ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت أمور خارجه جمهوری اسلامی، روز سه‌شنبه ۲۰ تیر، در واکنش به بیانیه‌ای که در نشست «گفتگوی راهبردی» در مسکو به امضا وزیران أمور خارجه روسیه و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس رسید، با اشاره به ادعای تکراری در این بیانیه مبنی بر مالکیت جزایر سه‌گانه در خلیج فارس، تاکید کرد: جزایر سه گانه تعلق ابدی به ایران داشته و صدور اینگونه بیانیه‌ها با روابط دوستانه ایران و همسایگان مغایرت دارد.
به گزارش ار. اف. ای به گفته سخنگوی وزارت أمور خارجه جمهوری اسلامی، «ایران با تأکید بر استمرار سیاست حسن همسایگی و احترام متقابل، توسعه و ثبات منطقه را مسئولیت جمعی کشورهای منطقه می‌داند».
مسکو، روز دوشنبه ۱۹ تیر، میزبان نشستی با محوریت «گفتگوی راهبردی روسیه و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس» بود. در این نشست علاوه بر وزیر امور خارجه روسیه و شش کشور عضو این شورا، دبیرکل شورای همکاری نیز حضور داشت.
شورای همکاری خلیج فارس و روسیه در پایان این نشست با انتشار بیانیه‌ای، بار دیگر ادعای مالکیت جزایر سه‌گانه ایرانی در خلیج فارس را مطرح کرده و اعلام کردند: این وزیران نسبت به حمایت از تمامی تلاش‌های صلح‌آمیز، از جمله ابتکارات امارات متحده عربی و تلاش‌های این کشور برای دستیابی به راه‌حلی مسالمت‌آمیز در مورد موضوع جزایر سه‌گانه تنب‌بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی از طریق مذاکرات دوجانبه با دیوان بین‌المللی دادگستری تاکید می‌کنند.
در این بیانیه تصریح شده است: رجوع به دیوان بین‌المللی دادگستری، «بر أساس مقررات حقوق بین‌الملل و منشور سازمان ملل متحد برای حل و فصل این مسئله مطابق با مشروعیت بین‌المللی» می‌باشد.
این بیانیه علاوه بر سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه که میزبان نشست بوده، به امضا وزیران امور خارجه قطر، عمان، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، کویت و بحرین نیز رسیده است.
پس از چین، این بار روسیه، یکی از دو شریک عمده‌ی جمهوری اسلامی است که درباره اختلافات ارضی ایران به نفع کشورهای رقیب و همسایه ایران موضع‌گیری می‌کند.
قاسم محبعلی، مدیرکل سابق خاورمیانه وزارت أمور خارجه جمهوری اسلامی، در گفتگو با پایگاه خبری انتخاب در واکنش به بیانیه روسیه و شورای همکاری خلیج فارس، گفته است: این موضع‌گیری ناشی از سیاست نامتوازن ایران با غرب است و ظاهرا دوستان ایران (چین و روسیه) خیلی توجهی به خواسته‌های ایران نشان نمی‌دهند و بیشتر به خواسته‌های رقیب توجه دارند.
پس از انعقاد معاهده توهین آمیز ترکمانچای، همواره رژیمهای حاکم بر ایران یا مشتی ذلیل و خوار بوده اند و یا مشتی میهن فروش، بغیر از زنده یادان امیر کبیر و مصدق. بی عرضگی محمد شاه، ناصرالدین، مظفر الدین و احمد، محمدرضاه شاه و سرسپردگی محمد علی شاه، رضاشاه، خمینی و خامنه ائی نیاز به توضیح ندارد. ناصرالدین چه راحت مرو و اشک آباد و چندین شهر در آسیا میانه را به ترکمنان تسلیم نمود. رضا شاه از روی رودربایستی و یا حماقت اجازه داد ترکیه به نخجوان وصل شود و کوه آرارات را بخشید و پسرش با یک تشر امریکا، بحرین را از دست داد. اگر بحرین از دست داده نمی شد بیش از ۹۰% منابع خلیج فارس متعلق به ایران می شد چون خط میانی خلیج فارس فقط در ده تا بیست کیلومتری عربستان واقع می شد. امریکا پیش از جدا نمودن بحرین از وجود ذخایر بسیار غنی نفت و گاز در خلیج فارس آگاه بود و شاه به اصطلاح دوست و سر سپرده شان را در بی خبری مطلق قرار دادند و آن مفلوک می گفت بحرین چه ارزشی دارد همه مرواریدهایش را انگلیس به غارت برد.