهفته اخیر چهار پرستار کشورمان فوت کردند. از این چهار پرستار، تنها فاطمه بیداروند پرستار بیمارستان امام خمینی در مسیر سفر به آبادان به همراه همسرش تصادف می‌کند و متاسفانه هر دو جان می‌سپارند.
داستان سایر پرستاران اما متفاوت است. فاطمه حمیدی نیز پرستار همین بیمارستان امام خمینی بود که در خواب و به دلایلی که هنوز اعلام نشده فوت کرده است.
مجید باپیریان نیز از اورژانس ۱۱۵ گیلانغرب هم در خواب یا MI همان سکته قلبی کرده وجان خودش را از دست داده است. رضا دوستی نیز پرستار بیمارستان امام خمینی به دلیلی که هنوز اعلام نشده در خود بیمارستان فوت کرده است.
در عین حال برخی اخبار شبکه‌های اجتماعی حاکی از آن است که میترا نوذری پرستار بیمارستان یاس تهران نیز روز ششم فروردین ماه فوت کرده است.
متاسفانه این اتفاق تلخ و از دست رفتن جان پرستاران آن هم تنها در دو هفته در حالی اتفاق افتاده که حتی یک رسانه رسمی کشور به مرگ آن‌ها نپرداخته و هیچ مسئولی بلند پایه‌ای هم محض رضای خدا یک تسلیت خشک و خالی به جامعه پرستاری کشور نگفته است.
پرسش اصلی اما این است که چرا جان پرستاران به این سادگی از دست می‌رود؟ برای پاسخ به این پرسش می‌توانیم به اعتراض‌های گسترده پرستاران در روزهای گذشته و در شهرهای مختلف کشور رجوع کنیم که از بی‌عدالتی، فشار کاری وحشتناک، کلاه بزرگی به نام تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و وعده‌های بی‌ثمر مسئولان برای استخدام اعتراض داشتند.
مجموعه این فشارها بر جامعه پرستاری کشور باعث شده؛ جسم آن‌ها ضعیف و مستعد آسیب‌های جدی باشد. متاسفانه کسی از مقام‌های دولتی این فشارها را نمی‌بیند و سازمانی مانند نظام پرستاری و رئیس آن یعنی محمدمیرزا بیگی هم مشغول زد و بندهای خودشان با همین مقام‌های دولتی هستند
آقایان و خانم‌های مسئول شما در مرگ پرستاران عزیز کشورمان سهم دارید و ما شما را مقصر می‌دانیم.
منبع: پریستار
