نیلوفر بیانی، از بازداشتشدگان پرونده مدافعان محیط زیست، در چند نامه به مقامهای مختلف در جمهوری اسلامی، از «شدیدترین شکنجههای روحی و روانی، تهدید به شکنجه فیزیکی و تهدیدهای جنسی» در جریان دستکم «۱۲۰۰ ساعت» بازجویی خود به دست بازجویان سازمان اطلاعات سپاه پاسداران خبر داده است.
شرح اتفاقاتی که بر این فعال محیط زیست از زمان بازداشت خود در چهارم بهمن ۱۳۹۶ گذشته تنها ساعاتی پس از آن توسط بیبیسی فارسی منتشر شد که سخنگوی قوه قضاییه ایران تایید کرد احکام صادره در پرونده هشت فعال محیط زیست قطعی شده و این افراد در مجموع به ۵۸ سال زندان محکوم شدهاند.
بر اساس رای دادگاه، مراد طاهباز (متهم ردیف اول این پرونده)، به جرم «همکاری با آمریکا» به ده سال حبس و رد «وجوه دریافتی» محکوم شد. مبلغ جریمه نقدی هنوز اعلام نشده است.
نیلوفر بیانی (متهم ردیف دوم این پرونده) نیز به ده سال حبس محکوم شده است.
هومن جوکار و طاهر قدیریان هر یک به ۸ سال حبس محکوم شدهاند. سام رجبی، سپیده کاشانی و امیرحسین خالقی نیز هر یک به شش سال و عبدالرضا کوهپایهزاده به ۴ سال حبس محکوم شدهاند.
پس از دو سال این نخستین بار است که محتوای نامههای نیلوفر بیانی به مقامهای جمهوری اسلامی منتشر میشود، نامههایی که البته هیچ نتیجهای برای او در بر نداشت.
به نوشته بیبیسی فارسی، این کارشناس محیط زیست، در شرح حالی که در اواسط بهمنماه جاری تنظیم شده، مینویسد که ماموران در جریان بازجویی، وی را تحت فشار به «تقلید صدای حیوانات وحشی» وادار ساخته و به «تزریق آمپول فلجکننده و آمپول هوا» تهدید کردهاند.
نشان دادن عکس جسد کاووس سیدامامی به وی و تهدید به این که «عاقبت خودت و تمام همکاران و اعضای خانوادهات نیز همین است، مگر آن که هر آن چه ما میخواهیم بنویسی» و نیز «تکرار مکرر کثیفترین توهینهای جنسی» از دیگر شکنجههای روانی است که به گفته خانم بیانی بر او گذشته است.
نیلوفر بیانی همچنین در نامهای به آیتالله خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی، مورخ ۲۲ بهمن ۱۳۹۷ نوشته وی «به همراه هفت مرد مسلح به ویلایی خصوصی در لواسان منتقل شده تا با وجود امتناع، مجبور به نظاره رفتار غیراخلاقی و غیراسلامی آنها در استخر خصوصی بشود».
او در نامه دیگری به فردی به نام «حسینی»، رئیس بند دو الف بازداشتگاه سپاه در زندان اوین مورخ ۲۶ دی ۱۳۹۷، درباره رفتار ماموران و بازجویان خود نوشته است: «تکرار مکرر کثیفترین توهینهای جنسی که در بازجوییهای طولانی با حضور تیم بزرگی از بازجوها با جزئیات چندشآور تخیلی مطرح میکردند، و درخواست (مجبور کردن) از من که تصورات جنسی آنها را تکمیل کنم.»
در این نامه همچنین درباره بینتیجه بودن نامهنگاریها و درخواستهای وی برای رسیدگی به وضعیتش آمده است: «در کمال ناباوری، هر بار پس از افشاگری و درخواست کمک از مسئولین مربوطه با مضاعف شدن فشارها روبهرو شده و تهدیدها و شکنجهها فزونی یافت و مکررا به من یادآور میشدند… کاری نکن که لج سیستم را درآوری.»
جهانگیری: بی خبریم!
چهارشنبه ۳۰ بهمن، یک روز پس از افشای این نامهها، اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهوری ایران گفت که «در جریان این موضوع نیست» و «نامه را ندیده است».
او گفت: من این نامه را ندیدم، امروز هم در دولت که معمولاً خبرهای مهمی اگر اعضای دولت داشته باشند منتقل میکنند درباره این موضوع هیچ خبری گفته نشده است؛ اما روز یکشنبه حتماً در دولت مطرح میکنیم و اگر لازم باشد افرادی از دولت را مامور میکنیم تا با رییس قوه قضاییه صحبت کنند و اگر مشکلی هست برطرف کنند!